[RPG] Yokai Academy

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Met een kreet van frustratie, onmacht en vooral onbegrip weet Sem zich over de richel heen te trekken. Wat was er met hem aan de hand? En hoe kon hij het tegen gaan? Hulpeloos kijkt hij om zich heen, omhoog om er zeker van te zijn dat er geen volle maan zichtbaar was. Hij verliest alle grip op de omgeving, over zichzelf.
Een plotselinge kramp maakt het dat hij het uitschreeuwt en zijn rug bol trekt. Sem hijgt van de pijn maar nog voor hij op adem kan komen zorgt een zelfde kramp ervoor dat zijn rug hol trekt en zijn schouders zich strak aanspannen.

De pijn, de onmacht en het veranderen van zijn lijf doen hem op handen en knieën op de grond belanden. Hij wist wat hij werd, dat wat hij het meeste verachtte. Maar dit maal was het anders.. Sem schreeuwt het nogmaals uit als een allesoverheersende kramp zich meester van hem maakt en zijn rug in een bijna onmogelijke positie krom trekt. Als hij zijn ogen iets opent en naar zijn arm kijkt ziet hij hoe zijn spieren enorm zijn opgezet, zijn armen donkerder worden, maar ook zijn eigen aanwezige gedachten geheel lijken te verdwijnen.. Het laatste wat er nog door hem heen gaat, voordat hij overmeesterd wordt door de pijn, leegte en groeiende honger, is dat hij hoopt dat zijn klasgenoten niets door hem overkomt en dat Kyra en Jade gelukkig op het strand zijn gebleven..

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Jade wilt net een aanwijzing geven over de richting waar de rest is als ze een kreet hoort. En vlak erna hoort ze hoe iemand het uitschreeuwt van de pijn en al haar zintuigen staan op scherp. Dit was niet goed. Zonder aandacht aan de rest te besteden rent ze hun voorbij en gaat op het geluid af. Door de spanning in haar lichaam merkt ze niet eens op dat er vaag een rode gloed in haar ogen is te zien. Het pad wat ze volgen gaat omhoog en wordt steeds steiler en terwijl haar hart harder begint te kloppen krijgt ze perfect zicht op de andere. Enkele meters verderop zijn ze bezig met het beklimmen van de rotsen. Ze ziet iedereen, behalve Sem.

Zonder wat te zeggen vervolgt ze het steile pad omhoog en ondanks dat het geen echt pad was lijken haar voeten er geen problemen mee te hebben. Alsof de wind haar met gemak eroverheen tilt. Als ze bij een richel komt staat elke vijzel op scherp als ze zich realiseert wie dat was. Nee. Dit was niet mogelijk..

"Sem..."

Het feit dat ze niet begrijpt wat ze ziet zorgt ervoor dat ze niet eens merkt wat er bij haar gebeurd. Een klein stroompje bloed sijpelt er uit de twee sneeën op haar rug. Ergens realiseert ze zich ook heel goed dat dit absoluut geen goede situatie was.

"We moeten hier weg! Nu!" roept ze dan naar de rest.

Als ze verder boven zouden komen zouden er alleen maar meer gewonden vallen...

Afbeelding

Blake wilt net een opmerking maken naar Gabriella als hij een kreet hoort en gelijk staan zijn zintuigen op scherp. Jade is de eerste die erop af gaat en Blake blijft staan. Zijn zintuigen verraden hem alles, dit was niet goed. Hij kent dit gevoel maar al te goed. Gevaar. Hij draait zich om naar de twee meiden nog bij hem.

"Blijf hier of ga terug naar het strand," zegt hij dan, "Wat je ook doet, ga niet verder en als er iets is, gil dan. Ik zal jullie horen en zal gelijk komen. Ik weet niet wat het is, maar er is gevaar..."

Hij kijkt kort Gabriella aan en produceert een kleine glimlach. Dan draait hij zich om en rent achter Jade aan. Hoe dichterbij hij kwam hoe sterker de kracht werd die hij al sinds het begin voelde. En ergens voelt het geweldig..

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Even wil Charu nog een opmerking naar Merle maken als Sem plotseling een kreet van pijn slaakt. Onmiddellijk reageert Charu allert, en doet een stap naar voren. Hij weet dat dit gevaarlijk is, maar hij heeft nog nooit een weerwolf transformatie gezien. Hij is gefasineerd door het grote bloeddorstige beest waarin zijn klasgenoot langzaam verandert.

Dan verschijnt Jade ineens, die roept dat ze weg moeten. Er is iets anders aan haar, maar wat, daar kan hij zijn vinger niet opleggen.

Even kijkt hij naar zijn hand en ziet zijn nagels langzaam langer worden. Hij wist wat dit bekende... Hij ging transformeren. Dit moest het moment zijn waarop zijn ogen zwart begonnen te worden. Een bloeddorst vult hem langzaam maar zeker, hoewel hij nog blijft vechten om zijn verstand erbij te houden. Dit waren zijn klasgenoten, zijn mogelijke bondgenoten. Geen mensen. Zijn hand glijdt langs de rotswand en laat krassen in de stenen achter.

Hij draait zich om naar Merle. "Als je niet binnen nu en 10 seconde hardhandig vermoord wilt worden, maak dat je weg komt." sist hij in haar richting.

Afbeelding

Intens gelukkig loopt Gabriella met Blake door het bos, maar ze moet toegeven dat ze vreemde kriebels in haar buik heeft. Kriebels van verliefdheid? Ja, dat moest het vast zijn. Maar waar kwam die vervelende hoofdpijn dan vandaan?

Dan klinkt er een kreet en Jade schiet ervandoor. Wanneer Blake zegt dat ze hier moeten blijven kijkt Gabriella hem geschrokken aan. Nee, Blake mag niet weg. Hij moest bij haar blijven, straks overkwam hem nog niets.

"Wees alsjeblieft voorzichtig!" roept ze hem naar, maar de stekende hoofdpijn wakkert weer opnieuw op. Ze legt haar vinger even op haar slapen om de pijn te onderdrukken.

Dan kijkt ze naar Kyra. "Wat denk jij dat er aan de hand is?" vraagt ze zacht, maar voor Kyra kan antwoorden duikt ze in elkaar. Een nieuwe pijnsteek schiet door haar hoofd. Met een pijnlijke kreun gaat ze op haar knieën zitten. Het doet zo'n zeer, dat het bijna ondragelijk wordt.

Als ze haar ogen opent en de blauwe gloed over haar huid ziet schijnen weet ze genoeg. Haar ware aard kwam boven. Dit wil ze niet... "Kyra..." piept ze, "Ik ben bang..."

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Het zijn flitsen waarin Sem zich begeeft. Flitsen zo kort, alsof af en toe hij bij bewustzijn is, maar zo snel voorbij dat hij niet eens kan reageren. Slechts observeren. De pijn in zijn lijf, de pijn in zijn hoofd, een alles overheersende honger en de walging lijken het enige te zijn wat er toe doet in die flitsen.

Het monster hijgt, gromt en kijkt gejaagd om zich heen. Het ruikt de aanwezigheid van vlees en bloed. Het speeksel groeit in zijn bek. Het was zo dichtbij dat hij het al bijna leek te proeven. In zijn ooghoek beweegt iets en in een flits draait hij zich om. Zijn ogen knijpen samen als het dichterbij komt. O jah, hij kon het bijna proeven..

Zijn naam.. Jade.. Sem verstijft van angst. Nee, hoe kon hij..

Verwilderd schudt hij zijn kop. De prooi schreeuwde, hij zet zich schrap. Ja, de honger zou snel verholpen zijn.. En veel beter dan een vos, een hert of rat. Hij leunt wat naar achter om vervolgens met een enorme kracht haar kant op te springen.

Tengaar · Schoolhoofd

Op haar gemak loopt Kyra naast Jade het bos in. Als Blake opmerkt dat hij ons wel zal beschermen haalt ze bedenkelijk haar wenkbrauw op. Ze weet niet zeker of ze die bescherming wel wilt van hem. Hoe verder ze het bos inlopen hoe meer Kyra een spanning in haar lichaam voelt opbouwen. Waar ze precies last van heeft weet ze niet, kwam het omdat ze opzoek gingen naar Sem en de rest? Na een tijd hoort Kyra geluiden van ver. De kans is groot dat dit de rest van de groep is...of iets wat ze niet wilt weten. Als Jade besluit stil te staan kijkt ze om en knikt instemmend als ze zegt dat de rest in de buurt is.

Geschrokken kijkt Kyra op als er een gefrustreerde kreet verderop uit het bos klinkt. Het geluid is zo sterk dat het klinkt alsof het naast haar wordt geproduceerd. Ze bedekt haar oren en duikt lichtelijke ineen. Als ze weer opkijkt is Jade verdwenen en Blake spreekt haar en Gabriella aan om terug te gaan naar strand. Lichtelijke verstrooid blijft ze staan en kijkt toe terwijl ook hij verdwijnt. De eerdere spanning in haar lichaam lijkt te versterken, haar ogen branden en plots voelt ze iets zachts langs haar been strijken. Met grote ogen kijkt ze Gabriella aan als ze vraagt of zij weet wat er aan de hand is. Ze weet niet zeker of Gabriella kan zien dat Kyra plots een staart heeft zoals in haar ware vorm.

"Gabriella" stamelt ze. Woorden schieten haar even te kort, maar voordat ze iets kan verzinnen zakt Gabriella ineen op de grond. Zonder na te denken snelt ze naar haar toe om haar te helpen, maar schrikt als ze ziet dat ze een blauwe gloed over haar lichaam krijgt. Het contrast met haar ondertussen rode geworden handen is groot. Rode ogen, rode handen en haar staart en nergens controle over. Wat was hier aan de hand. Met een wanhopige blik blijft ze Gabriella aankijken.

"Ik ook" fluistert ze terug.

Afbeelding

Als een gelukkig schooljongetje kijkt Allen om als hij de bergtop bereikt heeft. Opgelucht haalt hij zweet van zijn voorhoofd af, maar het lijkt niet te helpen want de stroompjes blijven van zijn voorhoofd stromen. Waarom voelt het alsof zijn hele lichaam op springen staan. Uitgeput hurkt hij op de grond. Zijn aandacht wordt gepakt door een teken op de grond. Als hij zijn hand over de grond wilt halen ziet hij hoe er tekens op zijn hand verschijnen. Verbaast kijkt hij ernaar. Dit waren de tekens van zijn ware vorm, waarom verschenen deze nu? Allen wordt afgeleidt als hij ineens een kreet van beneden hoort. Als hij omkijkt weet hij onbewust dat het de verkeerde keuze is. Er volgt een bliksemschicht die zich in de grond boort waar hij zit. De overweldiging van energie zorgt ervoor dat het voelt dat zijn hele lichaam explodeert. Met hoge snelheid vliegt hij de lucht in, volledig getransformeerd in zijn ware vorm.

Vanuit de lucht ziet Allen hoe Sem getransformeerd is en Jade zich aan de groep heeft toegevoegd. In zijn ooghoek ziet hij ook dat Blake aan komt rennen. Hij knijpt zijn ogen samen. Hij heeft geen directe hekel aan Blake, maar zijn hele lichaam, zijn hele zijn stond hem niet aan. Zonder de gevolgen te overwegen duikt hij naar beneden en stort zich op Blake.

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Merle kijkt Allen aan terwijl ze nadenkt over wat ze moet doen. Maar ze besluit dat hij gelijk heeft… Als ze terug ging, zou ze het alleen maar lastiger voor zichzelf maken. Ze zet de tocht door en wanneer ze bijna boven is, hoort ze opeens een kreet. Geschrokken kijkt ze om, maar achter haar is niks te zien. Snel trekt ze zich over de richel en het duurt even voordat Merle beseft wat er gebeurt.

Ze ziet Sem voor haar ogen de laatste stappen in de transformatie naar weerwolf maken, Charu sist haar toe dat ze moet maken dat ze wegkomt en met wilde gebaren probeert ze zich uit de voeten te maken. Een eind verderop staat ze stil om even uit te hijgen. Overal om haar heen hoort ze nare geluiden. Ze werpt haar blik op een vogel die in de verte voorbij scheert. Merle voelt hoe haar krachten onbewust toenemen en de vogel landt met een plof voor haar voeten neer. Dit had ze al een tijdje niet meer gedaan, maar het voelde verrukkelijk! Ze begint hysterisch te lachen.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Jade weet dat ze op de meest gevaarlijke plek staat waar ze zich kan begeven en als ze richting Sem - of eigenlijk de weerwolf, dit was Sem niet meer - kijkt herkent ze de beweging die er plaatsvind. Maar de kracht en snelheid die achter de sprong zitten is ze niet bekend mee en tijd voor een tegenaanval krijgt ze niet. Zonder aarzeling beschermt ze haar gezicht en nek met haar arm en ze voelt hoe de tanden in haar vlees boren. Er ontsnapt een gil uit haar mond. De pijn is ondragelijk en alles in haar weet dat ze dit gevecht niet kan winnen, niet van dichtbij. Ze heeft al haar energie al nodig om te blijven staan.

Op dat moment neemt haar overlevingsinstinct het over en zonder dat ze er zelf controle over heeft stuurt ze een snijdende wind op de kop af. Ze weet niet hoeveel nut het zal hebben vanaf deze afstand, maar de greep verslapt voor een seconde als de wind in de kop snijd en met kracht rukt ze haar arm los terwijl haar zwarte vleugels zich in één keer uitslaan. Voordat hij een tweede keer zijn tanden in haar kan zetten schiet ze omhoog, naar de enige veilige plek die ze kent. De lucht. Kort kijkt ze naar haar arm, de wond is diep en ze ziet hoe er stukjes huid loshangen en ze veel bloed verliest. Ze kijkt naar beneden waar ze de rest achter heeft gelaten om alleen maar nog minder te begrijpen van wat er aan de hand is. Waarom transformeerde iedereen? Waarom had ze geen controle gehad over haar krachten?

Afbeelding

Het machtige gevoel wat zijn krachten hem geven zorgt ervoor dat hij zich geweldig voelt. Hij hoort een gil verderop en in een oogwenk ziet hij hoe Jade wordt aangevallen, maar ook ziet hij hoe Charu zijn ware vorm aanneemt en een seconde later voelen zijn zintuigen hoe iets op hem af komt. Blake hoeft niet eens moeite te doen om deze aanval te ontwijken, maar de arrogantie die hij altijd al had vind het ontwijken niet eens genoeg. Op het laatste moment grijpt hij één van de vleugels vast en met een enorme kracht beland het wezen tegen de rotsen aan. Met een arrogante grijns blijft hij staan.

"Kom op jongen," zegt hij luid, "Heb je niets beter in huis dan dat?"

Zijn ogen zijn allang niet meer bruin, maar het zijn gele ogen die duidelijk de reptielen aard van Blake onthullen. Zijn lichaam voelt heet en ergens weet hij wel wat dit betekent, maar Blake kan het alleen maar verwelkomen nu. Deze kracht is waar hij voor leeft.

OOC:: Blake is nog menselijk. Niet lang meer though XD

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Charu voelt de energie door zijn lichaam pompen. De geur van bloed vult zijn neusgaten. Een sterke heerlijke geur. Hij opent zijn ogen en ziet twee wezens met elkaar in gevecht. Sem en Jade... En het bloed. Het ruikt zo fijn. Hij wil een stap in hun richting doen tot een tweede geur zijn neusgaten binnendringt.

Een mens. Er is een mens op dit eiland. Hij grijnst. Het mens zou niet weten wat zich zou overkomen... Hij loopt weg van het bloederige tavereel. Hij volgt zijn reukzin.

"Waar ben je?" sist hij zacht, terwijl hij zich snel door het bos verplaatst. De geur is sterk en verleidelijk. Het is weer te lang geleden dat hij mensenbloed heeft laten vloeien.

Dan ziet hij het mens staan. Een blonde vrouw. De geur komt van haar vandaan... zij is het mens... Een grijns verschijnt op zijn gezicht. Hij zou haar direct kunnen vermoorden. Nee... Eerst even jagen. Hij verplaatst zich snel recht achter haar en grijpt haar pols vast met één van zijn klauwen.

"Jij bent menselijk..." sist hij grijnsend, "Dat wordt rennen." Hij laat haar pols los. "Ren en stel je dood uit..."

Afbeelding

Ze was aan het transformeren... Ze moest snel naar het water anders kon ze zich er niet meer zelf snel naartoe verplaatsen! Ze merkte dat de angst haar vulde. Waarom had ze nou nog steeds niet haar krachten onder controle? Haar zussen zouden haar uitlachen als ze dit zagen.

"We moeten hier weg..." zegt ze, "Naar het water! Daar ben ik veilig..." Ze pakt Kyra's hand vast en ziet dan haar eigen handen langzaam zwemvliezen beginnen te krijgen.

Ze kijkt Kyra aan en ziet haar ogen rood worden... Ze was ook aan het transformeren en had hetzelfde probleem... en een staart.

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

In de verte ziet Merle dat de weerwolf iemand aanvalt, maar ze staat te ver weg om te zien wie het is. Even twijfelt ze of ze moet ingrijpen, maar dan voelt ze opeens hoe haar pols hard wordt beetgepakt. Ze slaakt een gil en probeert haar pols uit Charu’s greep los te trekken. De grijns op zijn gezicht maakt haar doodsbang en als hij haar opdraagt te rennen, hoeft hij dat niet nog een keer te zeggen.

Merle rent zo snel als ze kan door het bos en ondertussen probeert ze haar krachten op te roepen. Net bij die vogel kwamen ze zo makkelijk en in haar coven had ze zelfs wel eens mensen iets aangedaan, maar ze had nog nooit onder druk haar krachten hoeven te gebruiken. Ze probeert Charu voor zich te halen – al leek Charu helemaal niet meer op de jongen die ze tijdens haar eerste avond ontmoet had – en concentreert zich zo goed mogelijk als ze rennend kan. Merle hoopt maar dat haar krachten haar in dit geval kunnen helpen.

Tengaar · Schoolhoofd

Kyra weet niet wat ze moet doen en als Gabriella haar hand vastpakt kijkt ze met grote ogen naar de zwemvliezen die er te zien zijn. De woorden over naar het water gaan dringen amper tot haar door. Ze weet niet wat ze moet doen. Hoe kon ze dit stoppen? Ze wilt niet transformeren. Ze probeert haar ademhaling onder controle te houden en ademt diep in. Als ze rustig de lucht wilt uitblazen ontsnapt er een klein gilletje uit haar keel. Plotseling komt Merle uit de bosjes rennen en geschrokken kijkt Kyra om.

"Merle!" roept ze, "Wat gebeurd er?"

Merle ziet eruit alsof ze een geest heeft gezien of erger... In de verte hoort ze geritsel en ze ruikt een maar al te bekende geur die haar nog meer angst inboezemt.

Afbeelding

Onverwachts wordt de aanval van Allen ontweken en voordat hij het weet knalt hij tegen de rotsen aan. Langzaam krabbelt hij weer op en sist als hij de arrogante woorden van Blake hoort. Hij recht zijn rug en slaat zijn vleugels weer wijd uit. Hij kijkt naar de ogen van Blake. De gele kleur vult hem met haat. Hij kijkt naar de lucht en begint erna te grijnzen. De wolken worden steeds grijzer, donkerder en met een donder schiet er een bliksemschicht of Blake af. De haat maakt hem blind voor de werkelijke situatie. Hij weet alleen dat hij dit reptiel moet vermoorden.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

De smaak van het warme bloed in zijn bek, maakt hem wild. Wild van verlangen naar meer. Hij laat niet los, nee deze prooi gaat hem niet ontkomen. Maar plotseling een drukkende pijn op zijn kop.

In een flits van paniek en de pijn door de wind beseft Sem dat hij Jade heeft aangevallen. De ijzersmaak van haar bloed in zijn mond doen hem walgen en hij probeert haar los te laten. En opluchting lijkt hem te overmeesteren als ze zich los trekt.

Woede, nee het monster is razend als de prooi zich los weet te maken en hoog de lucht inschiet. Er klinkt een rauwe grom uit zijn bek. Zenuwachtig loopt hij twee keer heen en weer met zijn blik strak omhoog gericht op haar. Zijn ogen knijpen zich samen, maar hij moet een manier vinden om haar te vangen. Om zijn honger te stillen. Hij gromt hard naar boven uit frustratie dat ze veel te ver uit zijn bereik is. Vervolgens schudt het wild zijn kop en rent met grote sprongen de rotsen af, op weg naar een zwakkere geur welke misschien zijn honger kon stillen.

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Merle wordt uit haar concentratie getrokken als ze opeens haar naam hoort. Ze draait zich met een ruk om en ziet Kyra en Gabriella staan. Even voelt Merle een zucht van opluchting, maar dan ziet ze de zwemvliezen van Gabriella en de rode ogen en de staart van Kyra. Iédereen is aan het transformeren… Behalve zij, het stomme, nutteloze heksje.

Merle houdt angstvallig afstand, maar geeft wel antwoord op Kyra's vraag.
”Sem is getransformeerd in een weerwolf! Hij heeft iemand gebeten, maar ik kon niet zien wie het was… En toen kwam Charu achter me aan… Hij vertelde me dat ik moest rennen en zo ben ik hier gekomen.” zegt Merle. Ze bestudeert de twee een tikje voorzichtig. "Wat is er met jullie aan de hand?"

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Jade richt haar blik naar beneden, naar de wolf die duidelijk meer wilt. Ze haalt even diep adem en kijkt naar haar arm. Ze verliest teveel bloed. In haar ooghoek ziet ze Allen en Blake, maar haar blik blijft op de wolf onder haar gericht. Als hij dan zijn kop schud en van de rotsen springt volgt ze hem haar blik. Plotseling dringt het tot haar door en haar ogen worden groot. Nee! Kyra!

Zonder er verder over na te denken schiet ze in de richting waar ze zelf vandaan was gekomen en vliegt de wolf voorbij. Als ze Kyra heeft gevonden schiet ze naar beneden en land. Haar ademhaling is zwaar en haar shirt is één en al bloed van haar arm.

"Wegwezen hier!" zegt ze en er ligt een hint van paniek in haar stem, "Naar de boot en zorg dat je van het eiland afkomt!"

Ze ziet nu pas dat Merle erbij is en dat zowel Kyra als Gabriella beginnen te transformeren, maar dan draait ze zich om en zet al haar zintuigen op scherp. Ze kon zich niet nog een beet veroorloven, ze verliest nu al teveel bloed.

"Ga!" roept ze gefrustreerd naar het drietal achter haar.

Afbeelding

Lachend kijkt hij naar de vogel voor hem en hij ziet hoe de wolken donkerder worden en hij kan slechts lachen. Ja! Hij wilde dit! Op het moment dat de bliksemschicht hem raakt is het alsof er een explosie in zijn lichaam plaatsvind. Zijn lichaam brand en de vlammen worden steeds groter. De kracht die hij voelt is enorm en vult hem met arrogantie en trots. Eindelijk was het zover.

Het vuur breid zich uit en langzaam veranderd het vuur in een zwarte rook. Een angstaanjagend geluid ontsnapt er wat van mijlen ver te horen is. Enorme vleugels komen als eerste tevoorschijn, gevolgd door het enorme lichaam van een zwarte draak. De gele reptielenogen kijken rond en zoeken de omgeving af. En dan ziet hij het. Een vijand. Zonder waarschuwing opent hij zijn bek en schieten de vlammen op de vogel af.

OOC:: Ik geef 't op met Blake [A] Jullie doen 't hier maar mee [A] Oh en Blake is best wel onverslaanbaar. Oh en heel groot.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Charu wacht enkele sceonden om Merle een kleine voorsprong te geven. Niet dat ze ver zou komen. Niemand kwam ooit ver als hij zijn zinnen op hen gezet had.

Met een ongelooflijke snelheid klimt hij over de boomstammen heen. Hij ruikt haar en weer precies waar ze is. Er zijn meerdere geuren in dezelfde richting, een visgeur en een maar al te bekende geur. Ja, de geur van thuis. Hij grijnst. Één van zijn klasgenoten stond dichter bij hem dan hij dacht.

Hij haalt nogmaals diep adem en merkt dat er nog een geur van die kan afkomt. De geur van bloed die hij eerder had geroken. Er was daar een hele groep aanwezig, maar het draaide hem maar om één persoon. Merle.

Dan ziet hij haar staan en ze is inderdaad niet alleen... Gabriella, Jade en Spasme zijn er ook... Hij grijnst, de geur van bloed en de geur van de hel. De enige die hem niets deed was Gabriella.

Onmiddellijk doet hij een paar stappen naar voren en grijpt Merle opnieuw bij haar pols, een stuk hardhandiger dan eerder. "Ik zei rennen..." sist hij, "Niet je tijd verkletsen."

Even kijkt hij naar de andere meiden, een grote grijns op zijn gezicht.

Afbeelding

Niet alleen Kyra en zijzelf waren aan het transformeren, maar het zag er naar uit dat iedereen hier problemen mee had. Jade kan vliegen, Kyra heeft een staart en er is zelfs iets anders aan Merle.

Dan komt Charu en even gilt Gabriella. Hij ziet er doodeng uit. Moordadig zelfs en dit komt van iemand die niet snel bang is. Dan klinkt er een luide brul en in de verte ziet Gabriella iets oven de bomen uit steken.

Een gigantische draak. Wie is dat? Sem, Allen of misschien toch Blake? Een oud bijtend vuurwezen... Het is Blake!

"Jade..." roept ze, "Help Merle! We moeten hier weg! Dat is Blake!"

Ze pakt een steen op van de grond en gooit deze richting Charu.

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Voordat Merle antwoord krijgt, komt er opeens een wezen uit de lucht vallen. Geschrokken kijkt ze het wezen aan en ze beseft dat het Jade is; met bloedrode ogen en ravenzwarte vleugels. Dan ziet ze al het bloed. Het was vast Sem die hier mee te maken had gehad. Jade roept hen toe dat ze moeten rennen en Merle wilt net een sprint inzetten als ze opnieuw bij haar pols gegrepen wordt. Gabriella slaakt een gil en wanneer Merle zich omdraait, kijkt ze recht in de ogen van Charu. Wild probeert ze zich los te trekken, maar ze is niet sterk genoeg.

Ze vervloekt zichzelf omdat ze niet naar hem geluisterd heeft. Met al haar concentratie probeert ze haar krachten op te roepen, maar ze staat heeft nog nooit onder zulke zware druk gestaan. Dan ziet ze opeens de draak boven de bomen uit komen en Merle heeft het gevoel alsof ze meespeelt in een slechte horrorfilm.

”GA!” roept ze naar Gabriella en Kyra. ” Zorg ervoor dat jullie veilig terecht komen en ga daarna hulp halen! Ik probeer hier zo lang mogelijk te overleven…” vervolgt ze. Niet dat Merle zichzelf nou zo graag wilt opofferen, maar ze heeft zo het vermoeden dat Charu haar niet los gaat laten. En zichzelf los worstelen was ook niet echt een optie. Eigenlijk wacht Merle op een briljante ingeving. Of op reddingstroepen.

[RPG] Yokai Academy

Wie is er online