[RPG] Survivor

Ropandina · Schoolhoofd **Woonplaats:** Schuilen voor de regen

Catherina García

De werkelijkheid begint langzaam door te dringen bij Catherina. Ze ziet dat Timothy's borstkas al een tijdlang niet meer omhoogkomt, terwijl Felix toch blijft reanimeren. Dan kijkt ze hem aan. Ze ziet in zijn ogen dat hij niet weet wat hij moet zeggen.
'Hij is dood he?' Hij knikt. Dan begint ze boos te worden. 'Waarom zeg je dat niet meteen?' Hij kijkt schudig. Catherina probeert haar woede in te houden. Dan barst ze uit. 'Zeg dan meteen dat hij dood is. Zeg het. Of durf je dat soms niet?' en dan slaat ze hem vol in het gezicht.

Sarah · Hotemetoot **Woonplaats:** Quidditch Pitch

Ze weet het. Ze weet dat Timothy dood is. De vrouw slaat Felix in zijn gezicht. Hij valt achterover en voelt bloed over zijn kin en lippen stromen. Zijn neus wordt warm en hij proeft de vieze metalen smaak van bloed in zijn mond.
"Ik 'ilde je het nied vertelle, ik dufde nied." zegt hij met een mond vol bloed. Hij spuugt alles uit, en voelt dat zijn tong tussen zijn tanden is gekomen. Felix zoekt in Timothy's zak en grijpt een stoffen zakdoek beet. Die drukt hij tegen zijn neus aan.

"Auw..." kreunt hij.
"'Orry. zegt hij spijtig. Eigenlijk was het de vrouw die sorry hoorde te zeggen, want zij had hem ten slotte geslagen, maar Felix had daar wel zelf voor gezorgd.

Melody · Hotemetoot

Emily Brown

"Sidney.." herhaalt Emily eventjes voor zichzelf. De informatie roept echter helemaal niks bij haar op. We gingen op bezoek bij Dr. Pari. "Dr. Pari?" Ze haalt even diep adem en probeert zich te herinneren wie Dr. Pari ook alweer was. Haar blik is op de blauwe zee gericht.

Nee. De naam roept niks bij haar op. Ze kijkt Charles zijdelings aan. Charles. Nee. Hij roept ook niks bij haar op. "Hoe zei je ook alweer dat we elkaar kenden?" vraagt ze hem, ditmaal iets opgelaten en wat achterdochtiger. Ze kon het zich niet herinneren. Ze wist het niet. Hoeveel moeite ze ook deed, ze wist het echt niet meer.

Angel · Hotemetoot

Charles bevochtigd zijn lippen en kijkt naar de zee. Genoeg water, maar niet het soort dat hun vocht tekort zou aanvullen. Hij knijpt zijn ogen iets toe en richt zich weer tot Emily. Arme Emily. "Dr. Pari in Sidney." Bevestigd hij onzekere ondertoon. Hij glimlacht even vriendelijk en vouwt zijn handen ineen terwijl hij iets gaat verzitten. "We hebben elkaar ontmoet in de praktijk in Chicago." Ditmaal is zijn stem zachter, een gesprek bedoeld voor tussen hun tweeën. Hij fronst even "Emily." Hij spreekt haar zacht toe, zoals hij dat vele malen de afgelopen dagen had gedaan. Doordringend kijkt hij haar aan, een blik van herkenning en het soort van vertrouwen tussen twee mensen. Een flauwe mistroostige glimlach trekt om zijn mondhoek "Het geeft niet. Je bent nog wat verward van de klap op je hoofd." Hij vouwt zijn hand even om de hare en knijpt er zacht in. Na dit gebaar werpt hij een blik op zijn horloge, de tijd kruipt voorbij.

"Ik realiseer me dat ik me we elkaars namen nog niet kennen. Het zou zonde zijn dat wanneer de hulptroepen arriveren we nooit de namen zullen weten van diegene die nu zoveel met elkaar gemeen hebben. Dr. Charles McGarrick." Zijn blik gaat even naar Chloe "Helaas weet ook ik niet hoe ik hoofdwonden moet verbinden. Ik richt mij niet op de fysiologische aspecten." Hij glimlacht kort en opent hiermee een vrijwillige voorstekende. Een manier om hun gedachten van het brandende wrak dat eens een vliegtuig was los te maken.

Agenia · Headhunter **Woonplaats:** Kruideniersstraat 71

Bill Dayton

Bill houdt zich niet zo bezig met het gesprek naast hem dat plaatsvindt tussen de chique jongeman en de blijkbaar vergeetachtige vrouw. Zijn gedachten zijn bij het wrak, het ongeluk, het feit dat hij dood had kunnen zijn. Zijn gedachten zijn bij zijn dochter Becky, en de laatste keer dat ze elkaar gezien hebben. Hij denkt aan alle dingen die hij had willen zeggen. Hij slikt, sluit zijn ogen en drinkt de brok in zijn keel weg met nog een teug scotch.

Hij bekijkt de fles, die inmiddels driekwart leeg is. De verdovende werking van de alcohol laat op zich wachten. Maar ja, Bill heeft inmiddels zo'n resistentie opgebouwd tegen alcohol, dat het nog maar de vraag is of die komt.

Hij kijkt de chique jongeman fronsend aan als die een voorstelrondje in werking probeert te zetten. Hij was zo kalm; nu was Bill ook vrij rustig, maar mentaal zeker niet. Maar die Charles leek zo rustig en zonder angst of paniek; hij kwam bijna zelfs enigszins vrolijk over op Bill.

"Bill," stelt hij zich kort voor, zich nog steeds verwonderend over Charles' gemoedstoestand.

Trijn · Opperste Hotemetoot

Fjall Skarsen.

Chaos. De neus van het vliegtuig gaat stijl naar beneden wat Fjall heel goed kan zien aangezien hij haast in de staart zit. Gegil. Een kind die heel hard begint te huilen. De ademtoestellen vallen prompt uit hun kastjes recht voor de mensen hun neus. Een hoop getril en dan een harde knal.

Fjall voelt nog net hoe zijn hoofd hard tegen de zijkant van het vliegtuig botst en verder wordt het allemaal zwart.

[...]

In de verte begint het geluid te ontstaan van geruis van de zee gemengd met geritsel van bladeren.
Fjall opent met een pijnlijke grimas zijn gezicht terwijl hij een straal warm bloed langs zijn wang voelt lopen. Alles ziet er maar wazig uit maar uiteindelijk beginnen zijn ogen zichzelf te corrigeren en hij komt tot het besef dat hij tussen een groot bladerdek ligt met hier en daar een kokosnoot.
'Fjall-'
Geschrokken kijkt hij meteen opzij en kijkt recht in de ogen van zijn beste vriend.; Oswald.

Fjall probeert zich te rechten maar voelt een pijnlijke scheut door zijn been gaan. Aarzelend volgt hij zijn blik naar de oorzaak en merkt dat zijn been wordt vastgehouden door een immense boomstronk die is omgevallen door een stuk van het vliegtuig.
'Fj-'
Haastig richt hij zijn blik weer naar Oswald en slikt als de jongeman er in enkele seconden tijd wel heel bleek begint uit te zien en zijn lippen blauw beginnen te worden.
'Oswald, houd vol, maatje.' Hij bijt op zijn lip en grijpt met enige moeite de hand van zijn vriend om hem te ondersteunen. 'Er moeten vast nog overlevers zijn.'
Hij glimlacht zwak in de hoop zijn vriend te kalmeren. 'HELP!'
Fjall luistert even gespannen en zet zijn keel weer open. 'HEEEEELP!'
'Ik red - het niet. '
'Tuurlijk wel, maat! HELP!' hij grijpt de hand van Oswald haast panisch vast en werkt de man met enige moeite dichter naar zich toe. 'Kom op, Os, niet op-' zijn stem stokt als hij voelt hoe de greep in zijn hand slap wordt. '...Os?'
Tranen schieten prompt in zijn ogen als hij de levensloze blik begint te vatten in Oswald zijn ogen. 'F*ck!'

Met enige aarzeling laat hij Oswald zijn hand los en slaat zijn armen dan over zijn gezicht terwijl hij het uitsnikt.

Nienna · Lid Wikenweegschaar

Drie mensen om haar heen vertellen haar dat ze beter niet kunnen gaan helpen en dat ze dat aan de hulptroepen over moeten laten. Welke hulptroepen? Sarah kijkt even om zich heen over het lange witte strand. Er is echter nergens een strandtent te bekennen en er staan geen parasolletjes of hangmatten, zoals je dat altijd in de vakantiebladen ziet staan. Ze zucht even en luistert half mee met het gesprek tussen Emily en Charles.

‘Sarah Collins, journaliste.’ Stelt ze zich dan ook maar voor. Charles is blijkbaar een dokter en Bill. Ja, die heeft niet eens een achternaam. Het voelt een beetje vreemd om nu een voorstelrondje te gaan doen, dadelijk gaan ze nog vragen wat hun lievelingskleur is.

Sarah kijkt op wanneer ze een helpkreet hoort. Het klonk niet zo ver weg bij hen vandaan. Nog een kreet. ‘Ik ga toch kijken,’ besluit ze dan, ‘Het lijkt ergens achter de bos grens vandaan te komen.’ Ze pakt een flesje waar nog een beetje water in zit en staat dan op. ‘Gaat er iemand mee?’ Ze laat haar blik vragend over de groep heengaan.

Agenia · Headhunter **Woonplaats:** Kruideniersstraat 71

Bill Dayton

Bill kijkt om als hij de hulpkreten hoort. Hij kijkt twijfelachtig omhoog naar het journalisten meisje Sarah. Hij zucht even diep, legt zijn scotch neer en staat dan op.
"Ik kom mee," zegt hij. "Dan kunnen we een oog in het zeil houden voor hulptroepen."

Hij kijkt achterom naar Sarah terwijl ze achter hem aan loopt, richting de bebossing. Hij kijkt om zich heen om te zien of hij geluid hoort. Het lawaai om zich heen van het brandende toestel is echter overweldigend, en hij hoort niet veel bijzonders. Hij kijkt achterom naar Sarah en wenkt haar.
"Kijk even in die richting rond of je iets vindt," zegt hij, terwijl hij een richting op wijst. "Als je iets ziet of hoort, roep me."

Bill gaat de andere kant op die hij Sarah heeft gewezen. Hij hoeft niet veel om de bomen heen te manoeuvreren voor hij iets opmerkelijks ziet; een rokend stuk puin, afgebroken palmbomen en een zacht gesnik iets verderop.
"SARAH!" roept hij achterom. "Volgens mij komt het hier vandaan!"

Bill gaat af op het gesnik, en nadert twee jongemannen. Hij knielt naast hen neer en reikt in zijn jas. Hij geeft de snikkende jongen het halflege, half gesmolten waterflesje dat hij eerder had weggestopt.
"Hey," zegt hij, de snikkende jongen bij zijn schouder pakkend. "Het komt goed, de hulptroepen komen eraan."
Hoewel hoopvol uitgesproken, twijfelt hij aan de echtheid van zijn uitspraak. Hij kijkt naar de andere jongen, en voelt met twee vingers in zijn nek. Hij kijkt op als Sarah hen bereikt, en kijkt haar betekenisvol aan, zijn vingers nog op de nek van de dode jongen.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Chloe produceert een flauwe glimlach als de man haar bedankt en probeert mee te luisteren naar wat er allemaal wordt gezegd. De vrouw weet duidelijk niet meer wat er allemaal gebeurd is. Ze blijft vragen stellen. Als de man zachter gaat praten en erna het initiatief neemt en zichzelf voorstelt als Charles. De andere man stelt zich kort voor als Bill en een van de vrouwen stelt zichzelf voor als Sarah en als journaliste. Voordat Chloe zichzelf kan voorstellen klinkt er een hulpkreet en Sarah staat bijna gelijk op en Bill reageert op haar vraag om mee te gaan. Als de twee weg zijn neemt Chloe rustig plaats op de grond.

"Chloe Fuller," zegt ze dan rustig, "Shark Biologist."

Ze kijkt even in de richting van waar Bill en Sarah zijn verdwenen. Ze merkt dat haar lichaam nog steeds erg rustig is voor een situatie als deze en ze gokt dat de schok later wel kwam. Dat gebeurde wel vaker toch? Net zoals de eerste keer dat ze een great white van een zender ging voorzien, pas toen ze klaar was kwam de realisatie van wat ze nou had gedaan en hoe geweldig het was geweest.

"Wat als het eiland onbewoond is en niemand weet waar het vliegtuig gecrasht is?" vraagt ze dan zonder echt over de woorden na te denken.

Kalm kijkt ze Charles aan, ondanks dat de vraag een panische reactie kon veroorzaken bij het nadenken over het antwoord, gebeurde dat momenteel gewoon niet in haar lichaam. Vreemd.

Angel · Hotemetoot

Mensen beginnen zich voor te stellen, maar de situatie waarin ze zich bevinden wordt nog eens benadrukt door een kreet om hulp. Bill en Sarah verdwijnen het groene woud in om te helpen. Charles werpt even een korte blik naar de plek waar Bill en Sarah zojuist verdwenen. Er volgt een korte inschattende blik richting Emily waarna hij besluit te blijven zitten. Ze was zijn verantwoordelijkheid nu.

Chloe haar stem doorbreekt het geluid van de golven en de paniekerige stemmen verderop. Geïntrigeerd luistert hij naar wat ze te vertellen heeft. Een beroepskeuze waar je niet elke dag mee in aanraking kwam. Interessant, maar ongepast om er nu te diep op in te gaan. Het is duidelijk dat zelfs bij de kalm ogende Chloe een gevoel van onzekerheid knaagt.

“Ik heb geen verstand van vliegtuigen en de technologie eromheen, maar ik denk niet we de autoriteiten moeten onderschatten. De kans bestaat dat hun zoektocht langer duurt waardoor we genoodzaakt zijn enkele maatregelen te nemen. Maar de mens is vindingrijk en heeft een sterke overlevingsdrang. Hulp zal vast arriveren.” Antwoord hij. Hij strijkt zijn haar naar achteren en staat op. “Drink nog wat water Emily” gebiedt hij haar zachtjes. Hij laat zijn vingers over wat groen gekleurde exotische bladeren glijden en duwt wat takken aan de kant om te zien of hij een glimp van de anderen kan opvangen.

“Het contrast kon niet groter zijn. Een eiland zo prachtig en puur als dit, maar er is teveel leed om erbij stil te staan.” Mompelt hij zacht. Hij werpt nog een blik over zijn schouder richting het strand waar mensen verward spullen bij elkaar rapen. “Misschien kun je me straks even helpen bij het schoonmaken van Emily haar hoofdwond. Later, als de zon niet meer zo fel is en ze iets op krachten is gekomen.” Zijn blik gaat van Emily naar de verbonden wonden van Chloe.

Trijn · Opperste Hotemetoot

Fjall haalt diep adem terwijl hij zichzelf probeert te kalmeren wat in geen geval aan het lukken is. Hij kijkt amper op als er een stem naast hem opduikt en krijgt een raar gevormd flesje water in zijn handen.
Met bloeddoorlopen kijkt hij op naar de man en probeert zijn verwondering te onderdrukken als hij de gigantische snor ziet.
Hij hoort hoe de man zegt dat hulp op komst is, en hij weet dat het hoopvol zou moeten klinken maar dat is het in geen geval. Hij heeft maar een naar gevoel in zijn onderbuik.

Met een zachte kreun draait hij het flesje open - zijn vingers liggen voor de merendeel open van de val - en zet het aan zijn lippen om er dan gretig van te drinken. En dan komt er nog een vrouw bij terwijl snorremans aan Oswald aan het voelen is. 'Doe geen moeite.' hij probeert zijn stem niet trillend te laten klinken maar slaagt er maar half in. 'Hij is een paar minuten geleden overleden.' zegt hij terwijl hij moet denken aan zijn andere collega's. Waar zouden die in godsnaam zijn?

Hij laat zijn adem langzaam ontsnappen en laat zijn blik glijden naar zijn been die nog altijd knel onder de boom zit. '...Zouden jullie hem los krijgen?'

Nienna · Lid Wikenweegschaar

Verbaasd kijkt Sarah op als juist Bill aanbiedt om mee te gaan. ‘Oke,’ antwoordt ze ietwat aarzelend wanneer hij zijn bijna lege fles whisky neerlegt en voor haar uitloopt.
Ze volgt hem een tijdje en knikt bij zijn voorstel om op te splitsen. ‘Trouwens, bedankt dat je mee bent gegaan,’ ze glimlacht even en loopt dan de andere kant op.

Niet veel later hoort ze echter haar naam al. Zelf was ze niet veel bijzonders tegengekomen. Vrijwel niets eigenlijk, geen afval van vakantiegangers, niks.
Wanneer ze bij Bill aankomt zit hij neergeknield bij twee mannen. Ze houdt haar adem in als ze de blik van Bill ziet. Hij is een paar minuten geleden overleden. Ze schudt even haar hoofd. Als ze nu nét iets eerder waren gegaan, dan- Ze zucht. Zo mag ze niet gaan denken. De ene jongen leeft nog, en die kan hun hulp wel gebruiken.

‘Ehh, ja,’ ze laat haar blik over de omgevallen boom gaan en loopt dan naar de andere kant, waar de voet van de jongen zit. ‘Hoe heet je?’ probeert ze de man wat af te leiden, terwijl ze even een bezorgde blik met Bill wisselt. Hoe gaan ze die boom ooit verplaatsen of op tillen met slechts twee personen. ‘Ik ben Sarah, en dat is Bill,’ ze glimlacht even. ‘Kun je je voet bewegen? Doet het pijn?’ Ze houdt haar blik even op zijn voet gericht en volgt hoe zijn been onder de brede stam verdwijnt. ‘Misschien kunnen we hem uitgraven?’ hoopvol kijkt ze Bill aan.

Sarah · Hotemetoot **Woonplaats:** Quidditch Pitch

Felix slikt voor de zoveelste keer moeizaam en loopt dan langzaam naar de vrouw toe. "Ik laat je wel even alleen." zegt hij en Felix zoekt naar een uitgang. Het is sowieso niet veilig hier in dit toestel, maar de vrouw was zo wanhopig dat Felix mee moest gaan. Uiteindelijk vind hij een gat waar Felix op handen en voeten net doorheen past. Als hij buiten is kijkt hij in het rond op zoek naar een paar levende zielen.

Hij vind ze uiteindelijk in een klein groepje en gaat erbij staan. Hij hoort hoe mensen zich voorstellen en hoe er enkele weggaan om te hulp te schieten. Hij besluit zichzelf dan ook maar voor te stellen. "Ik ben Felix. zegt hij. In deze situatie heeft hij niet echt zin om alles over zichzelf te vertellen. Hij kijkt het gezelschap rond en ziet dat een man die duidelijk de leiding heeft over het vliegtuig ook erbij staat. Fijn.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Chloe luistert naar de woorden van Charles en knikt kort. Ja, de mens was vindingrijk en kon een sterke overlevingsdrang hebben. Ze had het meegemaakt in haar eigen werk. Als hij het dan heeft over het contrast kijkt ze kort over het strand heen. Als hij dan vraagt of ze hem straks wilt helpen met het schoonmaken van de wond knikt ze. Op dat moment komt de knul bij het kleine groepje en Chloe besluit hem voor nu te negeren. Als ze ergens geen zin in heeft is het het paniekerige gedoe van de knul. Ze haat paniek. Dus ze kijkt Charles aan.

"Ja natuurlijk wil ik daarmee helpen," zegt ze dan met een flauwe glimlach.

Dan kijkt ze naar waar eerder Bill en Sarah zijn vertrokken. Ze vraagt zich af alles goed gaat, maar tegelijkertijd lijkt het niet eens belangrijk. Plotseling herinnert ze zich dat ze nu zeker haar overstap zal missen in Sydney. Wat een vreemd iets om plotseling over na te denken..

Agenia · Headhunter **Woonplaats:** Kruideniersstraat 71

Bill Dayton

Bill trekt zijn hand langzaam terug van de dode jongen en knikt zachtjes als Fjall bevestigt dat hij dood is. Hij kijkt op naar Sarah.
"We hadden hem toch niet kunnen redden," stelt hij haar 'gerust'.

Hij volgt beide blikken naar de boomstam die de jongen beknelt. Hij knielt ernaast neer, en als antwoord op haar vraag probeert hij een stukje onder het been uit te graven. De grond is hier, in tegenstelling tot het witte strand, wat harder en bedekt met een laag mos.
"Het is het proberen waard," zegt hij. "Maar we kunnen hem nooit helemaal uitgraven. Maar als we hem net genoeg uitgraven en de boom een stukje op kunnen tillen, moet het lukken."

Hij begint de grond om en onder het been van de jongen weg te graven. Na een paar minuutjes staat hij op.
"Okay, Sarah, je moet even hier komen staan," zegt hij, terwijl hij naar een plekje naast de boom wijst tegenover hem. "Pak de boom vast, met beide handen aan één kant, eronder. Op drie tillen we hem omhoog. Jij, kid, trekt je been terug zodra je de ruimte hebt."
Hij gaat door zijn knieën zitten en pakt de boom vast.

"Eén... twee... DRIE."
Met flink gekreun komt de boom heel langzaam een heel klein stukje van de grond af.

[RPG] Survivor

Wie is er online