[RPG] Fantasy (3)

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Levi luistert naar Benicio's verhaal. Hij begon een steeds beter beeld van deze jongen te krijgen. Gek op vrouwen, maar behandelt ze niet altijd even goed. Hij praat zichzelf de grond in. En iets zegt hem dat Benicio heel veel om die kleine rooie geeft.

Als Benicio zegt dat hij gaat douchen knikt hij. "Doe dat." zegt hij met een grijns, "En ga eens met je meisje praten. Voor dat één of andere gladde feestganger d'r straks nog versiert." Hij staat op. "Ik ga eten fixen." Hij rekt zich uit en loopt richting de deur. Ja, hij had nu een prima beeld van de relatie tussen die twee.

Afbeelding

Met haar armen om zich heen geslagen zit Jessa op de grond onder de douche. Hoewel de woorden van Isra en Emma lief waren, maar ze haalden toch niet alle nare gevoelens weg. De groep accepteerde haar, maar feit bleef dat ze niet meer naar huis kon. Ze zou iedereen gaan missen. Tobias, haar vrienden uit het dorp, de jongens en meisjes in de tempel... Ze zouden haar nu als niets anders zien dan een bastaard... Als ze nog zouden denken dat ze in leven was. Ze heeft geen idee waar ze nu naartoe moet. Even glijden haar vingers over de tatoeage op haar ribbenkast.

Dan is er nog Benicio. Waarom was ze zo stom geweest om te denk dat alles goed zou komen met een jongen die ze nog maar anderhalve maand kende? Alles was snel gegaan en het voelde allemaal zo leuk en goed en fijn. Ze voelde zich zo gelukkig en ze had met hem geslapen. Had ze spijt? Nee... Ze is blij dat het met Benicio was en niet met iemand anders... Devon had geprobeerd haar haar maagdelijkheid te ontnemen. Benicio wilde graag met haar slapen, maar wachtte tot zij het ook wilde. Maar welke man zou haar nog willen nu ze zogezegd niet meer "puur" was?

Ze merkt dat de tranen weer in haar ogen springen. Ze voelt zich alleen. Helemaal alleen.

Ze staat op en draait de kraan dicht. Treuren gaat nu niet helpen. Een nieuwe plaats om te wonen vinden was haar eerste prioriteit. Misschien kon ze Mel nog vragen of haar aanbod nog steeds stond.

Ze begint zichzelf af te drogen en aan te kleden. Ja, dat gaat ze doen. Mel om hulp vragen.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh eet haar maaltijd rustig op en zegt even niet zoveel, ze heeft geen idee hoe ze straks het gesprek moet gaan aanpakken of hoe het ging aflopen. Als ze klaar is en haar whisky op heeft staat ze op en zucht even. Dan kijkt ze Mel aan en probeert te glimlachen.

"Ik ga kijken of ze met me wilt praten," zegt ze dan, "Wens me succes en je hoeft niet te wachten als je naar bed gaat."

Daarna loopt ze naar Lillian's man toe en vraagt de sleutel. Na een paar korte woorden loopt ze naar de deur toe, opent die en stapt het kleine gangetje in. Ze sluit de deur zorgvuldig en loopt dan de trap op. Het voelt alsof heel de wereld op haar schouders ligt. Als ze boven aankomt stapt ze de woonkamer in en kijkt even rond, ze heeft geen idee wat ze nu moet doen. De enige andere deur in de kamer is gesloten dus neemt ze plots op een stoel en kijkt naar de deur terwijl ze wacht. In haar hoofd probeert ze elk scenario af te gaan van wat er kan gebeuren, de ene erger dan de andere..

[[... De volgende dag rond 15.00 ...]]

Met een zucht stapt ze onder de douche vandaan terwijl ze haar gedachtes over de afgelopen uren laat gaan. Het gesprek met Lillian, als het een gesprek was te noemen, had een paar uur geduurd voordat ze werkelijk de kans had gekregen om haar eigen verhaal te doen. Het was een uur of drie worden voordat Caleigh terug was gegaan naar haar eigen kamer en onder de dekens was gekropen. En in de ochtend was ze moe en stil geweest. De groep had besproken dat iedereen voor zichzelf informatie zou gaan vinden en dat ze eind van de middag zouden afspreken om alles te bespreken.

Caleigh haar dag was heel anders gegaan. Voordat ze weg kon gaan was ze Lillian tegen gekomen die haar had meegesleurd naar de markt met de woorden 'je hebt genoeg goed te maken, dus daar begin je nu maar mee'. Ze hadden door de stad gelopen, gepraat en het voelde bijna alsof het normaal was, maar Caleigh had gemerkt dat het anders was. En zo zou het altijd blijven. Uiteindelijk was ze iets voor één terug in de herberg en gelijk was ze naar haar kamer gegaan om nog wat bij te slapen. En nu was ze weer wakker en had ze zichzelf opgefrist. Ze droogt zich af en niet veel later is ze aangekleed. Ze gaat weer op het bed liggen en staart naar het plafond. Ze stelt het nog even uit om naar beneden te gaan, de groep had toch pas eind van de middag afgesproken en ze had toch geen informatie voor hun..

OOC:: Speel gerust nog een stukje dat je met mensen praat over het mysterie of de naam van Hoderan. Kom op je gemak terug naar de herberg etc. (:

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Eric wrijft nog een keer ruw over zijn gezicht terwijl hij door de nog rustige straten van de stad heenloopt. Hij had slecht geslapen en had besloten maar op te staan. De muren van de herberg leken op hem af te komen en daarom liep hij nu, eigenlijk zonder echt te weten waarheen, al door de stad. Het was nog vroeg en hij wist zeker dat het nog wel een uur zou duren voordat de rest wakker zou zijn en beneden om hun volgende stap te bepalen.

Als Eric de hoek omslaat komt hij op een plein uit, waar iets meer levendigheid is. Marktlui, welke alles klaar aan het zetten zijn voor de verkoop later deze dag. Hij loopt de eerste straat erna weer in, weg van de markt. Geen idee waar precies heen. Het komt nogmaals in hem op dat Hoderan echt vrijwel onbekend gebied voor hem is.

Via een omweg komt Eric uiteindelijk terug bij de herberg. Het is nog steeds vroeg en hij gaat aan een tafel zitten, bestelt een koffie en wacht op de rest.

Als ze als groep kort de dag bespreken betrapt Eric zichzelf er meerdere keren op dat zijn blik afdwaalt naar Furie. Ze zag er moe uit, ze had het vast laat gemaakt.. Eric schudt zijn hoofd en staat op als duidelijk is hoe de groep de dag aan willen pakken.

"Tot vanmiddag" Zegt hij tegen niemand in het bijzonder en loopt zonder op iemand te wachten de herberg weer uit.

Buiten loopt hij meteen terug in de richting van de markt. Vanaf daar zou hij bekijken en besluiten wat hij kon doen om meer te weten te komen over deze stad. Want hij kon beter bezig blijven, dan hoefde hij over andere zaken niet na te denken.

Afbeelding

Mel slaat een hand voor haar mond om een enorme gaap te verbergen terwijl er vroeg wordt besproken dat ze vandaag op onderzoek uitgaan en vanmiddag weer bij elkaar komen. Ze heeft haar kaken net weer op elkaar als Eric de herberg alweer heeft verlaten. En ook Caleigh wordt al snel door haar vriendin mee getrokken.

Mel kijkt op naar Emma, naar Jessa en glimlacht even.

"Wil er iemand met me mee?" vraagt ze

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Met nog altijd dezelfde ongelukkige uitdrukking op haar gezicht zit Jessa aan haar ontbijt. Ze had echt verschrikkelijk slecht geslapen. Het bespreken ontgaat haar daarom ook voor een groot gedeelte. Ze speelt wat met haar ontbijt, aangezien ze geen hap door haar keel krijgt. Even kijkt ze naar Benicio die even verder op zit, maar kijkt snel naar beneden.

Als Mel vraag of zij met haar mee gaan, knikt ze. "Ja, dat lijkt me een goed plan." zegt ze zacht, "Ik pak mijn spullen." Haar ontbijt laat ze staan, ze heeft toch geen trek.

Als ze even later haar spullen heeft gepakt loopt ze naar beneden en loopt direct naar Mel. Ze glimlacht even wrang. "Zullen we het eerst naar de bibliotheek gaan?" vraagt ze zacht.

Afbeelding

Na de bespreking was Levi gelijk naar boven gegaan. Hij was gister naar een plein even verderop geweest en had daar een aantal feestgangers geobserveerd. Al snel had hij een naief grietje gevonden die hij met wat drank en mooie woorden had weten in te palmen en al snel had hij een deel van haar geld in handen. Zo was hij nog 2 andere meisje af gegaan en nu lag er boven een aardige buit die alleen nog maar geteld moest worden.

Hij loopt zonder verder iets te zeggen door naar boven. Hij wist het zakje met geld uit zijn tas en leegt deze op het bed. Hij grijnst even bij het zien van de blinkende munten. Zo zit hij op bed zijn buit te tellen. Dat mysterie komt hem op dit moment even gestolen worden.

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Vandaag was het de bedoeling dat ze op zoek gingen naar informatie, maar Emma zit nog steeds in de herberg met Mel en Jessa. Beide kijken niet echt gelukkig; Mel waarschijnlijk omdat het veel te vroeg is en Jessa... Tja. Als Mel hen meevraagt en Jessa als eerste antwoord, besluit Emma om de twee alleen te laten.

"Probeer haar een beetje op te beuren, Mel. Isra en ik hebben het geprobeerd, maar volgens mij was het niet echt een succes." zegt ze zacht. Dan loopt ze naar boven om haar spullen te halen. Vandaag gaat ze eens alleen op onderzoek uit.

[...]

Bij terugkomst is Emma de eerste van de groep. Ze bestelt wat pompoensap bij de barman en gaat daarna aan een grote ronde tafel zitten. Omdat de rest van de groep er toch nog niet is, pakt ze haar boekje erbij en begint aantekeningen te maken...

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Mel glimlacht als Jessa zegt met haar mee te gaan. Niet veel later staat ze samen met haar buiten en zijn ze op weg naar de bibliotheek.

[...]

Eenmaal buiten beseft Mel pas echt hoeveel tijd er verstreken is sinds ze in de bibliotheek waren. Ze hadden veel bekeken, gevraagd en hoewel ze nu wel meer wist over het festival, over de stad en de families, had ze nog steeds niet echt duidelijk waar ze nu naar opzoek moesten of waren. Mel kijkt opzij naar Jessa terwijl ze weer terug naar de herberg gaan.

"Ik vond het fijn dat je met me mee bent gegaan Jessa." Zegt ze met een gemeende glimlach.

Niet veel later zijn ze terug bij de herberg en als Mel de deur opent ziet ze, enigszins tot haar verbazing, dat alleen Emma er nog maar zit. Ze kijkt opzij naar Jessa en glimlacht even bemoedigend.

"Zullen we bij Emma gaan zitten?" Vraagt ze.

Afbeelding

Vanaf de markt was het Eric al vrij snel duidelijk dat de meeste inwoners hem wel een beknopte versie kunnen vertellen waarvoor er een twee weken durend festival plaats vindt. Het CaedMires Festival. Maar heel veel meer als dit lijken de meeste niet te weten.
Zonder echt een duidelijk doel voor ogen loopt hij verder door de straten van Hoderan heen. Eric doet verschillende plekken aan, probeert verschillende mensen vragen te stellen, maar heel veel wijzer wordt hij niet.

Totdat hij bij een van de kleine bruin cafeetjes net weg wilt lopen, maar tegen gehouden wordt door een man. Een man, duidelijk van betere komen af.

"Misschien kun je het hier proberen.." Zegt hij met lijzige stem, een veel betekende blik en duwt een papiertje in de hand van de man. Hij had de man zien binnen, zijn vraag horen stellen. Het was hem duidelijk dat hij hier niet vandaan kwam. Maar als hij naar het donkere haar, zijn ogen en gelaat kijkt, wist hij bijna wel zeker waar deze heer wel vandaan moest komen..

Eric kijkt verbaasd op naar de man, maar dan naar het papiertje in zijn hand. Met sierlijke letters staat er 'De Caed Society' en een adres op geschreven. Van beide had hij geen idee. Waar de Society precies voor stond, of waar het adres was. Maar de naam was de helft van het festival en ergens van binnen groeit zijn nieuwsgierigheid. Hij knikt naar de man als dank en kijkt nogmaals bedenkelijk naar het adres. Als hij weer opkijkt ziet hij de man nog net het café uitlopen. Eric blijft een paar seconden in de richting van de deur kijken, maar vraagt uiteindelijk aan de man achter de bar hoe hij naar het adres moet lopen.

Hij had geen idee van de precieze tijd, maar uiteindelijk belandt Eric in een beduidend rijker gedeelte van de stad. De gebouwen worden imposanter, de tuinen groter en omheind met hekken. Op een klein pleintje stopt hij. Eric kijkt bedenkelijk van het papiertje in zijn hand op naar de enorme gevel van het gebouw waar hij nu voor stond. Was dit de Society? Nog voor hij iets kan doen, opent het hek voor zijn neus en verschijnen er als vanuit het niets twee bedienden aan weerszijde van het pad. Ze knikken naar hem met een lichte buiging en wachten totdat hij mee loopt. Terwijl Eric het hek binnen stapt en met hen meeloopt naar het gebouw, beseft hij dat ze hem hadden verwacht.
Als de deur open wordt gemaakt en hij de enorme hal instapt ziet hij, niet geheel meer tot zijn verbazing, dezelfde man als eerder in het café.

"Ik ben blij dat je het gevonden hebt." Begint hij en loopt naar de man toe. Hij steekt zijn hand uit om zich voor te stellen. "Richard Linus."

Als de man zich voorstelt als Eric Jones, glimlacht hij licht en knikt. Richard kijkt hem een seconde aan, maar knikt dan naar de deurpost aan de linkerkant van de hal.

"Kom, kom zitten en laat me je een glas inschenken. Dat wat je wilt weten is een lang verhaal en waarom maken we het onszelf daarbij niet gemakkelijk?"

Als Eric zichzelf voorstelt, bekruipt hem kort een vreemd gevoel. Richard kijkt hem aan en als deze vervolgens voorstelt om iets te drinken in de kamer ernaast, knikt Eric slechts kort en volgt hem. Het was hem nog steeds niet duidelijk wat deze Society inhield, wie deze man was.. Maar hij wilde niet met lege handen terug naar de herberg en ergens voelde het wel alsof hij iets op het spoor was. Hij gaat op een van de luxe fauteuils zitten waarnaar Richard wijst en volgt hem met zijn ogen terwijl deze twee glazen whiskey inschenkt.

"De Caed Society is misschien wel de oudste in de stad.." Begint Richard terwijl hij de glazen inschenkt. "Alle leden stammen af van deze familie. De Caed familie was een aristocratische familie die het rijke gedeelte van de stad vertegenwoordigde. Hoewel de meeste bloedlijnen ondertussen zo dun zijn, dat we daar misschien wel onze vraagtekens bij kunnen zetten."

Hij draait zich om en loopt naar Eric toe. Als hij hem één van de glazen heeft gegeven gaat hij in de fauteuil naast hem zitten, heft zijn glas naar hem op en neemt een slok.

"Maar ik hoorde je vragen over het festival. En ik denk dat ik je daar wel meer over kan vertellen. Dat, en waarom Hoderan De stad der liefde wordt genoemd.."

Op het moment dat de man de laatste woorden uitspreekt en er vanachter hem een maar al te bekende rauwe lach klinkt, kijkt Eric in een flits om. Er raast van alles door hem heen. Waarom was hij hier, de woorden van zijn oom, zijn eigen belofte, Kiara, maar boven alles een enorme woede.

"De stad der liefde.. Hoe ironisch voor je.." Lacht Nick als hij de kamer binnen stapt en zijn wenkbrauw optrekt terwijl hij Eric aankijkt.

Als hij de woedende blik in zijn ogen ziet lacht hij nogmaals.

"Goed je te zien, neef.." Zegt hij, het laatste met een duidelijke spot.

OOC: sorry voor lange post(A) Mel is al wel terug bij de herberg.. Eric komt maar gewoon als laatste aankakken dacht ik, want dan kan tweede deel post er mooi aan voordat ie weer terug komt die middag...

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

In de bibliotheek hadden Jessa en Mel niet veel bijzonders gevonden. Ze had bijna alle boeken in de bieb doorgebladert die ook maar iets met de geschiedenis van de stad te maken hadden, maar uit eindelijk vond ze alleen maar een globale samenvatting.

Nu waren ze terug aan het lopen naar de herberg. Als Mel zegt dat ze het fijn vond dat Jessa mee was gegaan, glimlacht ze. "Ik vond het ook heel fijn." zegt ze zacht, "Het was heel aangenaam om even met andere dingen bezig te zijn." Ja, dat was echt oprecht. De zoektocht en en samenzijn met Mel hadden haar echt afgeleidt van de rotgevoelens die ze op het moment had.

Ze loopt met Mel mee naar binnen en knikt als ze haar vraagt of ze bij Emma gaan zitten. Zover ze haar had meegemaakt vond ze Emma best aardig. "Hallo..." zegt ze, terwijl ze naast Emma gaat zitten, "Heb jij nog iets gevonden?"

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh ligt nog een tijdje op haar bed, proberend na te denken over... eigenlijk alles. Er was de afgelopen tijd zoveel gebeurd, niet alleen de afgelopen tijd, maar de afgelopen vier jaar. Alles was veranderd. Ze zucht even en gaat uiteindelijk rechtop zitten. Ze moest maar eens gaan kijken of er al andere aanwezig waren. Ondanks dat haar hoofd momenteel niet echt bij het mysterie ligt, wilt ze toch weten of iemand iets gevonden heeft. Dus staat ze op en loopt naar de badkamer toe. Ze controleert haar spiegelbeeld even, haalt nog snel een borstel door haar nog vochtige haren en loopt weer naar de andere kamer. Ze trekt haar schoenen aan en niet veel later stapt ze de kamer uit en trekt de deur achter zich dicht.

Als ze beneden komt kijkt ze snel rond en ergens is ze teleurgesteld dat alleen Emma, Mel & Jessa er alleen nog zijn. Ze schud kort haar hoofd, het had geen nut om zo te denken. Hij wilde toch overduidelijk geen contact met haar. Daarom loopt ze naar de drie andere toe en neemt plaats op een van de vrije stoelen.

"Hey," zegt ze dan, "Jullie dag is hopelijk zinvoller geweest dan die van mij."

Zo, nu hoefde ze dus ook geen hoop op haar te richten dat ze iets gevonden had. Ze had niet eens wat gedaan ana het mysterie.

"Hopelijk laat de rest niet al te lang op zich wachten," zegt ze terwijl ze een serveerster wenkt om erna een glas sap bestellen.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Mel kijkt ook naar Emma als Jessa vraagt of ze iets heeft gevonden. Vanuit haar ooghoek ziet ze echter Caleigh aan komen lopen en Mel grijnst naar haar als ze erbij komt zitten.

"Hey." geeft ze als antwoord.

Haar vraag doet Mel even haar schouders ophalen. Ze wist iets meer over de reden dat er nu twee weken feest was. Maar echt iets gevonden had ze niet. Mel glimlacht bij de volgende woorden. Ja, ze wilde ook wel dat iedereen er snel was. Dan konden ze vandaag bespreken en erna misschien nog wel naar het festival toe vanavond.

De deur van de herberg wordt vrij hard geopend en als Mel opkijkt ziet ze Eric binnen komen en niet veel later hun kant op komen. Nou ja, in ieder geval was het weer een stapje dichter naar compleet toe..

Afbeelding

Eric staat op en zijn ogen blijven strak gericht op die van Nick. Hoewel er minstens een jaar verstreken was, was er niks veranderd. Niet in zijn haat, maar ook niet aan zijn beloftes. Zijn kaken trekken zich nog een keer strak aan voordat hij uiteindelijk een wrange duidelijk niet gemeende glimlach produceert.

"Ironisch. Inderdaad.. Neef.."

Eric kijkt naar het glas in zijn had en dan naar Richard. Was dit toeval?

"Ik had het sterke vermoeden toen ik je zag dat jullie bekenden van elkaar konden zijn.." Zegt Richard kort en glimlacht even. "En als ik zaken doen met de ene Jones, lijkt het mij dat ik op zijn minst een ander kan helpen aan informatie als deze wordt gezocht.

Eric knikt kort. Natuurlijk was Nick hier voor zaken. Maar Eric durfde zijn hele vermogen te verwedden dat de zaken die Nick hier brachten slechts een dekmantel waren voor anderen. Zijn blik glijdt kort nogmaals naar zijn neef maar gaat dan zitten als Richard hem gebaart weer plaats te nemen.
Terwijl hij Nick voor zichzelf een glas ziet inschenken neemt Eric een slok van de whiskey. Hij moest zich hier niet zo laten kennen en Nick verder links laten liggen. Anders dan dat, kon hem anders op elk ander vlak alleen maar tegen gaan werken..

Eric kijkt op naar Richard als deze zijn keel schraapt.

Richard had geen idee wat er precies tussen deze twee mannen speelde, en als hij ook maar het vermoeden had gehad dat ze elkaar niet konden luchten of zien, had hij Eric nooit zijn hulp aangeboden. Maar hij was hier nu en kon hij maar beter snel het verhaal vertellen waar de man tenslotte hier voor was. Om de aandacht de krijgen schraapt hij zijn keel.

"Maar goed.. De stad der liefde dus.. Daar wilde je meer over weten." Begin hij en als de aandacht zijn kant op is gericht vertelt Richard het hele verhaal..
[...]

Uiteindelijk schudt Eric zijn hoofd. Hij wist dan nu misschien wel waarom deze stad deze bijnaam had, hij had verder geen idee. De naam, de reputatie van de stad moest hen aan een sleutel helpen.. Zijn gedachten flitsen onverwacht terug naar het moment waarop Caleigh de sleutel had gevonden. Snel schudt hij zijn hoofd en staat op. Een gearrangeerd huwelijk, opoffering voor vrede in de stad, liefde.. Het hele verhaal was zoet en hij wilde zichzelf juist zo ver mogelijk van alles wat met liefde en verliefd te maken had uit de buurt blijven.
Als hij Nick met opgetrokken wenkbrauw naar hem ziet kijken beseft Eric dat hij hier nu helemaal niet aan moet denken. Hij moest terug naar de herberg.

"Ik vind het een zoet streven om dit gedachtengoed jaarlijks te blijven vereren met een twee weken durend feest.." Zegt Eric als hij zich tot Richard richt. "Maar ik ben er van overtuigd dat het niet de liefde is welke de stad beter heeft gemaakt maar de rust die ermee kwam en daarmee de ruimte voor een betere handel.."

Nick lacht, stapt op zijn neef af en slaat een keer op zijn schouder voordat hij verder kan praten.

"Vergeef het mijn neef Richard. Maar het begrip liefde daar kan hij zich niet heel goed mee uit de voeten." Hij duwt tegen Eric zijn schouder in de richting van de deurpost. "Ik laat hem wel even uit. Dan kunnen we aan het werk Richard."

Zwijgend loopt hij met Eric de kamer uit nadat deze een korte knik als dank naar Richard heeft gemaakt. Als de voordeur open is proeft hij de woede van zijn neef en Nick kan niks anders dan vals glimlachen. O ja, hij wist maar al te goed wat Eric hem toe wenste. En dat wat hij zijn vader had belooft.

"Ach m'n beste," zegt hij met spot. "Je moet het maar positief bekijken. Verder kom je me normaal gesproken vrij weinig tegen.. En zonder mij had je dit mooie sprookje over liefde nooit ter oren gekregen.."

Eric gebruikt al zijn wilskracht om de hand van zijn neef niet meteen weg te slaan, en om daarvoor in de plaats slechts te knikken en de kamer te verlaten. Als hij door de voordeur naar buiten stapt wilt hij eigenlijk zonder een woord te zeggen verder lopen. Maar als Nick zijn eigen woorden met duidelijk spot tegen hem spreekt, stopt Eric en kijkt hij zijn neef aan.

"M'n beste.." herhaalt Eric langzaam en trekt een wenkbrauw op. "Ach Nick.. Je doet jezelf te veel eer aan."

Hij draait zich om en loopt met grote passen weg, zonder ook maar om te kijken.

Als Eric uiteindelijk bij de herberg aankomt zijn het alle gedachten door elkaar heen die hem woedend maken. Hij wist dan wel waaraan Hoderan de naam had te danken, maar geen idee wat ze ermee moesten doen. Het feit dat Nick hier in deze stad was en absoluut genoot van het feit dat Eric niks jegens hem mocht doen. En woedend op zichzelf dat bij het eerste de beste onbewaakte moment zij weer in zijn gedachten op was gekomen.
Eric duwt de deur van de herberg open en hij heeft slechts een seconde nodig om te zien waar ze zit. Bij Jessa, Mel en Emma.. Hij haalt een keer diep adem om iets van zij woede proberen weg te laten zakken, laat de deur los en loopt de herberg in, om bij het viertal aan te schuiven.

"Dames.." Zegt hij bij wijze van een groet.

Tengaar · Schoolhoofd

Na de ochtend bespreking is Luc vrij snel de stad ingegaan, alleen. Het was naar zijn mening op dit moment de snelste manier om deze vrijwel onbekende stad te verkennen. Eerst heeft Luc het centrum van de stad bekeken. Het blijkt dat hier vooral de middenklasse van de samenleving leeft. Wat dat dan eigenlijk ook mag inhouden.

Het is niet veel later dat Luc in het arme gedeelte van de stad rondloopt. Hij heeft in andere steden in Sarth aardig wat armoede gezien, maar in Hoderan had het duidelijk zijn stempel achtergelaten. Na enkele straten besluit hij een café in te duiken en schuift aan aan de bar. Biertje na biertje slaat hij achterover, het café lijkt levendig, zelfs op dit moment van de dag. De vrolijke stemming wordt enigszins verstoord als er een dronken man binnen strompelt. Kort kijkt Luc om, maar besluit hem te negeren. Helaas lijkt hij geen keus te hebben als de man naast hem aan de bar schuift, of beter gezegd stort.

"Dat vervloekte festival, ik heb er ondertussen wel genoeg van weer." zegt hij terwijl zichzelf aan de bar schuift. Zijn blik valt op een jonge man volledig gekleed in zwart. Hij had hem nog nooit hier gezien, dat kon maar twee dingen betekenen of hij is verdwaald of hij komt niet hier vandaan "vind je ook niet?"

Luc kijkt op als de man begint te praten over het festival. "Ik heb werkelijk geen idee." antwoord hij de man "Ik kom niet hier vandaan." Hij bekijkt de man vluchtig van top tot teen. Het was aan zijn verschijning te zien dat hij dit deel van de stad komt. Als de man op zijn antwoord snuift kijkt Luc hem vragend aan. Wellicht dat hij toch nog wat meer informatie hier ging vinden van verwacht.

Een onwetend joch van buitenaf, ja dat was duidelijk. "Nauw jongen, ik zal je eens wat vertellen." zegt hij terwijl een slok van zijn ondertussen gekregen glas whiskey neemt. "CaedMires festival is ten ere van deze twee families die alles opzij zette om Hoderan een betere stad te maken.....zeggen ze." Kort laat hij een stilte vallen. "Maar de twee die met elkaar trouwden hielden helemaal niet van elkaar! Pure onzin en de stad is er zeker niet beter op geworden!"

[....Enkele uren later...]

Luc weet niet helemaal zeker hoe hij de herberg heeft terug gevonden na zoveel bier en andere drankjes die de man hem nog heeft toegeschoven, maar hey hij was er! De vele verhalen over het festival heeft hem niet alleen negatief maar ook positief laten denken over wat er de komende dagen zal volgen. Als hij de herberg instapt ziet hij een deel van de groep aan een ronde tafel zitten. Al snel heeft hij zijn keuze gemaakt om naast Mel neer te ploffen.

"Hey there!" zegt hij vrolijk. Zijn evenwicht is duidelijk weg en om deze terug te vinden leunt hij tegen Mel aan. De grijns op zijn gezicht spreek boekdelen.

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

[...]

Isra was er vandaag in haar eentje op uit gegaan. Stad der Liefde. Hmpf. Hoderan lag haar niet, maar ze had toch een poging gedaan enige informatie te vergaren. Helaas waren al haar pogingen jammerlijk mislukt, en daarom komt ze nu met een behoorlijk rothumeur weer terug bij de herberg, waar ze onmiddellijk doorstampt naar de tafel waar andere groepsleden aan hebben plaatsgenomen. Zonder de rest te groeten schuift ze een stoel bij en ploft daarop neer.

Afbeelding

[...]

Benicio was al een tijdje terug in de herberg maar had zich in de kamer verschanst. Hij had een eerlijke poging gedaan informatie te vinden maar was er na een uurtje doelloos door een feestelijk gestemde stad te hebben gewandeld achter gekomen dat dit nu even niet goed getimed was. Na uren op zijn rug op zijn bed te hebben doorgebracht, met Levi's woorden door zijn hoofd malend, was hij nu op weg naar beneden.

Eenmaal terug in de gemeenschappelijke ruimte van de herberg is het eerste wat hij ziet Jessa's rode haar, en even denkt hij erover om gewoon weer terug naar boven te vluchten. Maar Levi had gelijk. Hij moest met haar praten.

Benicio stapt op de nog incomplete groep af en groet de mensen die opkijken met een klein glimlachje. Dan draait hij zich naar Jessa.

'Jessa, kan ik zo even met je praten?' vraagt hij zacht. 'Eh... Alleen?'

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Mel wilt net iets te drinken bestellen als er plotseling iemand naast haar neerploft. Als ze opzij kijkt ziet ze Luc en ze glimlacht naar hem. Als hij haar vrolijk begroet en tegen haar aanleunt, heeft Mel al een klein vermoeden maar zijn grijns maakt het geheel duidelijk.

"Haai" Zegt ze en haar glimlach verandert in een brede grijns. "Je bent gewoon zonder me begonnen."

Ze prikt in zijn zij en kijkt even gemaakt gepikeerd.

"Als ik dat had geweten had ik me ook niet ingehouden.."

Nieuwsgierig kijkt ze op als Bennie erbij komt en zich tot Jessa richt. Ze kon niet verstaan wat hij zei, maar na de laatste tijd van vooral liefdesverdriet en ellende hoopte ze dat er eindelijk een verandering aan zat te komen.. En wie weet was Bennie dan eindelijk bij zijn verstand gekomen.
Eindelijk komt er iemand bij de tafel om drinken op te nemen en ze bestelt een pul bier en kijkt Luc vragend aan.

"Glaasje water voor je?" Vraagt ze uiteindelijk met een lach.

Afbeelding

Vlak na hem komt Luc overduidelijk met iets te veel op binnen en ploft vrijwel direct naast Mel neer. Ondanks alles kan hij een lichte glimlach niet onderdrukken. Hij schudt zijn hoofd en kijkt of hij iemand ziet om iets te drinken bij te bestellen. Isra komt er zonder een woord te zeggen bij zitten en ondertussen durft Eric wel erop in te zetten dat dit waarschijnlijk had te maken met de uitkomst van haar zoektocht vandaag naar informatie. Als ze in een goed humeur was geweest had ze minstens nog wel iets van een grom richting de groep uit kunnen brengen als groet.

Ook de krullenbol komt naar beneden maar richt zich vooral meteen op Jessa. Eric besluit dat het niet zijn zaken zijn. Nee, misschien had Nick inderdaad wel gelijk en kon hij niks met het begrip liefde.. Onbewust glijdt zijn blik naar haar. Hoe had hij zich die avond zo kunnen verspreken en verwachten dat het daarna weg zou gaan..

Mel heeft iemand aan tafel weten te krijgen en Eric bestelt een dubbele whiskey. Hij vond dat hij die wel verdiend had na vanmiddag.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Iedereen komt langzaam aan binnen en voor Emma antwoord kan geven, komt ook Isra binnen. Ze lijkt chagrijnig en eigenlijk wilt Jessa haar groeten, maar zelfs voordat ze dat kan doen hoort ze een bekende stem naast zich. Benicio. Gelijk schiet haar blik zijn kant op. Hij vraagt of ze even alleen kunnen spreken. Jessa knikt. "Dat is goed." zegt ze zacht terwijl ze op staat. Even draait ze zich naar de groep. Wat ze nu gaat zeggen, ligt absoluut niet in haar normale aard, maar het voelt niet helemaal goed om Benicio te laten wachten. "Begin maar even zonder ons, we zijn zo terug." Even right ze zich op Mel. "Bestel maar iets te drinken voor me."

Met die woorden loopt ze weg van de tafel. Even twijfelt ze waar ze naartoe moeten gaan. De stal? Nee, dat voelt vreemd. Ook de slaapkamer voelt niet goed. Daarom loopt ze de herberg uit en in de voortuin gaat ze op een bankje zitten. Ze kijkt even naar Benicio en plukt wat aan haar mouw. Ze gaat wat rechterop zitten. "Waar wilde je het over hebben?" vraagt ze zachtjes, terwijl een hele rits aan scenario's door haar hoofd gaan. Hij wil je niet meer zien. Hij gaat vast vertellen dat hij terug naar Louisa gaat en toch voor zijn kind gaat zorgen.

Afbeelding

Met een pak aan nieuwe pijlen loopt Levi terug naar de herberg. Een deel van zijn buit kon prima hierin geinfesteerd wordt, immers na verloop van tijd raken schutters uiteraard hun pijlen kwijt.

Met zijn pak op zijn rug loopt hij het voortuintje van de herberg in, als precies op dat moment Benicio met zijn meisje naar buitenkomt. Zo zo, gaat hij zowaar met haar praten? Dat zag er goed uit. Met een grijns loopt hij langs het tweetal en gaat naar binnen.

Als snel ziet hij de groep zitten en direct loopt hij op ze af. Hij legt zijn pijlen op tafel en ploft neer op één van de stoelen. "Zo," zegt hij met een grijns, "daar ben ik ook weer." Hij kijkt de groep rond. Isra heeft een gezicht dat op onweer staat en even wordt zijn grijns breder. Als hij even verderop een dronken Luc ziet zitten lacht hij even. "Gast..." zegt hij terwijl hij zich wenkbrauwen wat op trekt, "Ik moet Mel hier gelijk geven. Drinken zonder je vrienden erbij is doodzonde..." Daarom bestelt hij gelijk een biertje.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh merkt gelijk aan Mel dat ze ook niets gevonden had, het schouders ophalen was goed genoeg. Als er dan een bekende stem klinkt aan tafel kijkt ze bijna gelijk op. Als hij dan aanschuift kijkt Caleigh weg om te zien of de serveerster er al aankomt met haar drinken. Niet veel later komt Luc binnen en aan de manier waarop hij neerploft en teen Mel aanleunt verteld haar dat het waarschijnlijk een wonder is dat hij de herberg heeft gevonden.

Het duurt erna niet lang voordat de groep compleet is, maar ook gelijk weer incompleet is als Jessa zegt dat ze maar vast moeten beginnen. Ze schud haar hoofd even en neemt een slok van haar, ondertussen ontvangen, glas. Als de nieuwe ook nog is aangeschoven besluit Caleigh dat ze geen zin heeft om langer te wachten. En ze heeft ook geen zin om te wachten hoe Luc gaat reageren in zijn staat.

"Laten we dan meer beginnen," zegt ze dan, "Als iemand iets gevonden heeft is nu de kans om de rest in te lichten."

Ze haalt even een hand door haar haren heen en ze hoopt slechts dat iemand iets gevonden heeft. Al was het maar iets kleins.

"Niet geheel verrassend, ik heb niets gevonden. Dus ik hoop dat iemand anders wel iets heeft..."

Nu was het in ieder geval duidelijk dat de rest voor informatie niets meer van haar hoefde te verwachten. Ze neemt een slok van haar drinken en kort dwaalt haar blik even af naar hem, maar zodra ze het doorheeft richt ze haar blik weer op iets anders.

OOC:: Besproken met Jalf, de groep gaat nu wel bespreken. Dus diegene die wat hebben mogen dat nu gaan delen. Huphup (;

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Al snel wordt Emma vergezeld door Jessa en Mel en ze verwelkomt hen met een glimlach. Ze stopt haar boekje in haar tas en richt zich daarna op de groep. Niet snel daarna volgt het grootste deel van de groep ook. Emma moet lachen als ze ziet in welke staat Luc binnen komt lopen en haar grijns wordt nog breder wanneer ze ziet dat hij direct bij Mel neerploft.

Iedereen gaat aan de drank, dus Emma bestelt ook maar een wijntje. Ben en Jessa verdwijnen samen en inwendig slaakt ze even een zucht. Nog langer wachten, denkt ze, maar kort daarna begint Caleigh met het uitwisselen van informatie. Nou, tja… niet dat ze zelf nou zoveel te melden heeft.

Emma neemt een grote slok van haar wijn en wendt zich dan tot de rest van de groep.
”Ik ben vandaag ook niet echt veel nuttigs tegen gekomen. Sorry,” zegt ze. Eigenlijk is ze vandaag genoeg te weten gekomen, maar die informatie was alleen voor haarzelf van belang.

[RPG] Fantasy (3)

Wie is er online