Rose lijkt zijn advies ten harte te nemen. Al gooit ze daarvoor wel de benodigde alcohol naar achteren. Hij grijnst tevreden en springt weer overeind. Tijd om zijn hongerige maag te voeden.

Hongerig begeeft hij zich achter Kit aan de keukens in. Hij rolt even met zijn ogen als Kit beleefd blijft vasthouden aan etiquette. Hoewel de jongen zo nu en dan op zijn zenuwen werkt heeft hij het ook wel met hem te doen. Je kunt het hem ook niet echt kwalijk nemen, waarschijnlijk had ook hij tijd nodig om los te komen. Hij is in elk geval zo behulpzaam om hun naar de keuken te brengen.

Ryan zijn vingers jeuken om iets te pakken, maar is teveel keuze. Hij wil het allemaal proeven, alles! Dan ontvouwt zich opnieuw een vreemd gesprek gebaseerd op zaken uit het verleden en die waarschijnlijk tot stand komen door een portie jaloezie. Terwijl hij naar Sam luistert maakt hij alvast van de gelegenheid gebruik om een toastje op te eten. Gebiologeerd blijft hij toekijken en laat hij zijn hand in een schaal nootjes verdwijnen. Hij mikt nog een laatste nootje in zijn mond voor hij het schaaltje weer terug op tafel zet.

“Noah, Noah, Noah, Noah..” verzucht hij als Sam is uitgesproken. “Heer, meester Noah.” Met een sarcastische blik kijkt hij de drie aan. “Alles draait om Noah.” Hij schudt zijn hoofd van verbazing en pakt een kaasstengeltje. Hij bijt een stukje af “Between draait om Noah, kan deze avond asjeblieft even niet om hem draaien.” verzucht hij. Hij trekt hun alle drie wat dichter naar zich toe en drukt ze in een grote omhelzing. “Vanavond laten we zien hoe een echt feest hoort te zijn.”



Noah knikt en neemt haar hand vast om samen naar het balkon te lopen. Zodra de grote glazen deuren zich achter hun sluiten klinkt de muziek vaag op de achtergrond. Buiten is het stil, muisstil. De wind blaast zachtjes door hun haren en voelt enigszins fris aan. “Morgen begint het alledaagse leven weer. Er zullen vast een aantal mensen in opstand komen, maar daarna zal alles rustig verlopen. Ze zullen zich over geven aan hun lot. “ verbreekt hij zacht de stilte “Je spullen worden verhuisd naar de 3e etage, de kamer naast de mijne is nog vrij. De overige gasten zullen op de 2e etage gehuisvest worden en geen toegang krijgen tot de 3e etage. Ik wil je dicht bij me in de buurt hebben.” Op dat laatste heeft ze geen inbreng, het is voor haar eigen veiligheid. Hij wil haar in de gaten kunnen houden en afschermen van diegene die misschien kwaad willen.

Zachtjes duwt hij een pluk haar achter haar oor. “Ik zal je naar je kamer brengen, je mag geen kou vatten.” Hij pakt opnieuw haar hand en begeleid haar mee terug naar binnen. Daar valt de zaal onmiddellijk weer stil “Morgenochtend zullen we gezamenlijk ontbijten.” Hij glimlacht even zijdelings naar haar, de eerste glimlach sinds de laatste 20 minuten.

Iedereen ontspant en het feestje komt eindelijk op gang. Met een tevreden glimlach heft ook Ryan zijn glas, laat het feest maar beginnen. Hij zet zijn glas terug op het aanrecht en kijkt lachend naar Kit en Rose. Ook de vaste danspassen kan Kit vanavond vergeten. Ryan viel niets voor niets door de mand toen de klassieke dansen ten gehore werden gebracht. De enige feesten waar hij voor uitgenodigd werd waren de dorpsfeesten. Die gingen er gemiddeld iets wilder aan toe dan de feesten aan het hof.

Met een grijns grist hij een fles champagne uit een emmer, schut er flink mee en schiet de kurk er af.




Noah begeleid Celeste keurig naar haar kamer. “Ik hoop dat je ondanks de onrust een fantastische avond hebt gehad.” Hij drukt daarbij een zachte kus op haar voorhoofd. “Als er iets is, in je kledingkast zit een tussendeur naar mijn kamer.” Hij verwacht eigenlijk niet dat ze die snel zal gebruiken, maar het paleis zat nou eenmaal vol verborgen gangen en deuren en deze kon een praktische uitwerking hebben. Hij laat zijn duim even langs haar kaaklijn glijden en neemt dan afstand. Haar eerdere woorden is hij niet vergeten, het is tijd om te gaan slapen. Met en lichte glimlach begeeft hij zich naar de deur naast de hare “Slaap lekker”.

Zodra de deur achter hem dicht valt zucht hij eenmaal diep. Uit een donkere eiken kast pakt hij een fles drank een glas en wat ijs. Met een gespannen gelaatsuitdrukking vult hij de bodem van zijn glas en bergt hij de fles weer netjes op. Beelden van eerder deze avond blijven door zijn hoofd spoken. De rode jurk, het gevoel van herkenning. Het idee dat ze zich in een straal van 1 km van hem begeeft grijpt hem naar de keel. Hij ontknoopt de bovenkant van zijn blouse en gooit zijn jasje uit. Hij schudt zijn hoofd en neemt een slok uit zijn glas. Opnieuw begint hij te ijsberen en neemt hij de hele avond nog eens door. Celeste in haar prachtige jurk, het moment van geluk dat ze samen deelde, de komst van Sam en de dansende mensenmassa.

Wanneer hij de bodem van zijn glas heeft bereikt zet hij het weg en opent hij een klein met zilver bewerkt doosje op het dressoir. Een muziekdoos. Zachte tedere klanken vullen zijn kamer en verlichten de sfeer. Zijn kamer oogt minder droevig en donker en de muziek lijkt ook Noah enige verlichting te geven.