[Nog heel even bannerloos]
Ryan

Ryan plaatst snel een het masker en rent achter Kit aan richting de danszaal. Als Kit het opnieuw over ‘de heer’ heeft draait Ryan even zijn ogen richting het plafond. Het is gewoon prins Noah. Wat hem betreft mag dat prins ook wel weggelaten worden. Hij geeft niet zoveel om titels. Vanwege de haast die Kit lijkt te hebben staat hij nog de laatste knopen van jasje te sluiten als ze al in de drukke danszaal staan.

Hij trekt zijn wenkbrauwen op bij Kit zijn volgende voorstel richting Rose. “Gezien alle geruchten tot dusver waar zijn, is het ooit bij jullie opgekomen dat ook de negatieve geruchten waar kunnen zijn.” Hij pakt een glas van een dienblad en zet dat even kort aan zijn lippen “Een dag na het jaarlijkse ‘ jubileum’ zijn er een aantal mensen teruggekeerd uit Between. Ohja, klein detail, ze hadden geen hartslag meer. Jullie kennen ook vast de andere verhalen.” Hij haalt zijn schouders op en grist een toastje van een ander dienblad. Het eten was echt een streling op zijn tong, goddelijk!



Alle geuren en geluiden komen hem tegemoet als ze de danszaal betreden. Onopvallend, zodat ze zich eerst tussen de gasten kunnen mengen. Hij reikt haar een glas champagne aan en brengt zijn glas naar dat van haar. Zachtjes klinken de glazen tegen elkaar “Op ons.”

Met een tevreden glimlach neemt hij een slok uit zijn glas en zet hij het weer weg. Er is teveel te doen, teveel te zien en te beleven. Al snel mengt hij zich dan ook tussen het publiek. Hij geniet van het feit dat niemand weet wie hij is. Hij kan de handen van dames kussen, tevens een manier om te zien of het stervelingen zijn, een praatje maken met de heren. Allemaal zonder dat iemand vermoed dat hij ook diegene is die hen zomaar het leven kan ontnemen. Dat gevoel van macht heeft een bijna euforische uitwerking op hem. Als hij een klein rondje heeft gemaakt is hij zich nog niet bewust van het feit dat enkele bekende gezichten zich op het feest begeven.

“Heb ik al gezegd dat je er prachtig uit ziet.” Fluistert hij in Celeste haar oor als hij haar gezelschap weer opzoekt. Hij laat zijn hand zacht over de stof op haar heup glijden. Het hele feest is voor Noah een gevaarlijke cocktail aan het worden. Macht, lust, euforie, wraak.

Celeste zegt precies de juiste dingen op het juiste moment, haar timing is perfect. Met een lichte grijns kijkt hij aan en voelt haar vingers zacht met het haar in zijn nek spelen. Zijn vingers strelen zacht haar rug. Haar adem tintelt nog eens zacht tegen zijn oor Voor hij haar antwoord kan geven vergezelt Kit hen. Hij zet een beleefde glimlach op en draait zich naar hem toe. “Kit.” Begroet hij hem waarna hij zich tot de oude bekende richt. Zijn vriendelijke glimlach verwaterd als hij het meisje in de rode jurk ziet. De jurk die hem akelig bekend voor komt, net zoals de persoon achter het masker. De geluiden van de muziek lijken weg te sterven, de beelden om hen heen worden een waas voor zijn ogen. Rose?

Als iemand tegen zijn schouder botst zijn Noah zijn zintuigen zich weer bewust van de wereld om hem heen. Het is tijd om te dansen, de vrouwen begeven zich aan een kant van de zaal, de mannen stellen zich in een lange rij op aan de andere kant. Toeval? Of gepland? Noah maakt er in elk geval dankbaar gebruik van door achteruit de menigte van mannen in te stappen. De muziek start, de mensen beginnen te dansen. Het is een vrolijke dans, vlotter dan de gebruikelijke Walsh. Een dans waarbij er continu van partner wordt gewisseld, een samenspel.

Vanuit zijn ooghoeken volgt hij de anderen door de zaal. De glimlach heeft plaats gemaakt voor een geconcentreerde blik. Al gauw verliest hij de rest weer uit het oog. Het is een wirwar van jurken in alle kleuren van de regenboog. Noah danst even kort met een meisje in een gele jurk, zijn ogen flitsen door de zaal.

[Nog heel even bannerloos]
Ryan

Ryan werpt een vermakelijke blik op Samantha. “Prima” antwoord hij als Samantha zegt dat zijn outfit ermee door kan. Meteen wordt ook steeds duidelijker wat er zich tussen de twee dames afspeelt. Ryan trekt zijn wenkbrauwen even op. Dus twee broers vinden hetzelfde meisje leuk en twee dames dezelfde jongen? Kwestie van ruilen toch? Hij wil niet eens weten welke geschiedenis zich hier al heeft afgespeeld. Dat betekend niet dat hij zijn mening onder stoelen of banken gaat steken.

“Prima.” Antwoord hij op het verzoek om te dansen. Hij pakt Sam haar hand vast en trekt haar in de juiste danshouding. “We hoeven elkaar niet voor de gek te houden. Ik kan ermee door omdat jij en Rose hier voor dezelfde man zijn. Dat geeft niet, ik heb toch niks te doen dus tot het moment komt dat je hem tegen het lijf loopt wil ik je best vergezellen.” Hij grijnst en laat haar een rondje draaien “Jij kan er ook wel mee door” vervolgt hij plagend.

Na een kort moment gedanst te hebben veranderd de muziek. Blijkbaar is he tijd voor een typische Alusiaanse volksdans. Ryan kijkt opzij naar de mannen naast hem, hij heeft geen idee hoe dit werkt. Daardoor is hij met elke pas te laat en botst hij soms tegen iemand aan omdat hij linksaf gaat wanneer de rest rechtsaf slaat. Samantha is hij al gauw kwijt en niet elk meisje lijkt zijn danskunsten te waarderen. Sommige lachen erom, anderen niet. Hij zwaait even als hij Samantha weer in het vizier krijgt. Lachend stapt hij op de volgende partner af.