[RPG] At the other side of the world (10)

Nienna · Lid Wikenweegschaar

Samantha knikt even bij Halwende’s antwoord, hij moet wel heel nieuwsgierig zijn geweest om na alles wat er gebeurd is toch nog naar Between te komen.

Met een glimlach kijkt ze even naar Rose die haar arm in die van haar haakt, waarna haar blik naar Noah gaat. Er straalt een nieuwe energie van hem af, iets wat Samantha nog niet voor elkaar had kunnen krijgen. Ook Celeste ziet er bijna vrolijk uit, voor zover dat mogelijk is, en ze heeft haar vertrouwde plek naast Noah weer ingenomen. Haar gedachten dwalen even af, naar de nachtmerrie die ze eerder deze avond had gehad, naar Celeste die daar de oorzaak van was geweest en naar dit moment. Alsof Rose en Ryan nooit weg waren geweest.
Ze ademt even uit als Rose in beweging komt om naar de kamer te vertrekken. ‘Ja,’ knikt ze, ‘Ik zal morgen de nodige spullen wel van de derde verdieping halen. Eerst eens slapen.’ Ze glimlacht even. Kijken of ze met de aankomst van de nieuwe gasten misschien eindelijk eens een nacht goed zal kunnen slapen.

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Rose kijkt even kort zijdelings naar Samantha wanneer ze zegt dat ze de volgende dag haar spullen van de derde verdieping zal halen. Ze verbleef dus net als Noah en Celeste voortaan op de derde verdieping? Rose moet even kort terugdenken aan de eerste keer dat ze hier waren gekomen en de derde verdieping nog als verboden werd beschreven.

"De derde verdieping?" vraagt ze dan ook terwijl ze naar hun oude kamer toelopen. Niet veel later opent ze de deur naar hun slaapkamer. Er was niet veel verandert - het zag er zelfs haast precies uit zoals het had gedaan toen ze hier weg was gegaan. Rose haakt haar arm uit die van Sam en loopt naar het bed om hier vervolgens op te gaan zitten.
"Verblijf je voortaan samen met Noah?" vraagt ze dan toch maar. Ze had duidelijk een overhemd van Noah aan en had blijkbaar ook spullen op de derde verdieping liggen. "Anders wil ik hier heus wel in m'n eentje blijven hoor, geen probleem." voegt ze er met een flauw glimlachje aan toe.

Nienna · Lid Wikenweegschaar

Samantha knikt alleen op Rose haar vraag over de derde verdieping. In de slaapkamer loopt ze naar het raam toe en zet ze deze open. Er was hier de afgelopen weken niemand meer geweest en er hing dan ook een ietwat muffe lucht. Ze sluit haar ogen even ontspannen als er een fris windje naar binnen waait. Er verschijnt een lichte frons in haar voorhoofd bij Rose haar volgende vraag. Verbaasd over de gedachte van Rose alleen al, blijft ze nog even stil naar buiten kijken. Oke, ze heeft inderdaad haar spullen boven.. en nu een overhemd van Noah aan.. Maar denkt Rose echt dat Noah haar zo makkelijk inruilt? Blijkbaar wel, constateert ze dan, mede door de toevoeging van Rose nog.

Ze draait zich dan ook uiteindelijk om en gaat tegenover Rose op haar voormalige bed zitten. Ze speelt even afwezig met haar ring, voordat ze Rose aankijkt. ‘Nja, Rose.. Jij was weggegaan.’ Begint ze, ‘We dachten je nooit meer te zien..’ Ze haalt haar schouders even op. ‘En tja –Ik sliep hier zo moeizaam..’ voegt ze er nog aan toe. Ze wendt haar blik weer even af. ‘En ja.. maar ik wil weer hier slapen’ ze kijkt Rose schattend aan, ‘Ik -ik wil niet weer dat Noah tussen ons in gaat staan. Niet zoals eerst..’ Ze glimlacht even, ‘Dus als jij.. en Noah..’ ze maakt de zin niet verder af, maar kijkt haar alleen nog even aan.
Okay, Samantha heeft dan misschien niet gelogen, maar wel zeker de verkeerde indruk weten te wekken bij Rose. En als ze het goed speelt, hoeft Noah er niet eens achter te komen. Niet netjes van haar, nee, maar Rose kan dan ook niet weer even besluiten om Noah weer leuk te vinden en zo terug stappen in zijn leven.
Zo blijkt maar weer dat Samantha niet al haar streken verloren heeft.

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Rose wendt haar blik niet van Sam af wanneer ze antwoord geeft op haar vragen. Ja, Sam verbleef dus samen met Noah. Haar argumenten klinken logisch - ze was weggegaan en dachten dat ze niet meer terug zou komen. Okay. Maar toch steekt het haar. Er waren nog maar enkele weken overheen gegaan en de reden voor haar komst en vertrek waren duidelijk.
Ze wil niet weer dat Noah tussen hun twee in zou gaan staan? Tussen haar en Sam.. Rose brengt met enige moeite een glimlach op. Ze was nog nooit zo close met Sam geworden als de laatste keer en het bevalt haar oprecht. Maar toch knagen de woorden van Sam aan haar. Ze geven duidelijk allebei nog steeds om Noah - en Sam had hier de tijd en gelegenheid gehad om weer naar hem toe te groeien in z’n labiele toestand. Ze had de voorsprong genomen en dat maakten haar woorden ook duidelijk.

“Ehm, nee sure..” zegt ze. “Ik bedoel, als jij samen met Noah bent dan wil ik daar natuurlijk ook niet tussen gaan staan.. Je bent er ten slotte voor hem geweest de afgelopen weken.” ze glimlacht kort - weer met moeite. “Ik wil er voor hem zijn.. maar ik ben er deze keer vooral om ons allemaal van Between te verlossen.” probeert ze te onderbouwen en zo ook zichzelf te overtuigen. “Hij zal niet tussen ons in komen te staan, wat voor keuze hij ook maakt.”

“Goed.. dan neem ik dit bed weer. Als vanouds. Het zal vast bijna vertrouwd voelen.” verandert ze dan uiteindelijk van onderwerp. Ze glimlacht even en staat op om de dekens om te gooien en zich om te kleden.

Nienna · Lid Wikenweegschaar

Rose pakt het natuurlijk weer geweldig op. Hoewel Samantha haar gezicht in plooi weet te houden, moet ze vanbinnen wel een beetje lachen om de goedgelovigheid van Rose. Ze glimlacht dan ook dankbaar naar Rose. Tijd om er nog een schepje bovenop te doen. ‘Samen is nog een groot woord,’ bekent ze dan ook eerlijk, ‘Maar inderdaad.. Ik ben hier geweest.. En je had zelfs de tiara achtergelaten.’ Ze zucht eventjes, ‘Noah zag dat als de finale afwijzing.. Dat had je nog nooit gedaan. Wat er ook allemaal gebeurd was in het verleden..’ Ze gaat even verzitten. Dat de tiara nog in Sam haar bezit is, zal ze de komende tijd dan even moeten regelen. Nu nog zorgen dat Rose dit niet tegen Noah gaat vertellen. Het blijft even stil, voordat ze Rose weer aankijkt. ‘Rose.. Jouw komst hier.. Ik denk dat Noah hier wel over zal beginnen wanneer hij daar klaar voor is. Zo mogelijk zal ik hem er eens op wijzen.’ Ze glimlacht even bemoedigend. ‘Maar het lijkt me beter dat je het van hem uit laat komen.. Hij is nog altijd niet de oude, helaas.’

Ze staat ook op wanneer Rose dat doet en omhelst haar nog even. ‘Maar Rose, zoals ik al zei, indien jij weer echt veel gevoelens voor hem hebt, dan..’ ze slikt even ‘–dan moet je dat ook maar gewoon tegen mij zeggen..’ fluistert ze, ‘Het zou anders ook niet eerlijk tegenover jou zijn. Jouw moeder ging tenslotte dood..’ Oh, wat is Sam toch lief en goed.

Samantha hoeft zich echter niet meer om te kleden en ze gaat weer op het bed zitten. ‘Trouwens, hoe bedoelde je, ons allemaal van Between verlossen? Heb je een uitweg?’

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Rose knikt lichtjes wanneer Sam er nog even over doorgaat. Noah had de hoop blijkbaar volledig opgegeven. Ze glimlacht licht. Ze zou Noah de tijd geven - die had hij nog altijd nodig. "Maak je maar geen zorgen, ik zal me niet aan hem opdringen." glimlacht ze. "Ik wacht wel geduldig tot hij zichzelf klaar voelt om te praten." knikt ze, goedgelovig als ze is. Alles lag open en bloot voor haar en ze kan niks anders doen dan Sam's woorden te geloven en haar te vertrouwen. Het vertrouwen dat Sam toch heeft weten te winnen bij haar.

Rose slikt even. Jouw moeder ging tenslotte dood. Het woord "dood" valt nog altijd zwaar. Haar blik blijft op Sam hangen. Ergens voelt het toch niet helemaal goed. "Ik weet niet wat ik op het moment voel, Sam.. Ik denk dat ik het wat tijd moet geven." Met enige moeite brengt ze weer een korte glimlach op.

Eenmaal omgekleed gaat ook Rose op bed zitten. Dan komt Sam weer met een nieuwe vraag. Rose neemt even de tijd om op haar zij te gaan liggen en gaat even met een vinger door een lok haar heen. "Ryan kwam vandaag naar me toe met de melding dat hij een manier zou hebben gevonden.. Ik weet niet precies wat en hoe, hij heeft het er nog niet echt over gehad." legt ze uit. "Maar er is hoop." glimlacht ze.

Angel · Hotemetoot

[…]

Noah heeft zijn gasten de vorige avond nog voorzien van wat thee. Een kort vluchtig bezoek, waarbij hij alleen de thee kwam afleveren en weinig zei. Ook deze ochtend lijkt het nog onwerkelijk. De eettafel zou straks weer gevuld zijn met mensen en voller ogen dan normaal. Noah is voor zonsopgang al wakker en wandelt vrij onrustig door zijn kamer. Als een kind dat straks zijn kerstcadeaus mag uitpakken, ongeduldig, nieuwsgierig en een beetje bang. Nerveus wrijft hij zijn klamme handen langs zijn broek en werpt hij een blik op de klok. Hij opent de deur, tuurt even de gang op en luistert met ingehouden adem naar een teken van leven.

Hij sluit de deur weer en begeeft zich naar de tussendeur. “Celeste…” fluistert hij “Ben je al wakker?”

Afbeelding

Ook Ryan is als een kind dat op het punt staat zijn cadeautjes uit te pakken. Minder ingetogen dan Noah en beslist niet bang. Als een kleine kwajongen springt hij bij Kit op het. Lachend gooit hij een kussen naar zijn hoofd “Goedemorgen zonnestraaltje!” grijnst hij vrolijk. Hij veert nog even wat op het voeteneind en springt weer van het bed af.

Nienna · Lid Wikenweegschaar

Ze schudt even lachend haar hoofd. Ryan heeft een manier gevonden? Dus terwijl zij hier zo veel mogelijk moeite heeft gedaan om een uitweg te vinden, net als Noah al veel eerder, komt hij op een dag naar Rose toe met een oplossing. Typisch.
Er is hoop. Ze glimlacht even. ‘Goed, laten we dan maar snel gaan slapen, en morgen Ryan goed uithoren over hoe en wat.’ Ze laat haar blik nog even op Rose hangen, voordat ze op haar rug gaat liggen.

Het duurt een tijd voordat Sam haar ogen sluit om te gaan slapen. Een deel van haar is nog steeds bang voor een nachtmerrie, wat Noah en Celeste dan ook hebben gezegd, en aan de andere kant heeft ze zitten denken over Rose, en Noah, en over wat ze juist allemaal heeft gezegd tegen Rose. Ergens weet ze eigenlijk niet waarom ze zojuist de verkeerde indruk heeft gewekt. Het gaat tenslotte net iets beter tussen haar en Noah. Ze zucht zachtjes. Misschien had ze het instinctief gedaan.. Net zoals dat Rose er voor gekozen had om weer terug naar Between te komen. Alles zou veranderen gaan nu. Al weet Sam nog niet hoe. Ze weet niet eens wat ze hoopt te bereiken met dit alles. Of wel? Ziet ze zichzelf nog steeds met Noah? Of zal ze op deze manier alleen maar weer een teleurstelling willen bereiken.

Melody · Hotemetoot

Celeste Willow

Celeste.. Ben je al wakker? Celeste heeft amper kunnen slapen maar voelt zich absoluut niet moe. Met een glimlachje legt ze de drie brieven terug in de lade van haar nachtkastje.

Ze staat op van haar bed waar ze op zat en loopt vervolgens naar de tussendeur toe. Bij het voorbijlopen van de spiegel klopt ze even kort op haar wangen en opent ze vervolgens zachtjes de deur.
“Goeiemorgen.” glimlacht ze waarbij ze de deur voor hem open houdt. “Jij bent ook vroeg op.” ze geeft hem met een glimlach een korte kus op z’n wang. “Heb je wel een beetje kunnen slapen?”
“Het voelt een beetje aan als een grote dag, vind je niet?” Ze gaat met een plofje op de rand van haar bed zitten. “Zijn ze al wakker?”

Rose Pocock

Het heeft even geduurd voor Rose in slaap is kunnen vallen. De kamer zorgde er niet echt voor dat ze zich weer vertrouwt voelde hier. Ze had hier dagenlange slapeloze nachten doorgebracht met nachtmerries over haar moeder. Ze had hier dagenlang liggen denken aan hoe ze Noah terug konden krijgen of konden ontsnappen. Ze had hier dagenlang wakker gelegen.
Daarnaast denkt ze aan de woorden van Sam. Aan Sam en Noah. Ze twijfelt. Ze twijfelt over Noah. Over wat ze wil, over wat ze voelt, over hun laatste momenten voor de verbanning, over hun laatste momenten in Between. Misschien was het wel beter als Sam met hem samen was. Ze was hier ten slotte alleen om hem te steunen. Toch?
Langzaam maar zeker zorgt ze vermoeidheid er echter voor dat ze uiteindelijk toch in een rustige slaap valt.

[...]

Wanneer ze wakker wordt is het al licht aan het worden buiten. Rose is opgestaan en heeft zich al opgefrist. Rustig zit ze op een van de fauteuils voor het raam en kijkt ze de kamer in. Ze laat alle verschillende voorwerpen weer op zich inwerken. Er speelt een glimlachje op wanneer ze terugdenkt aan de avonden met drank die ze hier hadden doorgebracht samen met Ryan en Sam.

Rose haar blik gaat naar Sam toe. Tijd om haar wakker te maken. Zoals zij dat bij haar had gedaan op vele ochtenden. Rose staat op en loopt naar de gordijnen toe en opent deze in een keer zodat de kamer zich vult met daglicht.
“Goeiemorgen Sam!” zegt ze, waarbij ze naar haar bed toe loopt en ook haar dekbed open gooit. “Tijd om op te staan.” glimlacht ze.

Hanne · Lid Wikenweegschaar **Woonplaats:** Godric's Hollow

Halwende kijkt om naar de gastheer, die nu op een vriendelijke toon praat. Halwende krijgt hierdoor al net iets meer vertrouwen in het feit dat de jongeman misschien toch een goed hart heeft. Hij stelt voor thee te brengen. Halwende is al lang niet meer gewoon om zijn eten of drinken op een dienblad te zien of om zelfs maar niet zelf te moeten zoeken naar voedsel. Hij is daardoor ook wat verbaast. hij beseft namelijk niet echt dat dit eigenlijk niet meer dan normaal is.

Dan trekt Ryan in al zijn enthousiasme aan Halwendes mouw. Halwende schrikt ervan. Hij kijkt even rond voor een steunende glimlach van wie dan ook en kijkt dan naar het enthousiaste gezicht van Ryan. Zijn ogen staan vol angst door dit plotse gedrag.

Wanneer hij in de kamer is die Ryan hem had getoond, staart hij even onwennig naar het bed. Nog nooit heeft hij daarin mogen slapen, ook niet als kind. Het enige bed dat er was vroeger, was dat van zijn ouders, waar hij zijn vader dus enkel op zijn eentje in heeft zien slapen. Hij gaat uiteindelijk op de grond liggen. Deze is echter harder dan de grond in de bossen. Halwende zucht. Hij hoort buiten de roep van Maldwyn en staat op. Hij kijkt door het raam en ziet de vogel heen en weer vliegen voor het raam. Hij kijkt naar het raam. Nooit heeft hij zoiets moeten opendoen en dus weet hij ook niet hoe dit moet. Hij laat het dan ook maar zo en staat even doodstil te luisteren.

Alles is ondertussen stil geworden. Halwende stapt heel stil de kamer uit en loopt de grote trappen af. Hij gaat naar de deur waarlangs hij was binnengekomen en loopt naar buiten. Meteen komt Maldwyn vrolijk op hem af vliegen. "We gaan een slaapplek zoeken", zegt Halwende met een glimlach. Maldwyn vliegt naar de dichtst bijzijnde boom en zet zich op een tak. Halwende knikt. Hij loopt er ook heen en legt zich confortabel. Hij gebruikt zijn armen als kussen en vouwt zich op zijn gebruikelijke bolletje. Maldwyn komt bij hem zitten tussen zijn buik en zijn benen en steekt zijn kom tussen zijn veren. Halwende sluit zijn ogen en slaapt bijna meteen.

[...]

Wanneer Halwende de volgende ochtend wakker wordt, denkt hij even dat hij terug is in de vertrouwde bossen en wouden. Maldwyn heeft zijn slaapplekje al ingeruild voor een vlucht door de ochtendlucht. Halwende rekt zich even uit en kijkt rond. Pas dan ziet hij het kasteel staan en pas dan beseft hij terug dat hij in Between kent. Het onbekende land, aan de overkant van de brug waar hij nog niets van af weet. Hij denkt even na over wat hij zal gaan doen. Uiteindelijk besluit hij nog even tegen de boom te blijven zitten en te kijken naar Maldwyn die rond het kasteel vliegt en terug erover en erlangs en dan de andere richting even naar het bos vliegt.

Nienna · Lid Wikenweegschaar

‘Neehee,’ mompelt Sam, terwijl ze haar dekbed weer naar zich toetrekt. Ze opent haar ogen een klein beetje en kijkt door haar wimpers naar Rose. Daglicht?! Verbaasd schiet ze dan ook overeind. Ze heeft geslapen! En geen nachtmerrie gehad. Niks. Gewoon in slaap gevallen, en nu is het de volgende ochtend. Met een glimlach op haar gezicht staat ze op en strekt ze zich even uit. ‘Ook goedemorgen Rose,’ ze kijkt haar vrolijk aan. ‘Ik spring even onder de douche, en dan kunnen we gaan ontbijten. Of Ryan opzoeken!’ Ze huppelt naar de badkamer en kijkt nog een keer om, ‘Of beiden natuurlijk!’

Het is een wonder wat die paar uurtjes slaap haar goed hadden gedaan. ‘Er is echt weer hoop,’ mompelt ze tegen zichzelf in de spiegel. Alhoewel haar wallen nog niet weg zijn, helpt een beetje make-up al meer om ze te verbergen.
Nog steeds goed gehumeurd komt ze even later uit de badkamer. Ze heeft een jeans en een simpel wit shirtje aan die nog in de kast hingen. ‘Let’s go!’ ze houdt de deur voor Rose open en wacht even.

Samantha hoort ook al wat geluid uit de kamer van de jongens en maakt met een grijnsje de deur open. ‘Goedemorgen! Lekker geslapen?’ Ze laat haar blik door de kamer gaan en ziet dat alleen Ryan op is, terwijl Kit nét wakker lijkt te worden. Halwende is nergens te bekennen. ‘Heb je onze nieuwe gast nu al weggejaagd?’ Ze kijkt Ryan afkeurend aan, waarna ze al moet lachen. ‘Vergezellen jullie ons naar de eetzaal?’

Trijn · Opperste Hotemetoot

Kit ligt nog languit in bed terwijl zijn linkerbeen half uit het bed bengelt en nog steeds in een diepe slaap aan het vertoeven is.
Hij hoort dan ook overduidelijk niet hoe Ryan zijn kamer binnenkomt.
'OEMPF' zijn ogen schieten in een ruk open als Ryan op zijn bed valt waardoor hij in een milliseconde is wakker geschrokken.

Ryan schiet weer het bed af waardoor Kit de gelegenheid neemt om zich op te richten. 'Jezus, je bent nog erger dan een hond.' mompelt hij terwijl hij de slapers uit zijn ogen aan het wrijven is.
En dan hoort hij de stem van Sam waardoor hij even opzij kijkt.
Hm, inderdaad...Waar zou Halwende zijn?

Angel · Hotemetoot

“Goedemorgen.” Begroet hij haar met eenzelfde glimlach. Schouderophalend loopt hij haar kamer binnen “Ik heb wel een paar uur geslapen. In elk geval voldoende.” Hij neemt naast haar plaats op de rand van het bed. “Ja, zoals kerstavond. Of de dag van je verjaardag. Ik ben blij en opgetogen maar ook nerveus en onzeker.” Het is fijn om hier naast haar op het bed te zitten, om te weten dat ze samen hetzelfde gevoel delen. Celeste is zijn beste vriendin geworden, het zusje dat hij nooit gehad heeft. Elk gevoel van spanning dat er ooit was geweest is weg, een misplaatst gevoel waar ze beide geen behoefte meer aan hadden. Al elkaars zonde vergeven en nu eindelijk konden ze proeven van het geluk. “Ik hoor in elk geval nog niet veel kabaal.”

Afbeelding

Ryan springt op zijn voeten en maakt een diepe overdreven buiging wanneer de dames hun komen wekken. “Ik heb heerlijk geslapen, ik heb zelfs Kit zijn gesnurk niet gehoord. "

Zoekend kijkt hij om zich heen, waar was Halewende eigenlijk. “Halwende was hier gisteravond nog.” Hij pruilt even getergd door Sam haar geplaag waarna hij steun zoekt bij Rose. Met een beteuterd gezicht haakt hij zijn arm in de hare “Misschien kon hij niet slapen en verkent hij het kasteel.” Hij begeleid Rose mee richting de deur en kijkt even achterom “Kit, schiet op.” Met een plagerige grijns kijkt hij naar Sam “Samantha, help jij Kit even.”

Melody · Hotemetoot

Celeste Willow

Celeste knikt bij de beschrijving van Noah over zijn gevoel van vandaag. Ze zou het zelf haast niet beter kunnen verwoorden. "Het lijkt wel of we voor het eerst sinds een lange tijd weer iets hebben om met een goed gevoel uit bed te komen." voegt ze er met een glimlachje aan toe.

"Het is inderdaad verdacht stil.. Maar ze zullen dan ook wel moe zijn van hun reis." stelt ze. En Sam had natuurlijk ook goed wat slaap kunnen gebruiken, maar dat voegt ze er niet aan toe om de goede sfeer erin te houden. "Staat het ontbijt al klaar? Misschien moeten we vast gewoon klaar gaan zitten?" Ze is zelf al sinds de vorige nacht een beetje ongeduldig. Ze springt nog net niet alvast op om aan te lopen.

Rose Pocock

"Goeiemorgen!" zegt ook Rose opgewekt wanneer ze de kamer van de jongens inlopen. Ze moet eventjes lachen om Kit en Ryan en kijkt vervolgens zelf ook even de kamer rond wanneer ze zeggen dat Halwende er niet is. Zou hij vertrokken zijn? Nah, vast niet.. Hij is vast bij z'n vogel gaan kijken. "Hij zal vast niet ver weg zijn. Hij duikt wel weer op." knikt ze.

Met een glimlachje kijkt ze naar Ryan wanneer hij z'n arm in de hare haakt. "Yeah, let's go. Kom op Kit, uit die pyjama's!" lacht ze, waarna ze Ryan zijdelings even aankijkt. Tot nu toe leek het erop dat ze er goed aan hadden gedaan om hierheen te komen. Ze knipoogt eventjes kort naar hem en loopt vervolgens met hem verder.

Nienna · Lid Wikenweegschaar

Ze schudt haar hoofd eventjes. Hopelijk is Halwende niet het kasteel gaan verkennen, dan zou het nog wel eens lang kunnen duren voordat hij de weg terug vindt.

Samantha haar blik gaat naar Kit. Kit helpen. Bij de opmerking van Rose, moet ze even lachen. ‘Ach Kit, heb je hulp nodig?’ ze houdt haar hoofd een beetje schuin, ‘Tis ook moeilijk he.. Opstaan en je aan kleden.. Je veters strikken.’ Er speelt een spottend grijnsje rond haar lippen. Als ze over haar schouder kijkt, ziet ze hoe Ryan en Rose al verder lopen. ‘Hup hup, Kit, maak een beetje tempo dan.’

[RPG] At the other side of the world (10)

Wie is er online