[RPG] Fantasy (3)

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh kijkt hem aan en en langzaam herhalen zijn woorden zich in haar hoofd. 'Dit moet stoppen'. Ja, dat moest het inderdaad, dit maakte haar kapot. Maar op het moment dat ze de woorden 'dit spel' hoort lijkt alles stil te staan in haar hoofd. Zijn volgende zin dringt amper tot haar door. Dacht hij werkelijk dat ze slechts een spel speelde? Dat alles wat ze had gedaan met voorbedachte rade was? Dat ze hem had gemanipuleerd met een spel? Ze kijkt hem aan en langzaam balt ze haar vuist.

"Dus jij denkt dat dit allemaal een spel is?" zegt ze dan.

Haar stem heeft alle zenuwen en verdriet verloren. Het idee alleen al dat hij dacht dat ze slechts een spelletje speelde maakt haar kwaad.

"Dat alles wat er gebeurd is een spel is waarin ik opzettelijk dingen heb gedaan?" gaat ze dan door, zonder de krachtige en kwade toon te verliezen, "Natuurlijk was het allemaal een spel, vooral die nacht in For, ik deed alsof ik bang was om midden in de nacht bij je aan te kloppen na wat die zak me had aangedaan! Ik moest doen alsof ik hem wilde, ik moest toelaten dat hij me overal aanraakte en zoende om dichtbij genoeg te komen om die dolk te pakken te krijgen, dat was dan vast en zeker ook een onderdeel van dit spel."

Er lag een bepaalde ironie in haar stem, natuurlijk was het niet gepland, maar het idee dat ze een spel speelde maakte haar kwaad. Ze haalt kwaad haar hand door haar haren heen, maar ondanks deze uitspuwing van woede die ze al voelt sinds For is het niet genoeg om haar gerust te stellen.

"En weet je wat ook een onderdeel was van dit spel?" ze spuwt de woorden eruit, "Je vertellen dat mijn ex me mishandelde. Helaas voor jou kon hij me die ene avond niet wurgen en ben ik de dag erna vertrokken om wekenlang met de tekens rond te lopen. Misschien als hij het wel had afgemaakt dat dit je bespaard was gebleven."

Nooit had ze iemand verteld over wat haar ex had geprobeerd, toen in Cinn was het al erg genoeg dat ze hem min of meer had verteld dat hij haar mishandelde, maar dit had ze al jaren ergens weggestopt. En erna was ze gewoon alles gaan haten, maar hij... hij maakte veel meer los. Kwaad schopt ze tegen het nachtkastje aan en kijkt hem dan aan.

"Het enige spel wat er hier gespeeld wordt," begint ze dan, "Is een spel waarbij ik hoopte dat ik het wel een keer goed kon doen. Dat ik niet weer diegene zou zijn die alles verpestte, maar blijkbaar had mijn ex gelijk. Ik kan niemand gelukkig maken. Ik kan jou niet eens laten zien hoeveel je voor me betekent, dat ik niets liever wil dan bij je zijn."

Ze is kwaad, kwaad op haar ex, kwaad op Eric, kwaad op de wereld, maar vooral kwaad op zichzelf. Misschien moest ze maar gewoon deze reis stoppen en vertrekken. Het zou haar deze pijn misschien besparen.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Voor Jessa het goed en wel in de gaten heeft vliegt Mel haar al om de nek. Eigenlijk had ze geen andere reactie verwacht, ze weer hoe Mel is en hoewel Jessa er niet heel blij mee is dat ze haar naam dwars door de herberg schreeuwt, weet ze toch een klein glimlachje te produceren. "Hallo, Mel..." zegt ze zacht, "Ik heb jou ook gemist."

Ze trekt haar kap iets meer over haar gezicht, om haar rode haar nog meer te verbergen. Ze weet maar al te goed dat Jessa niet bepaald een veel voorkomende naam is in deze streek en hoeveel mensen heten er nou toevallig net zo als iemand die een paar maanden geleden is verdwenen?

"Iets te drinken zou fijn zijn..." zegt ze zacht, "doe maar iets." Ze heeft geen zin om over dingen na te denken. Ze wil gewoon een kamer, onder de dekens kruipen en heel hard huilen.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Erics ogen vernauwen zich wat als haar stem als een blad aan de boom lijkt omgedraaid en ze duidelijk kwaad is. Zijn ogen flitsen naar haar hand, welke zich tot een vuist heeft gevormd. Hij opent zijn mond, maar sluit deze meteen weer als ze woest haar verhaal begint te doen. Als ze over For begint wilt hij weer zijn mond openen, maar weer is er geen ruimte om er een woord tussen te brengen.

Ongemakkelijk blijft Eric staan, terwijl Caleigh woedend blijft. Goed, misschien had hij het dan toch wel goed aangevoeld? Maar hij had met een harde les moeten leren dat zijn gevoel hem niet altijd de juiste weg op stuurde. Zijn blik zakt af naar de vloer. Was het misschien niet tijd om de woorden van zijn oom in twijfel te trekken?
Als ze over haar ex begint, kijkt Eric met een ruk op. Als ze de woorden over haar mishandelen er bijna achteloos uit lijkt te gooien en hem bij de woorden helaas betrekt, merkt hij dat hij kwaad wordt. Niet alleen omdat ze denkt dat hij dat had gewenst, maar nog meer om wat die verachtelijke ex haar had aangedaan. Zijn kaken spannen zich aan en zijn hand vormt zich tot een vuist. Hij had haar nog nooit op die manier aangeraakt, of zelfs maar naar haar gekeken. Maar ze leek er nog steeds vanuit te gaan dat hij haar ieder moment kwaad bloed zou aanzetten.

Eric wordt iets bij zijn positieven gehaald als Caleigh tegen een nachtkastje aanschopt. Zijn hand ontspant zich weer iets en hij haalt een keer diep adem. Zij vertrouwde hem evenmin door haar geschiedenis als dat hij haar dat deed door de zijne. Maar dat nam zijn jaloezie niet weg. En haar wantrouwen naar hem evenmin. En dat, moest hij wrang bekennen, was haar uiteindelijk meer dan goed recht..

"Nee," Weet hij uiteindelijk schor uit te brengen. "Dat ik dit moet stoppen heeft niets te maken met dat jij niemand gelukkig kan maken.. Maar met het feit dat ik je alleen maar heel ongelukkig ga maken.."

Eric doet een paar passen in haar richting en zijn hand verdwijnt in zijn zak. Moest hij het aan haar laten lezen? Of moest hij het hier voor gezien houden?

"Ik ben hier mijn eigen ergste vijand.. En ik kan dit spel niet spelen. Je maakt het dat ik alles vergeet wat ertoe doet. Dat heb ik al eens gedaan en heeft me bijna m'n hele bestaan gekost.." Hij richt zijn blik op het raam en kijkt naar buiten. "Ik ben verliefd op je Caleigh. En dat maakt het dat ik alle rationaliteit dreig te verliezen."

Eric schudt zijn hoofd en kijkt haar weer aan.

"Jij hebt niks verpest. Ik doe dat. Maar daarom moet het wel stoppen. Ik kan maar tot een bepaalde grens het verdragen. Maar je zo dichtbij, je lippen op die van mij.. Dan red ik het niet.."

Hij haalt zijn hand uit zijn zak en kijkt naar zijn vingers die om het gekreukte papier heen zijn gevouwen. Zonder zijn blik van de prop af te halen vult hij zijn laatste woorden aan.

"Ik moet deze reis goed volbrengen. Ik kan niet anders.." Hij kijkt weer op en kijkt haar een paar seconden aan voordat hij verder gaat. "Maar ik heb je hulp hierbij nodig. Ontloop me, wees kwaad op me, negeer me.. Doe dat alsjeblieft, want ik kan de rest niet."

Eric haalt een keer diep adem, kijkt nogmaals naar de prop, maar schudt dan zijn hoofd. Dit was waarom. Hij kijkt op, doet nog een stap in haar richting en geeft het stuk papier aan haar. De brief, waarvan hij de inhoud nu al te vaak zelf had gelezen;

Citaat:

Eric,

Ik hoop dat je je verstand erbij houdt. De inhoud van je brief laat me hier echter zorgen om maken van niet. Je zwakte is nog steeds het niet uit kunnen zetten van je emoties. Ik dacht dat we hier voldoende over hebben kunnen spreken, maar dat blijkt helaas niet zo te zijn.

Stop met waar dan ook dit contact met dat meisje heen gaat.

Je hebt me op m'n hart gedrukt dat een zelfde valkuil als toen niet nogmaals zou gebeuren. Jaloezie maakt je zwak. En als er, nu zeker, ergens geen ruimte voor is, is het dat wel.
Ik heb je met Kiara kunnen helpen. Ik kan het een volgende keer niet. Denk aan je positie en je toekomst.

Nogmaals, stop ermee. Je verliest alle objectiviteit en brengt het doel in gevaar. Richt je op je kwaliteiten en de reden van de reis. Voor mij, maar vooral voor jezelf.

John.

Mel grijnst nogmaals naar Jessa, kijkt naar Bennie, maar dan weer naar Jessa. En terwijl ze naar Jessa blijft kijken wordt haar grijns kleiner. Was er iets aan de hand? Ze knikt met een lichte glimlach naar Jessa om vervolgens naar de bar te lopen. Ze ging zelf wel drinken halen, voordat ze dadelijk er iets uit flapte wat geheel ongepast zou zijn en misschien helemaal niet waar. Maar haar onderbuik voelde zich in een enorme knoop. Het leek wel alsof er iets vervelends aan de hand was tussen Jessa en Bennie en ze wilde dat helemaal niet..

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh wordt gek van de stilte die er hangt na haar relaas. Haar eigen woorden blijven zich herhalen en ze weet maar al te goed dat haar ex erbij betrekken een woede was waar ze al jaren mee rondliep. Ze kijkt naar het kastje waar ze net tegenaan schopte. Als hij uiteindelijk een reactie weet uit te brengen kijkt ze gelijk op. Als hij zegt dat hij haar alleen maar heel ongelukkig gaat maken snuift ze even. Ze weet zeker dat hij haar nooit zo ongelukkig zou kunnen maken als haar andere twee relaties en vooral de laatste. Als hij een paar stappen naar haar toe doet en zijn hand in zijn zak stopt kijkt ze hem aan.

Zijn woorden, over haar en het feit dat hij wegkijkt zorgt ervoor dat haar lichaam iets lijkt te kalmeren. 'Ik ben verliefd op je Caleigh'. Die woorden zorgen er achter voor dat haar emoties weer oplaaien, maar niet de woede die ze net voelde. Ze slikt even. Dit waren niet de woorden die ze verwacht had, maar misschien ergens wel had gehoopt. Als hij zegt dat zij niets verpest heeft schud ze haar hoofd. Dat had ze wel, haar gebrek van vertrouwen was sowieso het begin geweest. als hij dan zijn hand uit zijn zak haalt kan ze ziet dat hij papier vasthoudt, maar zijn woorden trekken haar aandacht en ze kijkt hem aan. En hoe zat dat met haar? Wie zei dat zij het aankon om hem nog een week te negeren? De reis van Chevney naar deze herberg was een hel geweest.

Als hij naar haar toe stapt en de brief aangeeft pakt ze die aan. Kort kijkt ze hem aan en dan vouwt ze de prop open en begint met het lezen van de brief. Ze weet niet zeker wat de brief duidelijk maakt en verschillende vragen komen in haar op. Wie was Kiara? Wat was er gebeurd? Wie was John? En wat was de reden van zijn reis? Ze herleest de brief twee keer en haar blik blijft hangen op de woorden 'voor mij'. Wie deze John ook was, dit was ook zelfbelang voor hem. Ze kijkt Eric aan en zonder wat te zeggen scheurt ze de brief doormidden en laat die op de grond vallen.

"Ik denk dat deze John alleen uit eigen belang handelt en het niet voor jou doet," zegt ze dan, haar stem is rustig maar er klinkt een vurige ondertoon in, "Daarnaast denk ik dat je slim genoeg bent om zelf de keuze te maken om ergens een einde aan te maken of niet."

Ze haalt even diep adem en kijkt kort weg. Hoe kon ze ooit afstand nemen van hem? Ze wilde het niet toegeven aan zichzelf, maar de enige manier om afstand van hem te nemen was door te vertrekken. Ze kijkt de kamer even rond, even niet wetende wat te zeggen.

"Ik kan je niet negeren of ontlopen..." zegt ze dan, "De afgelopen week heeft me kapot gemaakt, ik kan zo'n week niet nog een keer aan. Het was alsof ik aan de rand van een afgrond stond en langzaam de grond onder me weg voelde glijden zonder kans om weg te komen."

Ze kijkt hem weer aan en twijfelt over haar woorden.

"De enige manier waarop ik je zou kunnen ontlopen is door te vertrekken," zegt ze dan, "Maar dat wil ik niet. Dat kan ik niet. En niet vanwege deze reis... Maar vanwege jou. Ik wil bij je zijn, ik heb nog nooit zulke sterke gevoelens voor iemand gevoeld als ik voel voor jou."

Ze haalt even diep adem en sluit haar ogen even kort. Dan kijkt ze hem weer aan en er ligt een duidelijke hint van het zelfverzekerde wat ze altijd had in.

"Het kan me niet schelen dat je denkt dat je me heel ongelukkig gaat maken," zegt ze dan, "Het kan me niet schelen dat iemand vind dat je ermee moet stoppen. Ik wil niet dat dit stopt, ik wil bij je zijn. En natuurlijk zal het niet perfect lopen, we hebben beide dingen waar we aan moeten werken, maar ik wil niet deze reis maken met de kennis dat er meer is, maar dat we te bang zijn om het toe te geven of dat we ons door andere laten beïnvloeden. Want dan ben ik diegene die het niet red... en jij denk ik ook niet..."

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Als haar ogen over het papier heen glijden bekruipt Eric het nare gevoel dat hij het helemaal verkeerd heeft aangepakt. Hij kon niet van haar verlangen dat ze hem uit de weg ging..

Eric schudt zijn hoofd bij haar woorden over John. Nee, dat was niet zo. Maar hij kon haar met geen mogelijkheid vertellen waarom. Niet alleen zijn jaloezie was iets waar hij absoluut niet trots op was, maar die donkere bladzijde uit zijn verleden deed dat zelfs nog verbleken. Eric glimlacht wrang bij het vervolg. De keuze om ergens een einde aan te maken wel, maar het daadwerkelijk uitvoeren hiervan daar stond hij nu ook hier behoorlijk te falen.

En hoewel haar woorden dat beloofden waar hij zelf naar verlangde, hij wist ook dat zijn jaloezie de overhand zou nemen. Dat had hij zelfs met een vriend, Luc, moeten ervaren. En die zwakte zou hem de uitkomst van deze reis kosten.
Hij had inderdaad beter niets kunnen zeggen. Hij had het geen stap voor kunnen zijn, nu had hij al zijn kaarten hier neergelegd en leek de afstand tussen hen bewaren helemaal zo goed als onmogelijk..

Eric schudt zijn hoofd.

"Ik kan het niet. Het 'meer'." hij kijkt haar in haar ogen met een blik van spijt in de zijne. "Het spijt me." Hij doet een stap naar achteren. "Ik.. Ik had beter niet naar boven kunnen komen."

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Elke stap de herberg in doet Benicio fysiek pijn, en het weerzien met de groep verloopt voor hem dan ook bijzonder rustig. De meesten lijken zich toch vooral om Jessa te bekommeren. Even dringt een hele bittere gedachte zijn brein binnen - ik was toch degene waar iedereen zich zorgen over maakte? - en hij bant deze gedachte onmiddellijk uit.

'Ik ga even kijken of er nog kamers zijn,' mompelt hij dan, zonder iemand echt te begroeten.

Hij loopt naar de bar en probeert de aandacht van de herbergier te trekken, maar daar slaagt hij in eerste instantie niet in. Mel staat een eindje verderop aan de bar om drankjes te halen, maar hij ontwijkt haar blik. Wanneer hij uiteindelijk de herbergier te spreken krijgt, blijkt dat er nog maar één kamer is - voor twee personen. Benicio vloekt zachtjes en loopt dan terug naar de rest van de groep. Hij gaat naast Jessa zitten en houdt het sleuteltje omhoog.

'Er was nog maar één kamer. Een tweepersoonskamer,' zegt hij zacht tegen haar. 'Neem jij 'm maar. Ik slaap wel in de stal.'

Afbeelding

Isra ziet Jessa en Benicio de herberg inkomen en kan het niet laten te glimlachen om Mels uitbundige welkom. Ze heeft meteen door dat er iets niet goed zit, maar ze besluit haar mond te houden. In plaats daarvan kijkt ze naar Levi, die Jessa en Benicio op een even vrolijke manier begroet als dat hij bij haar had gedaan.

'Hoe lang reis je eigenlijk al met de groep mee?' vraagt ze hem dan.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh blijft hem aankijken en op het moment dat hij zijn hoofd schut weet ze al dat dit geen positieve uitkomt kan zijn. Als hij zegt dat hij het niet kant weet ze niet wat ze moet zeggen of doen. De spijt is duidelijk in zijn ogen te lezen en als hij zijn excuses aanbied en een stap achteruit doet weet ze niet wat ze moet zeggen. Dit gevoel van onmacht was verschrikkelijk. Het blijft even stil na zijn woorden en uiteindelijk slaat ze haar ogen neer. Wat ze ook zou zeggen, het had geen nut. Ze kon wel proberen om hem duidelijk te maken dat ze bij hem wilde zijn, maar ze kon niets veranderen aan wat hij dacht. Wat hij zojuist had besloten. Ze kijkt hem weer aan.

"Misschien was dat beter geweest," zegt ze dan met spijt in haar stem, "Maar als dit jouw beslissing is zal ik er maar mee leren om moeten gaan."

Ze slikt even en stapt naar de deur toe en legt haar hand op de klink. Dan kijkt ze hem aan.

"Verwacht alleen niet van me dat ik je ga ontlopen of ga negeren. Ik ga kapot als ik de afgelopen dagen moet herhalen..." dan duwt ze de klink naar beneden toe en opent de deur, "Wil ej nu alsjeblieft weggaan? Ik wil graag alleen zijn."

Haar laatste woorden zijn zacht en ze kijkt weg. Ze wilt hem niet aankijken. Het doet pijn om te weten dat hij duidelijk wist wat hij voor haar voelde, maar er niet aan toe kon geven. Vooral omdat ze maar al te goed wist dat ze er zelf precies zo over dacht. Dit ging veel verder dan ze ooit had gevoeld, maar het feit dat het gevoel niet beantwoord zou worden vanwege factoren die ze niet begreep gaf haar een enorm gevoel van onmacht en verdriet. Hoe moest ze hier ooit mee overweg gaan? Het zou beginnen met alleen zijn in haar kamer...

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Mel vertrekt en er valt een stilte aan tafel. Jessa houdt haar hoofd gebogen en luistert naar de geluiden van de andere mensen in de herberg. Een aantal stemmen herkent ze wel, dat zijn dorpbewoners, andere stemmen zijn onbekend en waarschijnlijk van reizigers die in de herberg overnachten. Ze kijkt even kort naar haar groepje aan de tafel. "Oh... willen jullie trouwens mijn naam niet te hard door de herberg roepen?" vraagt ze zacht.

Als Benicio naast haar komt zitten kijkt ze even op. Hij houdt een sleuteltje voor haar neus, met de mededeling dat zij de kamer mag hebben en hij wel in de stal slaapt. "Dat wil ik je niet aandoen..." zegt ze zacht, "Straks word je ziek." Zijn gezondheid was gister nog niet optimaal en als hij nu in de koude stal ging slapen, dat zou hem geen goed doen. "Ik kan me in de badkamer omkleden... Of ik klop aan bij een vriend van mij. Dan slaap ik wel bij hem." Even bedenkt ze zich hoe verkeerd dit zou kunnen klinken. "Gewoon slapen, bedoel ik, we kennen elkaar al jaren en hij is getrouwd en..." Okay, dit gaat niet meer goed komen. Alles wat ze nu zegt zou de situatie alleen nog maar ongemakkelijker maken. Straks klinkt het nog alsof ze gelijk de volgende jongen gaat bespringen nu Benicio het uit gemaakt heeft. "Weet je wat, laat maar... ik kleed me wel om in de badkamer enzo..."

Ze zucht... Met Benicio op één kamer slapen zou nu heel erg ongemakkelijk worden, maar ze wilde het niet op haar geweten hebben dat hij weer ziek zou worden.

Afbeelding

Levi houdt het stelletje met een schuin oog in de gaten. Of nouja, stelletje? Als er twee mensen langs elkaar heen lijken te leven, zijn het die twee wel. Het meisje praat zacht, maar het is een heel verhaal en met de zin lijkt ze zich ongemakkelijker te voelen.

Dan vraagt Isra hem zowaar iets. "Ik liep Emma, Mel en jouzelf tegen het lijf in Cinn. Toen bleek d'r ook nog eens een oude bekende in het clubje te zitten." zegt hij terwijl hij even naar Luc knikt, "En toen vond iedereen me zo leuk dat ik gelijk mocht blijven." voegt hij er lachend aan toe. Okay, dat laatste was niet waar, niet iedereen in de groep vond hem aardig, maar daar ging het niet om. Hij hoopte eigenlijk dat hij Isra aan het lachen kon maken. Ze kwam zo serieus over en daarbovenop irriteert het hem een beetje dat zij hem zich blijkbaar niet herinnert.

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Isra antwoord heel kortaf en Emma is een beetje verbaasd. Ze besluit om verder haar mond maar te houden. Misschien was er onderweg wat voorgevallen? Even is ze in gedachten verzonken, maar ze kijkt op wanneer ze Levi hoort. Met een glimlach begroet ze het tweetal, die er ook niet al te vrolijk uit zien.

Mel vliegt Jessa gelijk om de hals en regelt het een en ander voor haar. Gekke Mel, denkt ze hoofdschuddend. Ze kijkt even de herberg rond. Caleigh en Eric zijn allebei verdwenen. Wat was dat toch met stelletjes binnen de groep? Op dit moment waren dat de mensen die er doodongelukkig uitzagen. Emma had altijd gedacht dat liefde juist gelukkig maakte. Schijnbaar niet… Ze werpt nogmaals kort een blik op Levi en ziet dat hij weer met Isra in gesprek is en ze besluit hem te hulp te schieten.

”Ik begrijp dat je de afgelopen tijd andere dingen aan je hoofd heb gehad, maar weet je echt niet meer dat we Levi ontmoet hebben? Dat was die middag dat we boodschappen zijn gaan doen in het dorp en op de terugweg gelijk een fles wijn soldaat gemaakt hebben,” Ze glimlacht even bij de herinnering. ”En toen kwamen we deze knappe jonge man tegen.”

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Benicio weet niet zo goed hoe hij op Jessa's reactie moet ingaan, maar als het haar niet dwarszit om een kamer met hem te delen besluit hij dat het hem ook niet dwars moet zitten. Diep van binnen zit het hem ook niet echt dwars, maar hij is zo ontzettend in de war dat hij niet meer zo goed weet hoe hij zich moet voelen over de hele situatie. In plaats daarvan wenkt hij de herbergier voor een Firewhiskey en kijkt hij licht hulpeloos de groep rond voor gespreksstof van andere groepsleden. Uiteindelijk besluit hij zich maar te richten op het gesprek tussen Isra, Emma en... iemand anders. Benicio fronst en staart de onbekende een paar seconden ongegeneerd aan. Wie is dat nou weer?

Afbeelding

Isra trekt een wenkbrauw op bij Levi's antwoord - kennelijk is het gek dat ze zich hem niet herinnert.

'Die ontmoeting heeft blijkbaar weinig indruk op me gemaakt,' zegt ze dan. Ze grijnst naar hem, en het is een grijns die op meerdere manieren geïnterpreteerd kan worden. Mensen die Isra beter kennen weten dat je die grijns liever niet op je gericht wil hebben, maar onwetenden als Levi zouden hem kunnen interpreteren als plagerig maar vriendelijk.

Isra zucht even en werpt een blik op Benicio en Jessa - het ziet er niet naar uit alsof hun onderlinge verhouding tijdens haar afwezigheid erop vooruit is gegaan, maar wat er precies aan de hand is blijft tot zover een raadsel voor haar.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Tevreden luistert hij naar Emma's uitleg. Het was voor hem al een tijdje duidelijk dat hij zeker een soort van effect op haar had en deze aandacht beviel hem eigenlijk wel. Als Isra naar hem grijnst twijfelt Levi voor een moment aan de oprechtheid. Hij heeft zelf vaak genoeg zichzelf anders voor gedaan dan hij is, dus een valse grijns herkend hij meestal wel. Toch kan hij om een of andere reden heel slecht hoogte van Isra krijgen en dat is nog iets wat hem irriteert.

"Geen zorgen hoor," zegt hij met dezelfde niet helemaal oprechte grijns, "Ik zal mijn best doen om te zorgen dat jij me niet meer vergeet." Even lacht hij en kijkt dan de tafel rond. Het valt hem op dat de jongen tegenover hem hem al enkele seconde aan zit te staren. "Ah, ik heb mezelf nog niet voorgesteld." zegt hij even vrolijk, "De naam is Levi Cortez en ik ben nieuw in jullie leuke groepje."

Met een glimlach houdt hij zijn hand tussen de jongen en het meisje in. Hij zou wel zien wie deze het eerst zou schudden en immers, het meisje kende hij ook nog niet. Wat hij wel weet is dat dit meisje iets te verbergen heeft. Iedereen die haar haar zo verstopt heeft iets te verbergen.

Afbeelding

Jessa houdt zoveel mogelijk haar mond. Hoe minder ze zegt, hoe kleiner de kans was dat iemand haar stem zou herkennen en dat zou de kans dat hij haar zou vinden nog kleiner maken.

Emma vertelt over de ontmoeting met de nieuweling en Jessa luistert er maar half naar. Haar gedachten dwalen af naar vannacht. Ze zou op een kamer liggen met Benicio zonder dat ze iets hebben. Het is niet gepast om hem ook maar iets van een idee te geven dat ze iets van hem zou willen vannacht. Ze zou zich in de badkamer omkleden en haar haar zo veel mogelijk vast dragen. Alles om maar te voorkomen dat hij zou denken dat ze iets anders wilde dan gewoon slapen.

Dan wordt er ineens een hand voor haar neus gehouden. "Oh.." zegt ze zo zacht mogelijk zodat alleen de mensen aan de tafel haar kunnen horen, "Ik ben Jessa..." Voorzichtig schudt ze zijn hand.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Als ze haar ogen neerslaat, beseft Eric maar al te goed dat dit zijn schuld is. Hij heeft dit zo ver laten komen. En hij had het geweten. Als ze hem weer aankijkt en hem vertelt dat ze met zijn beslissing moet leren omgaan voelt Eric zich meer dan slecht. Ze loopt langs hem heen in de richting van de deur en Eric haalt een keer diep adem om zijn laatste wilskracht ergens te vinden en dit door te zetten. Natuurlijk voelde hij zich meer dan beroerd over wat hij haar aan deed en haar zo te laten voelen. Maar hij moest hier door de zure appel heen bijten en haar behoeden voor al wat nog veel slechter zou worden als hij het nu niet deed.

Eric kijkt op als ze bij de deur is en hij knikt slechts bij haar woorden. Hij wist niet wat te zeggen en hij was bang dat als hij wel zijn mond open zou doen hij het alleen nog maar moeilijker zou maken. Hij loopt de kamer uit, maar stopt misschien een fractie van een seconde in de deuropening. Wist hij het zeker? De blik op Caleigh die juist van hem wegkijkt doet het dat hij doorloopt. Ja, het was beter zo.

Zonder nog om te kijken loopt Eric de gang over, terug in de richting van de trap. Hij had geen flauw idee hoe hij dit het beste kon aan pakken. Maar dat was nu niet het belangrijkste. Hij kon haar in ieder geval met deze beslissing niet verder in gevaar brengen.
Beneden aan de trap kijkt hij op en ontstaat er ondanks alles een lichte glimlach rond zijn lippen. Jessa was gearriveerd.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh zegt niets als Eric de kamer verlaat en als hij wegloopt sluit ze de deur achter hem. Ze draait de sleutel om en bijt op haar lip om de tranen tegen te gaan. Ze moest hier overheen komen. Hij had maar al te duidelijk gemaakt dat ondanks zijn gevoelens hij het niet wilde. Als ze zich omdraait en op haar bed gaat zitten valt haar blik op de brief die ze verscheurd had. Er waren zoveel onbeantwoorde vragen momenteel en ergens wist ze dat het allemaal door die brief kwam. Ze pakt haar wand en met een zachte spell vat de brief vlam en is er na enkele secondes niets meer over.

Langzaam laat Caleigh zich achterover vallen en staart een tijdlang naar het plafond. Ze heeft absoluut geen behoefte meer om naar beneden te gaan en te zien of de andere al terug waren. Ze voelt zich leeg en... eenzaam.

[[... De volgende ochtend ...]]

De nacht was lang geweest, urenlang had ze nog op bed gelegen, naar het plafond gestaard en het gesprek nog een keer in haar hoofd laten afspelen. Hoe meer ze er over na dacht, hoe minder ze het begreep en hoe meer pijn het deed. Uiteindelijk was ze voor het eerste licht haar bed uitgegaan, haar kleding aangetrokken en naar de stallen gegaan. Ze had Marie meegenomen voor een rit in de hoop de gedachtegang in haar hoofd te kalmeren. Toen ze terug was gekomen was het al lichter en begon het dorp langzaam te ontwaken. Ze had Marie extra goed verzorgd, haar eten gegeven en gewoon nog een tijdje op een krukje gezeten bij haar stal. Gewoon om niet naar binnen te gaan en te worden geconfronteerd met de werkelijkheid.

Nu zat ze ergens achteraan in de bar aan een tafeltje, zo min mogelijk in het zicht. Ze had een douche genomen en de herberg begon nu duidelijk leven te vertonen. Bij de herbergier had ze een ontbijt besteld en ondanks dat ze geen fan was van koffie, hoopte ze dat het spul haar zou helpen om wat wakkerder te worden. De nacht had haar geen goed gedaan.

OOC:: Goodmorning Sunshine! Het is ongeveer 8 uur/half 9 :') Lekker vroeg.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Met een zucht maakt Jessa de onderkant van haar vlecht vast. Ze werpt een blik in de badkamerspiegel en een vermoeid en verdrietig gezicht kijkt terug. Ze had heel slecht geslapen. Het voelt vreemd om naast Benicio te liggen nu ze uit elkaar waren. Het leek zo normaal om dicht tegen hem aan te kruipen, maar tegelijk was dat misschien wel het stomste wat ze zou kunnen doen. Hij had het uitgemaakt dus nu moest zij niet zichzelf aan hem op gaan dringen.

Ze moet gaan ontbijten, al heeft ze absoluut geen trek. Ze voelt zich beroerd. Ze loopt de badkamer uit en pakt haar mantel. Deze slaat ze om en trekt de kap over haar hoofd. Ze loopt de trap af naar de eetzaal en zit dat ze blijkbaar niet de enige is die zo vroeg op is. Caleigh zit er ook al en aan de bar zit een man die net als zij ook een kap draagt.

Jessa loopt naar de bar om haar bestelling te doen, maar voor ze iets kan zeggen wordt er een bord voor haar neus gezet. Even kijkt ze verbaasd naar de twee broodjes jam het verse fruit en het glas vruchtensap.

"De priester heeft al een bestelling voor je gedaan." zegt de barman en hij knikt even in de richting van de man met de kap.

Jessa kijkt opzij en ziet hoe de jongste broer van haar vader zijn kap afneemt en haar vriendelijk aankijkt.

"Als je de volgende keer verborgen wilt blijven, ga dan niet naar plaatsten waar je altijd heengaat." zegt Tobias Gale met een glimlach. Even laat hij zijn blik op zijn nichtje rusten. "Ik zou graag met je willen praten, Jessa."

ooc: Even voor de goede orde, deze man is niet Jessa's voogd. Hij heeft ook geen kwaad in de zin. Uiteraard mogen jullie het gesprek storen, maar Jessa zal je wel wegsturen. Hij is eind 30.

ooc2: Ik laat volledig open of Ben ligt te slapen of dat hij al wakker is en of hij nog iets geprobeerd heeft. That's up to you, PG XD

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Eric staart in de spiegel en hij ziet er als iemand anders uit. De nacht had hem geen rust gebracht en de donkere kringen onder zijn ogen zijn hier zichtbaar bewijs van. Hij dacht dat hij alles duidelijk had, dat hij alles kon. Maar boven alles, altijd de juiste beslissing wist te maken. Deze arrogantie had hem ver gebracht, maar leek hem nu tegen te werken. De leegte die het nu met zich leek mee te dragen, die moest uiteindelijk wel verdwijnen. Hij was bang om alles te verliezen waar hij naar toe had gewerkt, voor dat ene moment waarvan hij dacht dat hij het allemaal kon hebben. Verliefd, dat was hij tenslotte pas een keer hiervoor geweest. En toen had gebleken dat hij inderdaad alles kon, behalve dat.
En nu was hij weer precies op dat punt waarvan hij eigenlijk wel wist dat het niet paste, maar hij te eigenwijs, te arrogant was om dit te accepteren.

Hij slaakt een zucht, buigt naar voren en gooit koud water in zijn gezicht. In de hoop dat hij de nacht weg kon jagen in zijn gezicht en zich zo weer beneden kon vertonen. Ruw wrijft hij zijn gezicht met een handdoek droog en kijkt dan vervolgens zichzelf weer aan terwijl zijn gedachtes nogmaals over het briefverkeer terug gaan.

Eric had John uitvoerig vertelt over hoe zijn gevoelens tot Caleigh tot stand waren gekomen. Juist omdat hij hem bij Kiara had geholpen, wist Eric dat hij voor een eerlijk antwoord hier niets kon achter houden. Dat was de vorige keer zijn valkuil geweest en daar had hij wel van geleerd. En John had met deze informatie hem juist het advies gegeven om ermee te stoppen.. Dus ook al wilde hij het niet en voelde hij zich leeg en moe, Eric wist dat hij het advies van John zou volgen. Uit loyaliteit, uit vriendschap en omdat hij er altijd voor hem is geweest. Eric haalt diep adem, gooit de handdoek op de grond in de hoek en loopt vervolgens de badkamer uit. Even twijfelt hij of hij niet gewoon zo lang mogelijk op zijn kamer moet blijven. Hij kon dan nog wel zo stellig zich hebben voorgenomen dat hij naar John moest luisteren, maar zijn lichaam, gedachten en handelingen leken vaak een heel eigen leven te leven bij haar in de buurt..

De drang naar koffie na een slechte nacht overwint het van zijn eigen twijfels. Dit stukje was de eerste dagen misschien het moeilijkste. Maar hij moest dit zakelijk oplossen, zonder emoties. Dan kwam het wel goed.

Beneden wordt zijn blik vrijwel als vanzelf naar haar toegetrokken. Ook al zit ze vrij verdekt achteraan bij de bar aan een klein tafeltje. Eric wendt zijn blik af naar de bar. Daar ziet hij Jessa in gesprek met een priester. Hij loopt die kant op.

"Morgen, Dame." Zegt hij tegen Jessa met een lichte glimlach, om vervolgens de barman te wenken voor een beker koffie.

Afbeelding

Mel is al een tijdje wakker. Haar maag knort, maar ze voelt er weinig voor om al op te staan. Ze begreep dat ze zelf niets te zeggen had over de invulling van andere mensen hun leven. Maar de hoeveelheid verdriet die er nu in de groep heerste overstemde alles zo dat het haar zelf ook zeer deed. En hoe graag ze ook zou willen, ze had geen idee hoe ze het kon oplossen. Misschien negeren en gewoon maar met Luc en met Emma extra veel gaan lachen?
Mel draait zich om en kijkt de kamer in. Maar Caleigh en Jessa zijn haar vriendinnen en ze kon alleen maar echt lachen als zij ook mee konden doen. Met een zucht gaat ze rechtop zitten. In ieder geval was de groep weer compleet en misschien zou de rest vanzelf wel weer goed komen? Ze haalt haar schouders op. Misschien wel..

Zachtjes trekt ze haar kleren aan om niemand wakker te maken, haalt snel een hand door haar haren heen en loopt dan de kamer toch maar uit. Misschien was Luc al wakker en kon hij haar vertellen dat het allemaal wel goed zou komen. Of hij het dan geloofde of niet, dat moest hij haar maar sowieso vertellen.

Beneden ziet Mel Jessa met een priester aan de bar en Eric staat ernaast. Even verder ziet ze Caleigh alleen zitten en zonder er verder over na te denken loopt ze die kant op, om niet veel later naast haa rop een vrije stoel neer te ploffen.

"Morgen.." Mompelt ze, ondertussen de misschiens al weer vergeten. Wie hield ze voor de gek? Het was zo helemaal niet goed.

[RPG] Fantasy (3)

Wie is er online