[RPG] At the other side of the world (11)

Nienna · Lid Wikenweegschaar

In haar hoofd bedenkt Samantha wat ze allemaal nodig heeft en wat ze moet doen. ‘Oke, tot straks,’ ze glimlacht even naar Rose, al betwijfelt ze of Rose wel echt zal komen helpen. Haar blik gaat naar Flynn, Halwende en Kit, die zelf aanbood om alvast wat dingen te regelen. ‘Laten we maar snel beginnen.’ Ze schuift haar stoel naar achteren en kijkt even vrolijk naar Noah. Nu zal er eindelijk eens een goed feest georganiseerd worden in dit kasteel. Ze staat op, maar blijft nog even staan. ‘En natuurlijk verwacht ik dat iedereen er tiptop uitziet.’ Benadrukt ze nog.

Samantha staat in de balzaal en draait even een rondje. ‘Wat zullen we er eens van gaan maken..’

Afbeelding

Thomas kijkt op van zijn bord wanneer Rose zich excuseert. Hij volgt haar nauwgezet en ziet hoe ze Noah aanraakt en naar hem glimlacht. Hij voelt een lichte steek van jaloezie door hem heen gaan, meteen gevolgd door een schuldgevoel dat hij zich überhaupt zo voelde. Hij prikt maar wat in zijn eten om vervolgens de stem van Rose weer te horen. Alsof hij nu rustig verder kan eten, wetende dat zij alweer op hem wacht.

Het duurt dan ook niet lang voordat Thomas zijn stoel naar achter schuift en Noah aankijkt. ‘Bedankt voor het eten,’ Dit voelt ongemakkelijk, ‘Excuseer me.’ Hij loopt naar de kamer waar Rose niet veel eerder naar binnen is gegaan en klopt uit fatsoen maar even op de deur, om vervolgens naar binnen te gaan. Nadat hij de deur achter zich heeft gesloten, blijft hij staan. Hij ziet zichzelf staan in de reflectie van het raam, naast Rose die naar buiten kijkt. Rose die er zoals altijd prachtig uitziet, en hijzelf, in sterk contrast met haar, verregend en vermoeid door de reis.

Hij weet niet zo goed wat hij met de situatie aan moet. Eigenlijk wilt hij naar haar toe gaan en haar in zijn armen sluiten, maar hij durft niet. ‘Rose,’ hij loopt dichter naar haar toe. ‘Ik.. ‘ Hij stopt weer en maakt zijn zin ook niet af.

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Niet veel later hoort Rose geklop op de deur. Zachtjes ademt ze even uit terwijl ze in de reflectie van het raam de deur open en dicht ziet gaan en Thomas ziet verschijnen. Z'n blonde haren steken af tegen de reflectie van de donkere bekleedde kamer en al het andere donkere van Between.

Haar blik is nog steeds op het uitzicht vanuit het raam gericht terwijl ze in haar hoofd de opties van verschillende vragen nagaat. Dan hoort ze Thomas haar naam zeggen. Veel meer komt er echter niet uit. Rose werpt nog een laatste blik op het uitzicht van Between, haalt even diep adem en draait zich dan vervolgens om richting Thomas.
Ze zet in stilte een paar stappen richting het midden van de kamer, waarna ze zachtjes op de armleuning van een fauteuil gaat zitten.

"Hoe was je reis.. door Alusia?" verlaat het na nog een korte stilte uiteindelijk haar mond. Haar blik is op de zijne gericht en hoewel ze moeite doet om een glimlach naar boven te halen, lukt het haar niet. Wat had hij gezien, meegemaakt, was hij ergens achter gekomen, had het hem ergens mee geholpen, had het hem goed gedaan, was hij er gelukkig van geworden.. Er dwaalden zoveel vragen door haar hoofd heen, en misschien wel de belangrijkste: was die reis van hem het allemaal waard geweest? Was het dat hele jaar - zelfs meer dan een jaar - zonder haar of Noah het waard geweest?

Hanne · Lid Wikenweegschaar **Woonplaats:** Godric's Hollow

Wanneer Samantha zegt dat ze er meteen aan wil beginnen, schrokt Halwende nog snel zo veel mogelijk eten binnen. Natuurlijk doet hij dat met zijn handen, aangezien hij niet kan eten met mes en vork. Dan hoort hij haar zeggen dat ze wil dat iedereen er tiptop uitziet. Hij verslikt zich bijna in zijn eten, slaagt erin zijn mond leeg te slikken en hoest even. Hij kijkt haar achterna wanneer ze de eetzaal verlaat. Haar idee van tiptop zal in ieder geval niet iets zijn dat lijkt op wat Halwende nu aan heeft. Maar hij heeft niets anders om aan te doen. En nu hij er z bij nadenkt, weet hij ook helemaal niet hoe hij zich moet gedragen op een feest. Rose is niet meer in de zaal. Zij is net diegene die Halwende al het best heeft leren vertrouwen. Hij kijkt even rond naar de mensen die nog in de zaal zijn en dan nar zijn handen. Zijn handen hangen vol eten en waarschijnlijk zijn mond ook. Halwende neemt snel een serviet van tafel en kuist zijn handen eraan af. Zou hij Samantha al goed genoeg kunnen vertrouwen om het aan haar te vragen? Het is in ieder geva een vriendelijk meisje...

Halwende besluit dat hij geen andere keus heeft en wandelt de zaal uit, net op tijd om te zien waar Samantha heengaat. Op een drafje probeert hij haar niet uit het oog te verliezen,tot ze een deur binnengaat. Hij blijft in de deuropening staan en kijkt hoe ze ronddraait. Halwendes buik doet plots iets vreemd. Hij vervloekt zichzelf binnensmonds. Waarom had hij ook zo snel zitten eten op een nuchtere maag. En dan nog wel onbekend voedsel ook... Zolang hij het maar zou kunnen binnenhouden. Hij luistert naar haar stem en zet dan een stap naar voren. "Euh, ik heb geen idee hoe het er hoort uit te zien." zegt hij eerlijk. "Net zoals ik geen idee heb van hoe ik er zelf zal moeten gaan uitzien." Hij kijkt naar haar gezicht terwijl hij praat, maar is dan plots niet meer zeker of dat wel als beleeft beschouwd wordt en kijkt snel naar zijn voeten.

Trijn · Opperste Hotemetoot

Kit laat zijn blik even rusten op Noah en Thomas. Qua uiterlijk kan hij maar moeilijk bevatten dat deze twee personen broers van elkaar zijn.
Qua innerlijk lijken ze ook al niet echt op elkaar. Gek hoe het eigenlijk allemaal kan lopen. Gek hoe Rose maar weer eens midden deze twee broers zit.

Hij krabbelt recht, duwt zijn stoel onder tafel en volgt Sam dan naar de hal toe.
'Ik ga alvast naar de keuken om het personeel op de hoogte te brengen. Ik zie jullie wel in de balzaal.'

Afbeelding

Flynn staat vlug recht en verlaat de eetzaal zo snel mogelijk in het kielzog van Sam, om toch maar niet meer in die rare situatie te zitten die momenteel aan de hand is.
Hopelijk zal het feestje meer luchtigheid brengen qua sfeer, alhoewel de gelegenheid van deze avond meer op een goedkope grap zal lijken aangezien je de spanning gewoon kon voelen in de eetzaal.

Hij zucht terwijl hij zijn handen in zijn broekzakken laat glijden en komt de balzaal in. Lichtelijk - nee, zeg maar zwaar - onder de indruk kijkt hij de kamer rond en een doffe 'wow' verlaat zijn mond.

'Zolang er genoeg drank aanwezig zijn, ben ik al lang tevreden.' mompelt hij. 'Maar misschien kunnen we wel zorgen voor slingers en dat soort dingen? een chocolade fondue. Weet ik veel.'

Melody · Hotemetoot

Celeste Willow

Celeste gaat achterover zitten met haar wijntje in de hand terwijl ze toekijkt hoe er wordt besloten om maar een feestje te gaan geven in de avond. Er speelt een geamuseerd glimlachje om haar lippen. Het lijkt haar niet eens zo'n heel slecht idee. Alle opgelaten gesprekken leken immers achter de rug te zijn - behalve dan de geheel nieuwe situatie tussen de twee broers. En Rose.
Celeste haar blik gaat dan ook heen en weer tussen Noah en Thomas wanneer Rose langs de twee broers loopt en de kamer verlaat. Niet veel later staat Thomas ook op en is de rest eigenlijk ook al heel snel weg om het feest te organiseren. Alleen zij, Noah en Ryan zitten nog aan tafel.

Celeste haar blik blijft even met een glimlachje op Ryan hangen. Ze had eigenlijk nog graag bij hem willen blijven liggen. Ze schraapt eventjes haar keel, neemt nog een slok van haar wijn en trekt haar blik dan los van hem, waarna ze richting Noah kijkt.
"Dus.. Thomas.. Je broer.." haar blik gaat even heen en weer naar Ryan. Ze was zelf redelijk close geworden met Noah, maar ze heeft zo het gevoel dat Noah niet echt uitgebreid over de huidige situatie zal praten met de aanwezigheid van Ryan. "Good thing or a bad thing dat hij er is?" vraagt ze hem.

Angel · Hotemetoot

Noah zakt iets verder onderuit in zijn stoel nu de eetzaal bijna verlaten is. Hij vouwt zijn handen bedenkelijk tegen elkaar en laat zijn vingers zo nu en dan ritmisch tegen elkaar aan tikken. “Daar ben ik nog niet helemaal over uit.” Antwoord hij op Celeste haar vraag. Zijn blik gaat even richting Ryan “Moet jij niet rusten?”

Ryan glimlacht hartelijk

“Ik voel me al stukken beter.”

Hij vouwt zijn armen achter zijn hoofd en kijkt onschuldig in het rond “Stoor je niet aan mij. Ik ben er niet.”

Noah spant zijn kaken even aan en zucht dan geagiteerd. Zijn blik gaat even richting de deur. Rose en Thomas waren nu vast in een diepgaand gesprek verwikkeld. Misschien waren ze al wel in elkaar verwikkeld. Sacherijnig laat hij zijn blik door de kamer gaan en ziet hij dat Ryan aan het fruit is begonnen. Hij besluit de jongen te negeren.

“Ik vraag me af voor wie hij hier is.” Zijn blik gaat opnieuw ongeduldig richting de deur.

“Beide. Een win-win situatie.” Merkt Ryan met een grijns op. Oh yeah, hij is van alle roddels op de hoogte.

Nienna · Lid Wikenweegschaar

Samantha laat haar blik bedenkelijk over Halwende heen gaan. ‘Voordat je ook maar iets kan doen hier, zul je je eerst maar eens goed moeten gaan wassen.’ Ze wenkt alvast een bediende. Gelukkig waren er nog enkele overgebleven in het kasteel. ‘De bediende zal je wijzen naar de douches en het bad, en hij zal ook zorgen voor een mooi pak.’ Er lag vast nog wel iets wat hem past. Ze grijnst even. ‘Een hele make-over voor Halwende. Oh, en kom dan meteen terug, er is vast nog genoeg te doen.’ Voordat hij dadelijk weer besluit te verdwijnen.

Daarna richt ze zich naar Flynn. ‘Een chocolade fontein.. Met fruit. Hmm, dat kan wel ja..’ ze loopt even door de ruimte heen. ‘Drank is er sowieso, je kent me toch?’ Ze kijkt hem even plagend aan. ‘Laten we maar eens beginnen met de slingers tevoorschijn te halen.’

Afbeelding

De spanning in de kamer is te snijden. Zijn ogen volgen Rose als die op de leuning van de stoel gaat zitten. Een extra teken dat Thomas zich nog vooral niet op zijn gemak mag gaan voelen. Dit zal geen ontspannen gesprek worden. Rose is duidelijk op haar hoede en Thomas stond –waarschijnlijk terecht- met 10-0 achterstand op dit moment.

Hij slikt bij het horen van haar vraag. Alsof ze informeert naar een vakantie. Terwijl er bij Rose twintig vragen door haar hoofd gaan, zijn het bij Thomas twintig antwoorden op één vraag. Hoe ging hij hier ooit doorheen komen..
‘De reis was op een aantal momenten hoopvol, veel teleurstellingen ook helaas, zo ben ik vaak onnodig van mijn pad moeten gaan om vervolgens weer met lege handen te staan. Veel mensen tegengekomen die beweerden dat ze iemand kenden, die weer iemand kende die een manier wist om Between op te heffen.’ Hij zucht even. ‘Maar ook behulpzame mensen, die me geholpen hebben. Niet alleen met de situatie hier, maar ook..’ hij stopt even, Rose kort aankijkend. ‘met andere problemen.’ Hij kijkt even naar zijn handen. ‘Ik ben alleen veel te lang weggeweest..’ Hij schudt zijn hoofd even, ‘Ik had eerder terug moeten komen, voor jou.. voor Noah. Thomas loopt naar de andere fauteuil toe en gaan zitten. Na een korte stilte kijkt hij op naar Rose. ‘Het spijt me, Rose, dat ik er niet voor je ben geweest. Ik wil geen excuses maken voor mijn gedrag, ik had er gewoon voor je moeten zijn.’ Hij laat zijn schouders hangen.

Hanne · Lid Wikenweegschaar **Woonplaats:** Godric's Hollow

Halwende staart haar aan en wil nog wat ertegen in brengen. Hij had zich tenslotte nog maar net gewassen. Maar hij besluit om te zwijgen. Een douche? een bad? Ja, daar zou hij ook nog wel een tijdje zoet mee zijn, uitvinden waar dat voor dient.

De man die 'de bediende' lijk te heten wijst hem de weg naar boven. Hij leidt hem naar een kamer met verschillende witte meubilair die Halwende vaag herkent als een kamer die zijn vader ook had. Hij kijkt achterom naar de bediende. "Sorry, maar ik weet echt niet wat ik hier hoor te doen." De bediende lijkt even te zuchten en begint dan aan iets te draaien, waardoor water begint te lopen. Halwende had enkel water uit een pomp zien komen, maar dit, nog nooit. Uiteindelijk begint hij vragen te stellen aan de bediende. De bediende leert hem hoe je het water kan regelen en waar het vandaan komt. Hij toont hem de gebruiken van de 'normale' mens, zoals hij dat noemt. Wanneer het bad klaar is en Halwende weet hoe hij zeep, washandjes en een handdoek moet gebruiken, gaat de bediende weg om kleding te zoeken. Halwende kleedt zich uit en laat zich in het bad zakken. Het water is warm. Hij wil de zeep nemen, maar die glipt uit zijn handen. Na veel proberen, slaagt hij er toch in zeep op het washandje te krijgen. Hij begint zich te wassen en daarna doet hij ook zijn haar. Uiteindelijk laat hij het water weglopen, zoals de bediende het hem heeft getoond. Hij neemt de handdoek en droogt zichzelf af. Wanneer hij bijna droog is wordt er op de deur geklopt. De bediende is terug met kleren. Halwende laat hem binnen. De kleren blijken hem goed te passen. Hij kijkt in de spiegel. Zijn vlechten zijn uit zijn haar en hij ziet zijn markeringen weer staan. £Het is lang geleden dat hij die nog heeft gezien. Wanneer heeft hij het laatst in het water gekeken? Dat moet maanden geleden zijn. Het doet hem terugdenken aan zijn vader en de martelingen die hij zo vaak moest ondergaan. Hij begint zijn haar terug te vlechten, zodat het niet in zijn ogen zou vallen. De bediende vraagt hem of hij zich niet wil scheren, maar Halwende slaat dat vriendelijk af. Hij wou zichzelf kunnen herkennen als hij in de spiegel keek. Hij bedankt de bediende en loopt terug naar de zaal vanwaar hij kwam. Zonder iets te zeggen komt hij de zaal binnen en wacht tot iemand hem opmerkt.

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Rose wendt haar blik niet van Thomas' gezicht af. Haar ogen nemen elk detail van z'n gezicht en z'n bewegingen in zich op. Ze onderbreekt hem niet terwijl hij aan het praten is en ze kijkt ook niet van hem weg wanneer hij haar aankijkt. Ze knikt eigenlijk alleen maar zo nu en dan terwijl ze zijn woorden laat inwerken.

"Andere problemen". Er verschijnt een lichte frons op haar gezicht. Wat voor andere problemen? Wat voor problemen had hij gehad die hij niet aan haar had vertelt? Hoe goed kende ze hem eigenlijk nog? Ze had het gevoel alsof ze veel te ver uit elkaar gedreven waren.
Haar aandacht is echter al snel weer bij zijn woorden wanneer hij zegt dat hij te lang is weggeweest. Dat hij eerder terug had moeten komen voor haar en Noah.

Ze volgt hem met haar blik wanneer hij gaat zitten en haar zegt dat het hem spijt. Er vormt zich vrijwel meteen een brok in haar keel. Vooral wanneer hij z'n schouders laat hangen en het lijkt alsof hij er op het moment nog het ergst onder lijdt. Misschien was dat ook wel zo aangezien hij nu al zijn fouten onder ogen moest komen. Maar ze wil geen medelijden met hem krijgen. Ze moet sterk haar instinctieve gevoelens onderdrukken zodat ze hem niet omhelst en zegt dat het allemaal wel oke is, dat ze het hem vergeeft.

"Je hebt te veel gemist, Thomas." verbreekt ze na enkele minuten de stilte die er is gevallen. Ze slikt even en slaat haar armen over elkaar heen. Een gesloten houding. "Ja. Je had er voor me moeten zijn. En niet alleen voor mij, maar ook voor Noah." ze stopt even. "Je had er voor me moeten zijn toen we de eerste keer overstaken naar Between om bij Noah te zijn. Je had er voor me moeten zijn toen Noah zich van ons afsloot en ons de toegang terug tot Alusia weigerde. Je had er voor Noah moeten zijn toen hij zich voor ons afsloot en zich als een verschrikkelijk monster gedraagde. Je had er voor hem moeten zijn toen hij talloze levens ontnam en mensen in de val lokte. Je had er voor mij moeten zijn toen hij me op een verschrikkelijke manier liet weten dat mijn moeder stervende was. Je had er voor hem moeten zijn toen hij alle grip over z'n emoties verloor." Alle herinneringen van alle momenten komen een voor een weer naar boven en het zorgt ervoor dat haar stem lichtjes begint te trillen. "Je had er voor mij moeten zijn tijdens de vreselijke martelingen van hem en Celeste. Je had er voor hem moeten zijn toen hij al zijn fouten inzag en ons uit spijt en angst voor zichzelf liet gaan. Je had er voor mij moeten zijn na het overlijden van m'n moeder."
Rose stopt met praten en snakt even zachtjes naar adem. Hij was er niet geweest. Op geen enkel moment. Hij was gewoon weg gegaan en verdwenen.

Ze wrijft even over haar armen en slikt de brok in haar keel weg. Ze knippert even een paar keer om haar waterige ogen tegen te gaan. "Dus ja Thomas. Je had er voor me moeten zijn. Maar je was gewoon weg. Verdwenen."

Celeste Willow

Celeste kijkt even met een glimlachje naar Ryan wanneer die gewoon vrolijk blijft zitten en zich compleet op z'n gemak voelt. Wanneer ze weer naar Noah kijkt merkt ze zijn ietwat ongeduldige blik op. Hij leek in tegenstelling tot Ryan absoluut niet op z'n gemak te zijn.

"Z'n woorden wekten de indruk dat hij hier voor jou kwam.." begint ze, waarna ze zijn blik richting de deur volgt. "Al zou hij na al die afwezigheid Rose ook vast gemist hebben." De twee waren immers een liefdeskoppeltje geweest voor dit alles en Celeste kan zich wel een aantal scenario's inbeelden die in Noah's hoofd rond kunnen gaan op het moment.
"Gelukkig lijken jij en Rose in ieder geval alles weer uitgepraat te hebben. Toch?" vervolgt ze met haar blik weer op Noah gericht. Ze kan zich goed inbeelden dat Noah nou het gevoel heeft alsof hij Rose zo weer aan Thomas kwijt kan raken.

Angel · Hotemetoot

“We praten weer, maar het is niet zo als vroeger.” Mompelt hij terwijl zich een diepe frons op zijn voorhoofd vormt. Hun gesprek was kort en ongemakkelijk geweest. Het maakte niet uit hoeveel woorden er gewisseld was. Hun lichaamstaal, de blik in haar ogen vertelde zoveel meer. De komst van zijn broer voelde zo ontzettend dubbel. Hij was er blij mee, kwaad omdat het zolang had moeten duren, jaloers en ongerust over wat er tussen hem en Rose zou opbloeien. Hun relatie was al zo kwetsbaar, met de komst van Thomas had hij het gevoel geen schijn van kans te hebben. Thomas was zijn alter ego. Met hem in de buurt viel het contrast ontzettend op. Al zijn slechte eigenschappen zouden uitvergroot worden, afsteken bij die van zijn broer. Ongeduldig trommelen zijn vingers op de rand van de tafel. Hij weet zelfs een geïrriteerde blik bij Ryan te ontlokken, iets wat uitzonderlijk was.

Resoluut staat hij op “Ik ga even kijken of alles goed gaat.”

Afbeelding

“Ze zijn nog geen 10 minuten met elkaar in gesprek.” Verzucht Ryan die vermoeid in zijn ogen wrijft. Kort na die woorden gaat de eetkamerdeur alweer dicht en zijn hij en Celeste alleen. “Ik ben blij dat ik zussen heb.” Glimlacht hij.

Hij rekt zich even uit en staat op om vervolgens op een stoel naast Celeste neer te ploffen. Zijn ogen staan speels, met een vlaag van vermoeidheid. “Thomas zijn komst zorgt er in elk geval voor dat Noah minder op je let.” Met een glimlach laat hij zijn arm op de rugleuning van haar stoel rusten terwijl zijn vingers zacht met de blonde lokken van haar haar spelen.

Noah blijft even bij de deur staan. Hij ijsbeert nog even door de gang, klopt op de deur en stapt zonder op antwoord te wachten naar binnen. Rose ziet bleek en ontdaan, Thomas verkeerd in dezelfde staat. “Gaat alles goed?”

Melody · Hotemetoot

Celeste Willow

"Ach, hij kan er niets aan doen dat 'ie zo ongerust is." zegt ze wanneer Noah de kamer verlaat. Haar blik is op de gesloten deur gericht en er speelt een meelevende glimlach om haar lippen. Noah had lang met veel spijt moeten wachten tot ze eindelijk terug was gekomen. En nu ze terug was, was daar opeens ook nog eens z'n broer - z'n broer die op zoek was naar z'n broertje in het miserabele Between en z'n grote liefde Rose.

Ze kijkt met een vrolijke blik in haar ogen op wanneer Ryan naast haar komt zitten. Ze neemt nog een nipje van haar wijn, waarna ze deze terug op tafel zet en zich zijdelings naar hem omdraait. Ze ziet z'n speelse blik en er verschijnt automatisch een glimlach om haar lippen. Z'n opmerking zorgt voor een grijnsje. "Wat ben je met me van plan dan?" vraagt ze hem.

Eigenlijk zit ze nog met de brandende vraag over eerder die avond. Over hun kus.. Wat het nou precies betekende. Maar ze durft het hem niet te vragen. Hoe sterk en wilskrachtig ze zich normaal altijd voelde tegenover iedereen, zo zwak en kwetsbaar voelt ze zich in het bijzijn van Ryan. Wie weet betekende het niks voor hem.

Trijn · Opperste Hotemetoot

Flynn knippert onwillekeurig met zijn ogen als Sam akkoord gaat met zijn ideetje over de chocoladefontein. Hij had het meer als grap gezegd, maar blijkbaar vindt ze het toch een haalbaar idee.
Hij heeft meteen het gevoel dat veel mensen ziek zullen zijn morgen.
Drank en chocolade is geen goede combinatie.

Er verschijnt een welgemeende grijns rond zijn lippen en knikt als Sam duidelijk maakt dat ze beter de slingers boven halen.

Hij kijkt om als hij voetstappen hoort en enkele bedienden de zaal inkomen met dozen vol versieringen. Waarschijnlijk orders van Kit- Ja hoor, hij verschijnt achter hen met een fles wijn in de handen.

Afbeelding

Kit komt - achter de bediendes - met een triomfantelijke uitdrukking op zijn gezicht de zaal in. 'Iemand die al een proevertje wil?' veelbetekend wijst hij met zijn vrije hand naar de fles wijn in de andere. 'Met al dat harde werk dat ons te wachten staat, moeten we toch iets hebben zodat we niet uitdrogen.'

Hij laat zijn blik even op de bediendes rusten die de dozen in het midden van de zaal zetten. 'Dank je wel. Ga nu maar aan de hapjes beginnen. En zoek maar een paar dozen van deze wijn uit.' Opnieuw wijst hij naar de wijn.

De bediendes verlaten de zaal na een lichte knik en Kit laat zijn blik rond gaan op de aanwezige mensen. Sam. Flynn. Ha-Halwende?!
'Jemig!' hij knippert verwonderd met zijn ogen. 'Ik herkende je haast niet. Wat zie je er goed uit!' Hij geeft de jongeman een schouderklopje en reikt de fles wijn naar hem uit. 'Daar moeten we toch op drinken, niet?'

Nienna · Lid Wikenweegschaar

Thomas laat de woorden van Rose over zich heen komen wanneer die –net zoals Noah eerder deze avond- alleen maar verwijten vormen. Hoewel haar preek in eerste instantie alleen maar meer schuldgevoelens oproepen, komt er een moment dat hij alleen nog maar enkele dingen blijft horen. Voor mij – Voor Noah – Voor mij – Voor hem – Mij – Hem – Mij en hem? Verontwaardigd kijkt hij dan ook naar haar op, wanneer ze eindelijk klaar is. Zijn hoofd begint zo ongeveer te ontploffen door alle gedachte kronkels die er nu plaatsvinden. Al kan het ook met zijn slaapgebrek te maken hebben. Hij schudt zijn hoofd om zijn eigen goedgelovigheid en naïviteit. Wanneer Noah dan ook nog ongevraagd binnen komt, is het dit keer Thomas die afstandelijk opstaat er bij het raam gaat staan.

‘Zijn Noah en jij..’ hij kan het bijna niet hardop zeggen, maar zijn houding en blik die van zijn broer naar Rose gaat en terug zegt eigenlijk alles al wat hij denkt. Hij spant zijn kaken aan.
‘Want dat zou toch zo ironisch zijn.. Ik verlaat jou’ hij kijkt naar Rose, ‘om een manier te vinden om Noah te helpen. Noah. En mij.’ Niet jij en Noah dit keer. ‘Om vervolgens terug te komen en alleen maar verwijten naar mijn hoofd gegooid te krijgen door jullie?’ Hij schudt gefrustreerd zijn hoofd. ‘Wat hadden jullie verwacht?! Dat ik binnen twee weken weer terug zou zijn, met alle oplossingen?’ Hij haalt diep adem en kijkt vervolgens de twee in de kamer afwachtend aan. Bij de aanblik van Rose en Noah weet hij de rest van de opmerkingen te verbijten. Hij wilde niet de persoon zijn die hen op hun plek zet, hij wilt de lieve Thomas zijn. Zoals ze hem kenden voordat hij dood was gegaan.

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Rose kijkt op naar de deur wanneer deze open en dicht gaat en Noah opeens in de kamer staat. Voordat ze op zijn vraag kan antwoorden staat Thomas echter op en is het hij die vervolgens verwijtend naar hun kijkt.

Er ontstaat een lichte frons op haar gezicht wanneer hij zijn zin niet afmaakt. Dacht hij wat ze dacht dat hij dacht? Ze houdt haar lippen op elkaar en wacht tot hij uitgepraat is, haar armen nog steeds over elkaar heen gevouwen en met dezelfde gesloten houding.
"Wat hadden jullie verwacht?! Dat ik binnen twee weken weer terug zou zijn, met alle oplossingen?" Z'n woorden zetten haar aan het denken. Ze weet helemaal niet wat ze van hem had verwacht. Ze weet alleen dat ze voor zijn reis al uit elkaar aan het groeien waren sinds zijn herrijzing en dat hij ondanks dat besloot om in z'n eentje op een lange reis te gaan en haar achter te laten.

Rose haalt haar schouders op en haalt even gefrustreerd haar hand door haar haren wanneer hij hun afwachtend aankijkt. "Ik weet niet wat Noah verwachtte, maar om eerlijk te zijn wist ik eigenlijk helemaal niet wat ik moest verwachten." verzucht ze. "Ik weet alleen dat ik dacht dat we samen waren. En dan doet het pijn om te moeten horen dat je op een lange reis gaat, alleen. Terwijl je vlak daarvoor ook nog eens met Juliet weg was geweest - omdat je die reis ook nodig had." Ze haalt diep adem. "Het was alsof je geen behoefte meer aan me had. Je verdween in je eentje. Dagen, weken en maanden verstreken en je kwam maar niet terug." Ze schudt haar hoofd. "Ik dacht dat ik je kende maar ik krijg echt het gevoel dat dat niet zo is."

Hanne · Lid Wikenweegschaar **Woonplaats:** Godric's Hollow

Geschrokken van de plotse reactie van Kit draait Halwende zich om. Hij kijkt hoe de jonge man de fles wijn neemt en twijfelt eerst even om hem aan te nemen. Hij heeft nog nooit alcohol gedronken en weet dus niet wet het effect is. Hij neemt uiteindelijk de fles aan en geeft een kort glimlachje. Hij kijkt even naar wat hij nu aan heeft. "Het is wel anders, het zit nog niet zo goed", zegt hij ten antwoord op dat wat duidelijk een compliment was. Meer dan het feit dat deze jonge man hem, Rose en Ryan naar hier had gebracht, had hij nog niet gezien van hem. Hij lijkt anders te zijn dan de gastheer, die eerder streng overkomt en ook anders dan Ryan, die eerder kinds lijkt te zijn. Het is eerder een teruggetrokken persoon. Maar Halwende is nog steeds op zijn hoede. Hij wil eerst weten waar de vriendelijkheid van komt en of de jongeman iets meer van hem wilt.

[RPG] At the other side of the world (11)

Wie is er online