[RPG] At the other side of the world (11)

Angel · Hotemetoot

Noah snuift als Thomas tegen hem in gaat en hem indirect eigenlijk gewoon als egoïstisch bestempeld. “Wel het spijt me dat mijn eigen gevoelens momenteel mijn volledige aandacht vereisen. Ik had natuurlijk rekening moeten houden met de gevoelens van mijn heldhaftige emotionele, maar pijnlijk afwezige, broer.”

Hij vouwt zijn armen over elkaar om zo nog meer afstand te creëren “Maar als ik me dan toch in andere gevoelens moet verplaatsen…Hoe zit het met je gevoelens voor Rose. Of had zij ook moeten aanvoelen dat je een jaartje voor jezelf nodig had.” Hij glimlacht en fronst betreurd om zijn expressie van medeleven nog wat extra kracht bij te zetten.

Nienna · Lid Wikenweegschaar

Thomas slaakt een gefrustreerde zucht. ‘Och, hou toch op Noah.’ Wanneer vereisten zijn gevoelens niet zijn hele aandacht? ‘Wat wil je van me horen? Sorry dat ik mede voor jou de wereld heb rondgereisd? Sorry dat jij- laat ook maar.’ Thomas volgt Noah’s voorbeeld en vouwt ook beledigd zijn armen over elkaar. Ze staan nu net als twee kleine kinderen boos tegenover elkaar.

Natuurlijk moet Noah er nog een schepje bovenop doen. Er verschijnt een gekwetste blik in zijn ogen als Noah Rose in het gesprek gooit. Hij schudt onzeker zijn hoofd. ‘Ik.. –Nee.’ Stamelt hij dan, niet uit zijn woorden komend. ‘Ik ben zo snel mogelijk gekomen.. Ik wist het niet..’ Hij kijkt zijn broertje verslagen aan. ‘Ik hoop dat zij het misschien wel wilt begrijpen. Dat ze in ieder geval bereidt is te luisteren.’ Hij zucht even. ‘Ze is hier, he? Hoe gaat het met haar?’

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Rose haar vork blijft nutteloos in haar hand hangen wanneer ze opeens een bekende naam hoort vallen vanuit de gang. Thomas. Al snel volgt er een gesprek waarbij de stem van de vreemdeling nu opeens heel bekend voorkomt. Een stem die ze al meer dan een jaar niet meer gehoord had. Het was echt Thomas.

Haar mond wordt droog en ze legt haar vork voorzichtig neer op haar bord terwijl ze zwijgend naar haar bord staart. Een zenuwachtig gevoel bekruipt haar, waarbij ze afwezig naar haar bord staart. Haar aandacht is nu volledig bij het gesprek tussen de broers op de gang.

Ze weet niet of ze op moet staan en naar de gang moet gaan om iets te zeggen, of dat ze moet wachten. Ze had hem al veel te lang niet gezien. En ze was al helemaal niet vergeten dat hij haar voor meer dan een jaar gewoon had achtergelaten. Wanneer ze vervolgens ook nog eens haar naam hoort uit de mond van Noah, slikt Rose even de brok in haar keel weg en besluit ze dat ze beter nog even kan wachten. Vooral wanneer Thomas naar haar vraagt.
Zachtjes bijt ze op haar lip terwijl ze zich probeert in te beelden wat ze straks tegen Thomas moet zeggen, hoe ze zich moet gedragen of wat ze moet doen.

Angel · Hotemetoot

Ryan zijn ogen darten meerdere malen naar de gang. “Is Thomas niet de oudere broer van Noah? De rechtmatige troonopvolger…” vragend kijkt hij de tafel rond. Terwijl het gesprek op de gang wordt voortgezet leunt Ryan half over de tafel om de restjes van Noah zijn bord te vissen. “Anders wordt het koud.” Murmelt hij als excuus waarna hij een stukje groente van zijn vork hapt.

Een warm onthaal is het niet. Gebiologeerd luistert hij mee. Met de openstaande deur en het feit dat het gesprek zich op enkele meters buiten hun gezichtsveld afspeelt is dat niet moeilijk. Afluisteren is het al niet meer te noemen, iedereen kan meegenieten van het drama tussen de twee broers.

Zijn blik schiet naar Rose wanneer ook zij in het gesprek wordt gegooid. “Een beetje gênant dit…” hij grinnikt zacht en werpt Rose een meelevende glimlach toe.

Afbeelding

Noah fronst even als Thomas beweert mede voor hem de wereld te zijn rondgereisd. Waarvoor? Iedereen wist dat hij hier was en niet op een of ander zonnig eiland. En dan zit Thomas weer precies in de hoek waar Noah hem hebben wil. Zoals hij hem het beste kent. “Ik luister.....”

“Wij luisteren allemaal!” roept Ryan die het moment een halt wil toeroepen voordat het echt niet meer om aan te horen is. Hij lacht even vrolijk en knipoogt naar Celeste voor hij een slok water neemt.

Noah rolt zijn ogen even opzij wanneer de vrolijke stem van Ryan uit de eetkamer weerklinkt. “Waarom vraag je het haar niet.” Resoluut draait hij zich om en loopt terug naar de eetkamer “ik verplaatst me namelijk niet in andermans gevoelens.” Herhaalt hij mompelend het verwijt van Thomas. Duidelijk geagiteerd ploft hij terug op zijn stoel. “Kit. Pak jij nog een stoel erbij.” Het kost hem moeite dit vriendelijke te vragen, maar hij doet beduidend zijn best zijn frustraties niet op Kit af te richten. Ontwijkend richt hij zijn aandacht nu op een oud schilderij, zich voorbereidend op het warme onthaal van Thomas dat ongetwijfeld zou volgen.

Trijn · Opperste Hotemetoot

Kit slikt als de twee broers algauw in een verhit gesprek terecht komen waarbij ze om beurt ieder keer een verwijt naar elkaars hoofd gooien. Misschien moeten ze maar een beetje water bij de wijn doen en toegeven dat ze beide een beetje schuld hebben? Maar dat gaat ie maar niet luidop zeggen voor hij wordt dood gebliksemd door een kille blik van Noah.

Hij trekt zich los van de deuropening als Noah - duidelijk met veel moeite - vriendelijk vraagt of hij een stoel wil bijzetten. Kit knikt en wandelt de eetkamer in, neemt een stoel uit de hoek van de kamer en zet die aan tafel.

Afbeelding

Flynn laat zijn vork vallen die met een hoop gekletter op het porseleinen bord terecht komt als hij de naam Thomas hoort vallen. Hij is hier?

Meteen gooit hij een blik naar Sam.
Wat een ironie ook trouwens. Thomas is hier...Wel en springlevend. Nadat Sam en hij hem weer uit de dood hadden gehaald. En nu zit hij hier zelf...Hartstikke dood te wezen.

Flynn legt zijn mes ook neer,hij had toch geen zin meer in het eten aangezien het geen enkel nut meer heeft. En dan beginnen de stemmen duidelijk te klinken in de eetkamer. Met de seconde klinken de stemmen steeds meer en meer verhit en eindigen haast in geroep. Hij ziet hoe Rose haar gezicht steeds strakker en strakker wordt en hij kan haar geen ongelijk geven.

Nienna · Lid Wikenweegschaar

Samantha geniet met volle teugen van het scenario dat zich in de gang afspeelt. Thomas had werkelijk geen beter moment kunnen uitkiezen om langs te komen in Between. Vrolijk knikt ze bevestigend op Ryans vraag. ‘En tevens het lang verloren vriendje van Rose.’ Oeps, beetje ontactisch, maar ze kon het niet laten. Ach, Sam’s goede zin kan nu toch niet meer stuk.

Tot grote teleurstelling van Sam, verkondigt Ryan dan dat ze allemaal meeluisteren. Noah breekt het drama in de gang abrupt af en niet veel later zit hij alweer aan tafel. Maar gelukkig is het schouwspel met Thomas in de hoofdrol nog niet afgelopen, zometeen zal het Rose haar beurt zijn. Verwachtingsvol blijft haar blik in de deuropening hangen.

En daar is ie dan. Samantha grijnst. ‘Thomas! Wat leuk dat je ook eindelijk de weg naar Between hebt gevonden! Werd ook wel eens tijd, he?’

Afbeelding

Thomas krijgt het plotseling benauwd als hij een stem uit een andere kamer hoort zeggen dat ze allemaal luisteren. Wie zijn daar allemaal? Zou Rose ook alles gehoord hebben?
Hoewel Noah binnen enkele secondes de andere kamer in is, blijft Thomas nog heel even staan om moed te verzamelen.

In de deuropening blijft Thomas staan. Nogal overdonderd door de hoeveelheid mensen in de kamer, duurt het even voordat hij Rose heeft gevonden. Hij wilt net wat zeggen als een al te bekende stem de stilte doorbreekt. Samantha, denkt hij geïrriteerd. Het gaat nog zó gezellig worden hier.

Ongemakkelijk neemt Thomas vervolgens maar plaats op een stoel. Hij wordt zich plots erg bewust van zijn natte broek die aan zijn benen plakt. Zijn blik gaat voorzichtig langs de aanwezigen in de kamer, hij kent de meeste niet. Hij glimlacht even als hij Flynn herkent. En dan Rose. Ze zag er vermoeid uit. Maar nog steeds even mooi. Hij kijkt haar voorzichtig aan. ‘Hey,’ zegt hij uiteindelijk schor, ‘Het spijt me..’

And the show must go on. Tevreden sipt Samantha nog wat van haar glas. Ze kijkt even naar Noah, die duidelijk heel hard zijn best aan het doen is om niets mee te krijgen van de reünie.

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Rose haar blik gaat heen en weer tussen de verschillende mensen aan tafel die allemaal meeluisteren met het gesprek tussen Noah en Thomas. Dan maakt Ryan al snel duidelijk dat ze allemaal met hun mee kunnen luisteren - wat ergens wel een opluchting is voor Rose omdat ze het zojuist bijna openhartig over haar gingen hebben. Ze glimlacht dan ook even kort en bedankend richting Ryan wanneer hij haar een meelevende glimlach schenkt.

Hoewel het gesprek tussen Thomas en Noah alweer over lijkt te zijn, is het echter wel duidelijk dat de hele welkomst nog niet voorbij is. Noah komt terug de eetzaal in gelopen, waarna Kit wat met een stoel schuift en niet veel later verschijnt Thomas uiteindelijk ook in de eetzaal.

De woorden van Sam gaan langs Rose heen wanneer ze Thomas ziet staan. Hij lijkt haar in eerste instantie nog niet meteen te zien zitten, wat haar de gelegenheid geeft hem even snel in zich op te nemen. Z'n blonde lokken haar, z'n blauwe sympathieke en onschuldig staande ogen, z'n onschuldige voorkomen. Heel even lijkt er kort iets van binnen op te willen vliegen, maar al snel drukt ze het weg en richt ze haar blik weer op haar bord.
Ze had hem al meer dan een jaar niet meer gezien. Hij had zo nu en dan een kaart of een brief gestuurd, maar dat was alles. Soms verstreken er weken, soms zelfs maanden. Het was nooit duidelijk hoelang hij nog weg zou zijn en of hij wel terug zou komen. Ze had hem na enkele maanden toch echt langzaam uit haar hoofd gezet. En nu stond hij hier opeens alsof er maar een paar dagen verstreken waren.

"Hey." hoort ze z'n stem. Voorzichtig kijkt ze op van haar bord. Haar ogen kruisen zijn helderblauwe ogen. "Het spijt me." Rose bijt even zachtjes op haar lip en ademt heel zachtjes uit. Het is alsof het muisstil is in de gehele eetzaal - misschien was het dat ook wel. Er verschijnt echter geen grote lach op haar gezicht. Ze staat ook niet op om om de tafel heen naar hem toe te lopen en hem te omhelzen. Ze weet eigenlijk niet zo goed wat ze moet doen. Vooral niet met al de mensen die er nu allemaal bij zijn.
"Oke.." verlaat het dan uiteindelijk zacht haar mond. Haar blik blijft op die van hem hangen en uiteindelijk weet ze toch een voorzichtig glimlachje naar boven te halen.
Ze wil echter nog niet meteen de indruk wekken dat alles meteen weer helemaal goed is. Ze hadden nog veel te bespreken en bij te praten. Maar niet hier. Niet nu. "We hebben het er later wel over." Ze prikt even doelloos in het stukje vlees op haar bord. Ze had meteen niet zo'n honger meer. "Als je natuurlijk nergens heen gaat." voegt ze er aan toe, deels toch wel bezorgd dat hij misschien weer op doorreis is en deels verwijtend.

Angel · Hotemetoot

Noah grinnikt zacht bij de opmerking van Sam maar wendt snel zijn hoofd af of dat te maskeren. Er volgt echter geen geknuffel tussen Rose en Thomas. Geen omhelzing, niks. Alleen de melding dat ze het er later nog wel over zullen hebben. Wat niet veel goeds kan betekenen.

Als je natuurlijk nergens heen gaat. Noah kijkt nu wel op van zijn bord en wisselt een blik met Rose en Thomas. “Dit zijn Halwende, Ryan, Kit en Celeste. Sam en Flynn ken je al.” Hij knikt even richting de aanwezigen. “Dit is Thomas, mijn broer.” Hij glimlacht even krampachtig en schuift Thomas een bord toe. De discussie van zojuist lijkt enigszins bekoeld, al is Noah zijn houding nog altijd niet zo hartelijk als het zou moeten zijn.

Hanne · Lid Wikenweegschaar **Woonplaats:** Godric's Hollow

Halwende is te gefocust dat hij alles wat er op de gang gebeurt niet in zich opneemt. Pas als hij zijn naam hoort kijkt hij op. Hij glimlacht wat schuchter naar de nieuwe gast en kijkt dan naar zijn handen. Het begint wat druk te worden voor Halwende en hij begint op zijn stoel te schuifelen.

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Rose kijkt nog een keer op van haar bord naar Thomas en zucht dan zachtjes en onopmerkelijk. Thomas was meer dan een jaar lang verdwenen. Hij had alles wat er tussendoor gebeurt was gemist. Hij had niet meegemaakt hoe ze de eerste keer naar Between waren gekomen en hoe verschrikkelijk dat was geweest. Hij was er ook niet toen ze haar moeder kwijt was geraakt. Noch was hij er voor Noah geweest. Hij was gewoon weg.. alsof hij eigenlijk nooit was herrezen uit zijn dood. Dat terwijl Noah en Rose hem beiden heel hard nodig hadden gehad.

Rose kijkt op naar Noah wanneer hij iedereen even kort voorstelt aan Thomas. Haar blik gaat kort van de rest naar Thomas en het bord dat hem toegeschoven wordt. Haar blik gaat vervolgens weer terug richting Noah en blijft op hem hangen. Ze kan Noah geen ongelijk geven met zijn wat afstandige gedrag richting Thomas. Ze glimlacht even kort naar hem en neemt vervolgens een slok van haar wijn. Haar eten laat ze voor de rest staan. Ze zou eigenlijk zo snel mogelijk weer van tafel willen gaan.

Celeste Willow

Celeste neemt de nieuwe jongeman die in de eetkamer verschijnt even in zich op. Dus dit was Thomas, de oudere broer van Noah. De twee leken haast helemaal niet op elkaar, ze waren precies elkaars tegenpolen leek het wel. Het blonde haar stak enorm af tegen het donkere van Noah en zelfs de toon van praten en gezichtsuitdrukkingen verschilden enorm van elkaar. Natuurlijk had Celeste ook wat van het verhaal achter Thomas en Noah meegekregen. Ze was deels toch ook wel altijd nieuwsgierig naar de onschuldige, sympathieke god van het leven geweest.

"Welkom in Between, Thomas." zegt Celeste uiteindelijk met een glimlachje wanneer de jongeman uiteindelijk toch een bord toegeschoven wordt en alle blikken met elkaar uitgewisselt lijken te zijn. "Als ik jou was zou ik wel je broer te vriend proberen te houden als je het hier een beetje naar je zin wil maken." knipoogt ze, waarna ook zij wat van haar wijn neemt.

Nienna · Lid Wikenweegschaar

Rose geeft niet meteen antwoord. Ze kijkt hem enkel aan. Geen lach, geen opluchting, geen boosheid, geen verwijten niets. En dat is misschien nog wel erger. De stilte lijkt veel langer te duren dan die eigenlijk is. Onbewust houdt Thomas zijn adem in, om uiteindelijk verlost te worden door een klein woordje en een glimlach. Opgelucht ademt Thomas uit en knikt hij dankbaar bij haar woorden dat ze het er nog over zullen hebben.

“als je natuurlijk nergens heen gaat.” Thomas schrikt even van haar opmerking. ‘Dat was ik niet van plan.’ Antwoordt hij vlug, waarbij zijn blik even bezorgd naar zijn broer gaat. Of Noah moet hem het kasteel uit gooien. Gelukkig is dat niet het geval.

Noah stelt iedereen voor en Thomas bekijkt de nieuwe mensen even. Hij kan het niet laten om zich telkens af te vragen of ze dood zijn of gewoon voor hun ‘plezier’ naar Between zijn gegaan. Zijn blik gaat terug naar de blonde vrouw, Celeste, wanneer die tegen hem begint te praten. ‘Dankje,’ hij glimlacht even, ‘Ik doe mijn best.’ Beantwoordt hij haar ‘tip’ met tegenzin. Alsof zij hem moet vertellen wat goed voor hem is. Ze doet hem aan Samantha denken, helaas.

Thomas schept wat eten op zijn bord. Hij had niet veel eten mee kunnen nemen in zijn rugzak en een warme maaltijd kan hij goed gebruiken. Lichtelijk ongemakkelijk begint hij te eten, hopende dat de stilte snel weer voorbij is.

Afbeelding

Thomas begint te eten en er valt een stilte. Dat was niet de indrukwekkende show die Sam in gedachte had toen ze hoorde dat Thomas hier was. Ze drinkt de laatste slok wijn uit haar glas en kijkt vervolgens even de tafel rond.

Ze heeft wel een ideetje voor vanavond. Dan zal iedereen wat losser worden en hopelijk ook wat vrolijker. En tja, er is nu niet zo heel veel te doen in Between.
‘Ik denk dat het tijd is voor een feest,’ verkondigt ze dan ook. En nee, geen klein feestje, want daar doet Sam niet aan. ‘Met Flynn’s aankomst, en zojuist Thomas in Between, lijkt me dat reden genoeg.’ Ze grijnst even. ‘Daarbij is het voor mij ook al weer te lang geleden.’ Pff, de laatste keer was de bal met hun aankomst in Between, en die was nu ook niet bepaald geslaagd geweest. ‘Duss.. Wie helpt me mee? Flynn? Rose?’ Na de uitval van Kit, verwacht ze sowieso niet dat hij zal helpen. ‘Halwende?’

Hanne · Lid Wikenweegschaar **Woonplaats:** Godric's Hollow

Halwende kijkt vanuit een ooghoek naar de nieuwe gast. Hij ziet hoe die uiteindelijk begint op te schemmen en volgt dan ook maar dat voorbeeld. Zijn maag is leeg en zijn energie zeer laag. Ook voelt hij dat zijn humeur wel wat beter kan. Van honger wordt Halwende altijd al humeurig. In het wild verbeterd dat vaak zijn jagerskunsten, maar hierbinnen zou hij misschien uit zijn krammen kunnen schieten...

Dan hoort hij Samantha zijn naam zeggen. Hij kijkt op van zijn bord. "Euh..." Hij kijkt de zaal rond in de hoop dat er iemand is die eerder antwoord, waardoor hij erachter zou kunnen komen wat Samantha hem zojuist had gevraagd.

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Rose kijkt op naar Sam wanneer die over een feest begint. Een feest? Rose was er misschien tot de komst van Thomas nog wel in de stemming voor geweest, maar nu leek alles weer overhoop gehaald te zijn. Er moesten nog veel te veel dingen besproken en uitgepraat worden. Bovendien leek Flynn er zelf ook nog niet helemaal over uit te zijn of zijn aankomst nu positief of negatief was voor hemzelf nadat hij had geleerd dat hij dood was.

"Sure." antwoordt Rose toch maar op Sam's voorstel. Misschien zou het helpen om alle drama een beetje te vergeten: de aanval op Ryan, de dood van Flynn en de 1-jaar te late terugkomst van Thomas. "Ik kom straks wel helpen." voegt ze er nog wel aan toe. Ze wilde eerst met Thomas praten. Onder vier ogen.

Na nog een laatste slok van haar wijn zet ze haar glas neer en schuift ze haar stoel wat naar achteren. "Als jullie me zouden willen excuseren.." zegt ze met haar blik op Noah, aangezien hij zeer gesteld was op tafelmanieren.
Ze staat op en loopt om de tafel heen richting de deuren van de eetzaal. In het voorbijlopen van Noah wrijft ze even kort met een glimlachje over z'n arm. In het voorbijlopen van Thomas zegt ze vervolgens zachtjes "ik ben in de kamer hier tegenover. Eet rustig je eten op, ik kan toch nog wel wat wachten." alvorens ze de kamer verlaat en de kamer er tegenover inloopt.

Ze sluit de deur achter zich en loopt vervolgens naar de grote ramen om naar buiten te kijken terwijl ze op Thomas wacht.

Trijn · Opperste Hotemetoot

Flynn laat zijn blik op Thomas rusten zodat hij iedere beweging goed in de gaten kan houden. Hij kan het niet vatten dat hij gewoon levend rondloopt.
Erger nog vindt hij dat ze hem weer tot leven hadden gewekt en dat hij dan doodleuk een jaar verdween.

Hij kan het niet laten van zijn ogen even tot kleine spleetjes te vormen terwijl Thomas gaat zitten en er een ongemakkelijke sfeer wordt veroorzaakt.
Ja, je kan wel stellen dat Flynn lichtelijk verbitterd is door het feit dat hij dood is terwijl hij mede met Sam een ander zijn leven had terug gegeven. En dan moet hij onwillekeurig denken aan de arme meid die haar leven had moeten geven om Thomas weer tot het rijk der levenden te krijgen. Zou ze hier ook ergens rondslenteren in Between?

Hij schrikt uit zijn gedachten als hij zijn naam hoort vallen en nog net gaat het woord feest door zijn hoofd. 'Ja, tuurlijk. ik help wel.' hij glimlacht zwak en schrapt zijn stoel achteruit om Sam te volgen.

Afbeelding

Kit knikt kort als Noah zijn ronde doet om de anderen voor te stellen en hij bij zijn naam terecht komt. Onwillekeurig vraagt hij zich af of Thomas hem zou herkennen als dat stukje personeel van vroeger in Alusia.

Algauw ontstaat er een ongemakkelijke sfeer en hij besluit van het allemaal te negeren en gewoon verder te eten alsof er niets aan de hand is. Plus het feit dat hij honger heeft.

En dan opteert Sam voor een feestje. Hm, misschien wel geen slecht idee.
Het zou er alvast meer sfeer inbrengen dan wat er nu momenteel aan de hand is.
Kit zijn wenkbrauw gaat kort omhoog als Sam zijn naam niet vernoemt bij het hulp vragen. 'Ik ga anders wel naar de keuken. Het personeel vragen of ze hapjes en speciale drankjes willen klaarmaken.'

Hanne · Lid Wikenweegschaar **Woonplaats:** Godric's Hollow

Enkele zggen dat ze wel willen helpen en Kit spreekt over hapjes en drankjes. Halwende vermoed een feest, maar ziet niet in voor welke gelegenheid. Daarbij heeft hij geen flauw benul hoe zo'n feest loopt. "Euh...", zegt hij nogmaals terwijl hij zoekt naar de juiste woorden, "Ik... euh... Ik wil wel helpen, als er iets is dat ik zou kunnen..." Zegt hij. Hij kijkt eerst nog even naar Samantha, maar kijkt dan plots terug naar zijn handen.

[RPG] At the other side of the world (11)

Wie is er online