[RPG] Yokai Academy

Yaraa · 5e jaars **Woonplaats:** Comfort Zone

Ian Bennet

Al van ver hoort Ian iemand aankomen lopen. Opkijken had nu nog geen zin want omdat zijn zintuigen water hyper gevoelig waren zat er nog tijd tussen het horen aankomen en het daadwerkelijk aankomen. Maar zelfs toen keek Ian niet op en toen hij Charu's stem hoorde hield hij zijn wijsvinger even op, als gebaar dat Charu even moest wachten. In snelle tempo las Ian zijn bladzijde af, waar normale mensen 1 zin lazen en keek toen op met een arrogante grijns.

"Ergens waar geen mens meer komen zal," zegt hij en neemt dan Charu eens in zich op. Blauwe plekken, zijn arm in het verband en een spalk over zijn neus. Maar voor de rest precies hetzelfde zoals hij hem ooit heeft achtergelaten in het pretpark, samen met de rest. Hij slaat zijn boek dicht, iets te hard waardoor er bladzijdes uitvallen, maar dat negerend trekt hij een wenkbrauw op.
"Is dit je nieuwe look? Of heb je je echt in elkaar laten slaan?"

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Gabriella's glimlach wordt breder als ze hoort dat niet alleen Jade maar ook Merle wakker is. Ze opent voorzichtig het gordijn en glimlacht als ze haar weer ziet. "Hoi," zegt ze, blij en opgelucht, "Jij bent er ook weer..."

Ze doet de gordijnen zo ver open zodat de twee meiden elkaar aan kunnen kijken en pakt er een stoel bij zodat ze tussen de twee bedden in kan zitten. "We zijn naar het verboden eiland en daar gebeurde iets vreemds..." zegt ze, terwijl ze de hele gebeurtenis probeert terug te halen, "Het was alsof... alsof onze ware aard controle over ons nam... Een aantal van ons gingen helemaal door het lint. Sem, Charu en Blake..."

Ze valt even stil. Nu moet de nare dingen gaan vertellen.

"Sem heeft jou aangevallen, Jade. Hij transformeerde in een weerwolf en was volledig de controle kwijt... tenminste... dat denk ik." Ze fronst even en kijkt dan naar Merle. "Charu heeft jou aangevallen. Hij was echt doodeng en leek het vooral op jou gemunt te hebben. Ik weet niet waarom..."

Gabriella trekt haar benen wat op en gaat in kleermakerszit op de stoel zitten.

"Uiteindelijk heb jij mij gered..." zegt ze terwijl ze weer naar Jade kijkt, "je vloog met mij naar het strand, maar uiteindelijk stortte we neer. En toen kwamen de hulptroepen. Die hebben nog een hele klus aan Blake gehad."

Ze gebaart richting het bed aan de overkant. "Ik was er persoonlijk liever op een andere manier achter gekomen dat hij een draak is."

Ze zucht even. "Maar goed, Charu is vanochtend vertrokken, Blake is nog steeds buiten westen en dat is wat ik tot nu toe weet."

Afbeelding

Charu lacht even als Ian zegt dat er geen mensen meer zullen komen. Het was goed om weer eens iemand te zien met wie hij op een lijn zat.

"Ja, ik dacht, een aantal oorlogswonden maken vast indruk op de anderen," zegt hij sarcastisch, "Over een dag of 4 is het wel weer genezen." Hij laat zich naast Ian op de bank ploffen. Hij is geen spat verandert. Nog steeds de knappe arrogante vampier, die hij altijd is geweest.

"Wist je trouwens dat de schoolleiding rustig pijlen in wijwater doopt en die op je afvuren als je vervelend bent?" voegt hij d'r aan toe terwijl hij op het verband om zijn bovenarm wijst.

Tengaar · Schoolhoofd

Het is bijna twee dagen geleden dat de groep naar het eiland was geweest. Kyra was er milt vanaf gekomen met een flink waarschuwing van de directie en een maar schrammen. Direct overgeven aan de troepen was uiteindelijk de beste beslissing die ze op dat moment had kunnen nemen. Charu was daarin tegen wat minder slim, tot haar opluchting heeft ze hem sindsdien ook niet meer gezien. Op haar gemak loopt ze nu door de gang op weg naar de ziekenzaal waar Jade en Merle liggen. Ergens voelt ze zich schuldig dat ze Merle niet meer heeft kunnen helpen, dan wel Jade.

Ze kijkt op van haar gedachte gang en merkt dat het eigenlijk wel heel druk is in de school. Maar dat is niet het enige wat haar opvalt, met een hoge snelheid komt er een sterke kracht door de gang en komt steeds dichterbij. Kort blijft ze staan en kijkt de jongen na die voorbij komt lopen. Een paar keer knippert ze met haar ogen terwijl een overvloed aan angst haar overvalt. Het kon gewoon niet waar zijn, hij was verdwenen en zou niet meer terug komen. Kyra slikt een paar keer en schud haar hoofd. Vast beraden loopt ze door naar de ziekenzaal. Ze moest het zich hebben ingebeeld, dat kan niet anders.

Als Kyra de zaal inloopt ziet ze tot haar opluchting dat Jade en Merle allebei wakker zijn. Opgewekt loopt ze naar de twee toe en begroet ook Gabriella die in het midden zit.

"Eindelijk wakker, zie ik." zegt ze de twee. "Jullie zien er goed uit" zegt ze vervolgens opgelucht. "En Blake?" vraagt ze aarzelend aan Gabriella. Niet dat het haar veel interesseerde hoe het met Blake ging, ze wist dat het voor haar wel belangrijk was.

Afbeelding

Tot de verbazing van Allen was het eiland nog behoorlijk groot. Het was hem echter niet ontgaan dat de vlammen zee zich steeds verder uitbreidde. Het was duidelijk dat het debiele reptielen beest niet zomaar ging stoppen. Na een tijdje rennen hoort hij voetstappen van andere. Had hij dan eindelijk groepsgenoten gevonden? Tot zijn schrik staan er zwaar gewapende wezens voor zich, wie waren deze wezens dan weer? Dit was slecht. Vluchtig draait hij zich om en probeert zijn vleugels uit te slaan, maar ter vergeefs. Nog voordat hij van de lucht is schieten ze een net op hem af en pinnen hem aan de grond. Woedend draait hij nog wat heen en weer, maar het duurt niet lang voordat hij een schreeuwende pijn door zijn lichaam voelt gaan en alles zwart wordt.

[....]

Allen schrikt wakker als er met een vaart de slaapkamer deur van de heren open zwaait. Slaperig kijkt hij op, maar ziet niemand door de deur komen. Hij trekt zijn wenkbrauw op en laat zijn hoofd weer terug op zijn kussen vallen. Terwijl hij naar het plafon staart denkt hij terug naar aan het incident op het eiland. Ondanks dat hij de komende maand niet meer kan vliegen was hij verder in orde. Het personeel had het druk zat met de rest en besloot hem uit de ziekenzaal te schoppen. Niet dat Allen het echt erg vond. Er gaat niets boven je eigen bed....al had hij deze al stuk of 6 keer gewisseld op Yokai.

Na een paar minuten besluit Allen uit bed te stappen. Vluchtig trekt hij een broek aan en bekijkt zijn rug in de spiegel. Zijn complete boven lichaam zat onder de blauwe plekken, maar ergens zag het er wel stoer uit. Terwijl hij een kam door zijn haar haalt ziet hij dat de deur nog steeds wagenwijd open staat. Hij legt de kam weer neer en zonder nog iets aan te trekken loopt hij naar de deur en gaat in de deurpost hangen.

"Charu" grijnst hij terwijl hij zijn naam zeg. "Welkom terug, hebben ze je laten gaan?" Het verbaast hem niets dat het Charu is die zo asociaal is om de deur open te gooien en er niets meer mee te doen. Dan laat hij zijn blik langs de jongen glijden naar de bank. Met lichte verbazing kijkt hij naar Ian. Hij was een tijdje uit beeld geweest en Allen kon het weten, dankzij zijn verdwijning was Jade weer terug in zijn armen. Althans zo hoopte hij het. Hij had Ian nooit echt gesproken, maar vanaf een afstand wist hij genoeg van hem.

"Als je voor Jade komt ben je te laat." zegt hij nonchalant.

ooc: sorry dit leek leuker dan de ziekenzaal

Yaraa · 5e jaars **Woonplaats:** Comfort Zone

Ian Bennet

Ian waardeerde Charu’s gezelschap wel. En te zien aan de lach die uit zijn mond kwam na Ians opmerking wist Ian dat Charu ook niet zo op mensen gesteld was. Want in tegenstelling tot de andere, had Ian nog steeds geen idee wie wat voor een soort monster was. Behalve die wolf dan die hier rond liep. Ian had geen idee of die nog steeds de gangen vervuilde met zijn geur maar daar zou hij wel achterkomen.

”Kan je nog even misbruik maken van je situatie,” zegt Ian met een grijns, doelend op de arm in het verband. De meeste vrouwen hielden ervan om andere te verzorgen en bezorgd te zijn, dus Charu zat wel goed met aandacht voorlopig. Al hoewel de vrouwen die hier liepen niet zoals de meeste waren. Uit een kamer ergens achter Ian hoort hij iemand opstaan maar daar schenkt hij geen aandacht aan, het kwam als hij het zich goed herinnerde uit de heren slaapkamer. En de overige heren waren niet echt heel interessant.

”Het wijwater verbaasd me niets. Ze weten niet hoe ze ons anders in toom kunnen houden,” knipoogt Ian en dan trekt hij een wenkbrauw op als de persoon die uit de heren slaapkamer kwam gestampt (voor Ians oren) Charu aanspreekt. De jongen kwam het vaag bekend voor maar eerlijk gezegd kon Ian zijn naam niet meer herinneren. Dylan? Adam? Hij was blijkbaar niet het waardig geweest om te onthouden.
”Te laat? En jij denkt dat je tegen mij op kunt als ik haar nu zou willen hebben?” vroeg Ian laat dunkend nadat die Adam over Jade begint. Niet dat Ian ooit toe zou geven haar te willen maar nu kon hij met gemak tegen iedereen aan. Dus alleen al om die grijns van Adams gezicht hardhandig te vegen, zou hij achter Jade aan kunnen gaan.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Jade kijkt naar de persoon in het bed naast haar als Gabriella de gordijnen open doet en produceert een flauwe glimlach. Ze ligt hier tenminste niet als enige van de klas, dat scheelt. Als Gabriella begint met vertellen wat er gebeurd is komen vage herinneringen langzaam terug. Het eiland ja. Als ze dan stil valt weet Jade eigenlijk al wat Gabriella nu gaat vertellen. Het was niet de eerste keer dat ze gebeten was, het enige andere eraan was nu dat het door een weerwolf was. en dat het Sem was. Als Gabriella nog toevoegt dat Jade haar gered heeft en ze op het strand zijn neergestort kan ze even de de pijn voelen die ze toen voelde. 'Ik heb succesvollere landingen gehad' bedenkt ze zich ironisch. kort kijkt Jade naar het bed aan de overkant, maar besluit dat ze het eigenlijk niet interessant vind wat Blake is. Ze wilt weten waar Sem is... En Kyra.

Op de tweede hoeft ze niet heel erg lang te wachten als er plotseling een stem klinkt. Kyra ziet er goed uit, in tegenstelling tot haar. Geen verband of duidelijke wonden en Jade is daar opgelucht over. Ze zou het vreselijk vinden als Kyra gewond zou zijn geraakt.

"Onkruid vergaat niet," antwoord ze op de woorden van Kyra over er goed uitzien.

Jade gaat nog wat rechter overeind zitten en beweegt haar nek even. Haar spieren zijn stijf en ze probeert te ontdekken wat ze allemaal precies voelt naast de pijn in haar arm. Haar rug voelt ze duidelijk en ze gokt dat na de klap van de grond haar rug blauw zal zijn. Niet belangrijk, dat gaat wel voorbij. Maar naast blauwe plekken en haar arm voelt alles redelijk goed aan.

"Waar is Sem?" vraagt ze dan in het algemeen.

Ze wilt weten hoe het met hem gaat. Ze kan zich vaag herinneren dat ze hem had aangevallen en er dus een grote kans is dat hij flinke sneeën heeft opgelopen. Maar Jade maakt zich vooral zorgen dat hij zich schuldig voelt over wat hij haar heeft aangedaan.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Gabriella glimlacht als ze Kyra binnen ziet lopen. Ze was helemaal vergeten dat Kyra ook vrijwel niets had en gewoon in de meidenslaapzaal had geslapen. Haar hoofd was er helemaal niet bij geweest. Dan begint Kyra over Blake en de glimlach verdwijnt. Ze schudt haar hoofd. "Nee," zegt ze zacht, "hij is nog steeds knock out... Ik hoop echt dat hij snel weer bij komt."

Ze zucht en kijkt even naar beneden. Ze was iedere pauze komen kijken in de hoop dat hij weer wakker zou zijn, maar ze had tot zo ver geen geluk gehad. In haar gedachtegang hoort ze de vraag van Jade niet.

Afbeelding

Charu maakt even een minachtend geluidje als Ian zegt dat hij nog wel even gebruik van de situatie moest maken. Mannen zijn zo makkelijk te misleiden, waarschijnlijk zouden ze hem als een hulpeloos meisje zien. Wie weet kan hij dingen geregeld krijgen. "Hm, misschien moet ik maar weer eens het hulpeloze kleine meisje uit gaan hangen..." mompelt hij.

Dan komt Allen binnenlopen en gelijk voelt Charu een spanning tussen hem en Ian. Hij besluit toch antwoord te geven op Allen's vraag. "Ja, ik mocht gaan." zegt hij en wijst dan vervolgens op zijn neus, "en over 4 dagen zou dit weer helemaal heel moeten zijn."

Maar zijn neus boeit hem eigenlijk maar weinig. Nee, strijd tussen Ian en Allen, die blijkbaar over Jade gaat, interesseert hem heel veel meer.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Sem staart in gedachten in de verte. Hij had geen idee hoeveel tijd er precies verstreken was en hoelang hij hier vandaag al was. Vanaf het moment dat hij op de ziekenzaal bij bewust zijn was geweest, had hij aan niets anders meer kunnen denken. Het vreselijke moment van het besef dat hij Jade aan heeft gevallen, bleef hem scherp voor zijn ogen. Elke keer als hij zijn ogen sloot, kon hij het moment niet alleen zien, maar ook bijna voelen en proeven. De walging vervult hem door en door. Hij was naar Yokai gekomen om hem te helpen, maar meer en meer beseft hij dat dit helemaal niet het geval is. Verwoed schudt Sem zijn hoofd en kijkt een keer naar beneden de afgrond in. Ondanks alles kan hij een zwakke glimlach niet onderdrukken. De laatste keer was hij Jade hier achterna gesprongen..

Met een zucht stapt hij naar achteren en gaat op de grond tegen een boom aanzitten. De docent had gelijk gehad om Jade te waarschuwen uit zijn buurt te blijven. Ze lag door hem nog steeds op de ziekenzaal.. Waar hij geen moment langer had durven blijven nadat hij bij gekomen was. Hij kijkt kort naar zijn linker schouder, waar duidelijk het verband van verwisseld moest worden. Maar wat absoluut niet ging gebeuren.

Eigenlijk wilde Sem weg. Vertrekken. Er was niets wat hem hier kon helpen. Maar hij kon niet weg. Er was iets wat hem weerhield. Alleen al het feit dat hij wilde dat Jade er boven op zou komen was voldoende om hem niet met een staart tussen de benen te laten wegrennen. Maar zijn gezicht in de ziekenzaal laten zien durfde hij zeker niet. Sterker nog, sinds hij de ziekenzaal uitgevlucht was, had hij zijn gezicht eigenlijk nergens meer durven vertonen. Hij walgde al genoeg van zichzelf en hij had de blikken van andere klasgenoten hier helemaal niet bij nodig. Kyra moest hem nu ook wel haten..

Een kort moment doet Sem opkijken als hij iets voelt. Wat was er veranderd? Hij schudt zijn hoofd. Hij had hier en nu voldoende om hem bezig te houden. En als hij wist dat Jade er weer helemaal bovenop zou komen, kon hij vertrekken.

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Merle hoort iemand naast haar de vragen stellen die ze zelf ook heeft. Waar was ze in hemelsnaam beland? Wie ligt er achter het gordijn? Ze kan zich nog wel herinneren dat ze op het verboden eiland geweest waren, maar de rest is volledig uit haar geheugen weg gevaagd. Dan wordt het gordijn geopend door Gabriella. Merle ziet Jade in het bed aan de andere kant van het gordijn liggen. Ze zwaait even halfslachtig naar haar en luistert dan geconcentreerd naar Gabrielle die in het midden van de twee bedden plaatsneemt.

Het duurt even voordat alles helemaal tot Merle doordringt. Jade aangevallen door Sem, weerwolf? Ook het feit dat Charu haar heeft aangevallen komt hard aan bij Merle. Ze zag Charu als een van de weinige op Yokai waar ze het een beetje mee kon vinden… Gelukkig voegt Gabriella er aan toe dat Charu sinds vanochtend weg is. Merle weet niet zo goed wat ze met de hele situatie aan moet. Tot nu toe vindt ze het echt verschrikkelijk op Yokai en de gebeurtenissen op het eiland zorgen er nou niet voor dat ze vol enthousiasme aan de lessen wilt beginnen. En misschien is Charu wel nog steeds van plan haar te vermoorden, wist zij veel?

Ze kijkt op en ziet dat ook Kyra zich bij het groepje gevoegd heeft. Merle glimlacht zwakjes naar haar. Ze heeft het idee dat Kyra ook iets met de gebeurtenissen op het eiland te maken heeft gehad, maar ze kan kan haar vinger er niet precies op leggen. Merle luistert naar Jade’s vraag over Sem, maar eigenlijk interesseert het haar niets. Helemaal niets interesseert haar nog op Yokai. Met een woeste beweging slaat ze haar armen over elkaar.

Tengaar · Schoolhoofd

Als Gabriella haar vraag beantwoord merkt Kyra dat ze er erg door geraakt is dat Blake nog niet bij is. Ze knikt instemmend als ze haar zorgen uitspreekt en hoopt dat hij weer snel bij komt. Uiteindelijk gunt Kyra het niemand om gewond te raken. Al had Blake er een behoorlijk zooitje van gemaakt, nee hij verdiende het niet. Ook zij laat even haar hoofd zakken. Glimlachend kijkt ze weer op als Jade zegt dat onkruid niet vergaat. Ze kan het niet helpen ook daar mee eens te zijn. Ze haalt haar schouders op als ze vraag naar Sem.

"Hij lag eerst hier" zegt ze terwijl ze naar twee bedden verderop wijst. "maar sinds hij zijn bewustheid weer terug had is hij uit de zaal ontslagen, maar ook gelijk verdwenen." Zachtjes zucht ze "Niemand heeft hem meer gezien sinds. Ik gok dat hij alleen wilt zijn." Ze kijkt kort naar de gezichten van de andere meiden en richt zich weer op Jade. "Niet erg verwonderlijk, hoewel Charu daar geen last van blijkt te hebben."

Afbeelding

Allen knikt als Charu antwoord geeft op zijn vraag, maar geeft verder geen reactie. Zijn blik is volledig gericht op Ian. Tijdje zijn blik strak en hij laat een stilte vallen. Dan krullen zijn lippen in een glimlach.

"Oh, is dat waar je werkelijk denkt dat het hier om gaat." Hij haalt een hand door zijn haar. Hij is was duidelijk nog in haar interesseert anders zou hij niet zo reageren. "Als je Jade een beetje kent kiest zijzelf met wie ze samen is, daar hebben wij verder weinig over te zeggen." Natuurlijk wilde hij Jade en hij zou daar ook zeker van zijn, maar daar had Ian helemaal niets mee te maken. Hij kijkt naar Charu, hij kwam net van de ziekenzaal. Zou Jade al wakker zijn? Allen besloot het erop te gokken om Ian verder te peilen.

"Jade ligt al een tijdje op de ziekenzaal bewusteloos." zegt hij tegen Ian. "Het is nog maar de vraag wanneer je wakker wordt, of ze überhaupt wakker wordt." Zachtjes zucht hij. "Ze was er flink aan toe door die weerwolf."

Yaraa · 5e jaars **Woonplaats:** Comfort Zone

OOC: Be warned, crappy post. Maar ik ben aan het verhuizen, verbouwen tegelijkertijd. Nu zit ik op mijn stage dus probeer sneaky even een postje te maken zonder dat ze mee gluren [a] De schoolhoofd heette toch Miss Saiga of niet?

Afbeelding

Ian Bennet

Ian rolde met zijn ogen toen Allen een speech gaf over 'ze kiest wie ze zelf wilt'. Bla bla. Natuurlijk zou ze kiezen wie ze zelf wil, maar dat zou niet Allen zijn. Daar zou Ian wel voor zorgen. Misschien met de hulp van Charu, want wat is er nu leuker dan klasgenootjes pesten en hun leven miserabel maken? Als Allen mens was geweest, had hij sowieso niet lang geleefd. Niet dat Ian ook maar een druppel van zo'n joch zou drinken, mens of niet. Monsterbloed was vies. Zoiets als zure melk of beschimmelde yoghurt. En zo'n joch verdiende het niet om leeg gezogen te worden. Meer leeg te bloeden en te verspillen. Dat kwam in de richting met wat Ian zou hebben gedaan als Allen mens was.

Maar Allen was geen mens en Ian wilde liever die toverknol van een schoolhoofd nog even niet zou zien, dus hij moest maar braaf zijn. Voor nu. Als Allen dan ineens weer begint te praten, was Ian in eerste instantie niet van plan aandacht aan hem te besteden. Maar de woorden 'Jade', 'ziekenzaal' en 'weerwolf' hebben toch invloed op hem. Met gemak houdt Ian zijn gezicht strak maar van binnen kookt hij. Wat had die weerwolf met haar gedaan?
"Wat hebben jullie gedaan dat jij," begint Ian gecontroleerd en wijst naar Charu, "in het verband zit en dat die wolf Jade aanviel?" Behalve dat zijn stem heel giftig klonk toen hij het over die wolf had, vond Ian dat hij zich netjes heeft ingehouden. Niet dat die wolf meer lang zou leven maar toch.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Jade luistert aandachtig naar de woorden van Kyra en ergens had ze dit antwoord wel verwacht. Ergens weet ze gewoon zeker dat Sem zich schuldig voelt over wat hij gedaan heeft. Als Kyra dan eindigt met dat het niet vreemd is, maar dat Charu daar geen last van lijkt te hebben haalt ze haar schouders kort op. De pijn negeert ze.

"Charu zou het liefst alles om zich heen vermoorden, dat heeft niets te maken met zijn ware vorm, maar met het karakter," zegt ze dan nonchalant, "En als je Sem tegenkomt, zeg hem dan dat ik met wil praten. En dat ik niet boos ben voer wat er gebeurd is."

Ze kijkt even naar Merle die nu resoluut met haar armen over elkaar zit en ze trekt kort haar wenkbrauw op. Waar heeft zij last van? Voelt ze zich serieus beledigd over dat ze hier ligt of dat ze aangevallen is?

"Trek niet zo'n lelijk gezicht,' zegt ze dan, "Je leeft, lijkt me reden genoeg om blij mee te zijn. Bijna doodervaringen zijn erg verfrissend als je je verveeld."

Nee, dit is niet de eerste keer dat Jade zwaar gewond is geraakt en ze kan wel tegen een stootje. Daarnaast houdt ze er niet van als iemand chagrijnig of zielig gaat lopen doen als er iets gebeurd. Het is alleen maar een teken dat je erna weer verder kan en nog wat langer van het leven kan genieten.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Gabriella zucht. Ze moet stoppen met treuren, want dat gaat Blake absoluut niet helpen. Nee, ze moest positief blijven, dat had haar tot nu toe altijd geholpen. Ze richt zich weer op het gesprek tussen de meiden.

Als ze ziet dat Merle boos met haar armen over elkaar heen geslagen zit, staat ze op en gaat op de rand van haar bed zitten. Voorzichtig slaat ze haar armen om Merle heen.

"Hey," zegt ze zacht, "maak je maar niet druk... Als je om wat voor reden dan Charu uit de weg wilt gaan, kom dan maar naar ons toe. Dan blijven wij in je buurt, okay?"

Hoewel ze eigenlijk zelf Charu ook een beetje eng vond, wilde ze toch dat Merle zich beter ging voelen. Ze verdiende het niet om zo bang voor iemand te zijn.

Afbeelding

Charu geniet even van het geruzie tussen Allen en Ian. Hoewel hij heel veel respect voor Ian heeft, was ruzie altijd iets wat hem voedde... Hij grijnst even, maar trekt dan een pijnlijk gezicht als zijn neus weer begint te kloppen.

Dan vraagt Ian om uitleg en Charu leunt wat achterover op de bank. "Oh, niets bijzonders..." zegt hij nonchalant, "We zijn naar het verboden eiland geweest en hebben ontdekt waarom het verboden is."

Meer wil hij er op dit moment niet over kwijt.

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Merle luistert half naar de woorden van Kyra, maar spitst pas echt goed haar oren wanneer Jade het woord neemt. Wat ze zegt komt erop neer dat Charu gewoon een naar karakter heeft en dat hij, bij wijze van spreken, vrijwel iedereen zou vermoorden die op zijn pad komt. Dit doet haar een klein beetje goed, maar ze voelt zich nog steeds niet helemaal gerust.

Als Jade haar direct aanspreekt, is Merle zo verbaasd dat ze niet direct weet wat ze moet zeggen. Gabriella redt haar in dat opzicht, want ze komt naast Merle op bed zitten en probeert haar gerust te stellen. Met een frons kijkt Merle naar de armen om haar heen. Ze blijft stil zitten in de hoop dat Gabriella haar niet fijn knijpt.
“Ik vond deze bijna-doodervaring geweldig. Had ik niet willen missen,” zegt ze sarcastisch. ”Ik had hier in de eerste plaats al niet willen zijn. En nu is er ook nog een of andere psycho die achter me aan zit. Maar denk maar niet dat m’n ouders me hier weghalen. Dit is toch helemaal geweldig?!”

Merle merkt dat ze lichtelijk hysterisch begint te worden en ze veegt de armen van Gabriella van zich af. Ze heeft ruimte nodig om te adem en tijd om alles voor zichzelf op een rijtje te zetten.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Jade rolt met haar ogen als Gabriella bij Merle op bed gaat zitten en haar armen om Merle heen slaat. Ja, dat heeft ze nu echt nodig. Vertroeteld worden. Als Merle dan op haar reageert en zegt dat ze hier in de eerste plaats al niet had willen zijn en dat haar ouders haar vast niet weg zullen halen wilt Jade eigenlijk op staan en Merle een flinke klap verkopen, maar het feit dat ze haar ene arm amper kan bewegen zorgt ervoor dat ze het niet doet.

"Oh, wat zijn we zielig, de hele wereld is tegen je," sneert ze sarcastisch, "Denk je nou echt dat iedereen hier uit vrije wil is gekomen? Denk je werkelijk dat je de enige bent die hier helemaal niet wilt zijn?"

Haar hoofd bonkt, maar het kan haar eigenlijk schelen. Ze haat het als andere zielig gaan doen, alsof ze het zo slecht hebben.

"Want dat ben je niet, maar de rest gedraagt zich niet als een klein kind wat zijn zin niet krijgt, ze doen hun best om er nog iets van te maken," zegt ze dan, "Dus misschien moet je eens ophouden met die aanstellerij en zelf proberen er iets van te maken."

Jade heeft zelf ook nooit geklaagd over het feit dat ze naar Yokai was gestuurd, of over de dood van haar ouders, of over hoe ze bijna verloofd is met iemand die ze niet kan uitstaan en ze kan gewoon niet tegen het geklaag van andere over zoiets onbenulligs als niet op Yokai willen zijn. Ze rolt met haar ogen en begint dan zonder wat te zeggen aan het verband te peuteren op haar arm. Ze hata het om hier te moeten liggen, ze wilt weten wat de schade is en ze wilt Sem vinden.

OOC:: Jade houdt niet van geklaag [A] Maar verder is ze de slechtste niet XD

Tengaar · Schoolhoofd

Kyra kijkt even toe hoe het lijkt alsof een toneelstukje zich ontvouwt. Ze weet eigenlijk niet zo goed wat voor houding ze moet nemen omdat de andere drie meiden in de kamer duidelijk hun emoties de loop laten gaan. Dan vangt ze de opvallende woorden van Jade op. Ze dacht altijd dat Jade uit vrije wil naar Yokai was gekomen, haar woorden lijken op iets anders te duiden. Misschien hadden ze dat dan toch niet met elkaar gemeen. Ondanks dat de situatie op het eiland rampzalig was verlopen, had Kyra het duidelijk niet ervaren zoals Merle. Nu dat Kyra eraan terugdenkt realiseert ze zich dat Merle niet getransformeerd was. Zou Merle dan een heks zijn? Dat is het enige ras wat Kyra kent die niet een monster transformeert.

"Meiden," begint ze haar zin aarzelend, "Misschien is het beter om te rusten in plaats van ruzie te maken." Ze probeert een bemoedigend glimlachje te vormen. Er was op het eiland al genoeg gevochten, daar had Kyra nu echt geen trek meer in. Ergens verbaasd het haar wel dat niemand nog iets gezegd heeft over haar ware vorm.

Afbeelding

Hij kan een kleine glimlach niet onderdrukken als hij de reactie van Ian merkt. Het was duidelijk genoeg dat Ian niet blij is met deze informatie. Hij knikt instemmend als Charu toelicht waar ze geweest zijn. Meer informatie wilt hij er zelf ook niet over los laten. Sem was daar niet eens het echte probleem, maar eerder dát reptiel. Zonder iets te zeggen loopt hij terug de kamer in en trekt een t-shirt aan. Daarna loopt hij de woonkamer weer in en kijkt de twee heren aan.

"Ik ga maar eens kijken hoe het met Jade gaat." Met een kleine grijns richt hij zijn blik op Ian. "Het liefst ben ik natuurlijk de eerste die ze ziet als ze wakker wordt." Met die woorden gesproken loopt hij de woonkamer uit, terug richting de ziekenzaal.

[RPG] Yokai Academy

Wie is er online