[RPG] The Blood of Sado

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Nu haar huis bejaardenproof is, is het voor Mairi tijd zich maar eens om te kleden en richting het dorp te gaan. Steeds meer gaat ze zich beseffen dat het een stom idee was haar grootmoeder binnen te halen. Gelukkig is er nog een dag waarin ze zich kan ontspannen, zonder zich verantwoordelijk te voelen. Haar werk op het ministerie hoeft ze de eerst komende 3 dagen in principe niet naar toe, tenzij er zich een noodoproep voor doet. Maar het is de laatste dagen vrij rustig, dus dat blijft hopelijk nog even hangen...

Mairi loopt naar het kleine halletje van haar toch niet al te grote huis en pakt haar buitenmantel van de haak. Ze slaat hem om. Het mag dan wel een mooie dag zijn, het is nog vroeg en nog niet al te warm. Met haar mantel omgeslagen opent ze deur en loopt ze naar buiten.

Met een klein glimlachje rond haar mond loopt Mairi door de straten van Sado. Wat houdt ze toch van dit dorp. De rust die hier nog heerst, terwijl het in de rest van de tovenaarswereld zo'n zooitje is. Het is al redelijk druk op straat. Ze loopt richting het plein, om te zien of er nog wat hulp nodig is met de versieringen. Ze is er niet voor gevraagd, maar aangezien dit voor haar de leuke dingen zijn, gaat ze met plezier even kijken of ze toch niet kan helpen.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Helena kijkt de man achter het bureautje nog steeds met een standaard vriendelijke glimlach aan wanneer deze zijn aandacht op haar richt. Haar blik glijdt even weg om te kijken welke persoon achter haar het rijtje komt aanlengen. Ze kijkt hem kort met dezelfde glimlach aan vooraleer ze haar aandacht terug op de man aan het bureau richt. Bijna trekt er een spier bij haar mondhoek wanneer jongeheer plechtig zijn naam zegt, alsof hij zich waant dat hij een belangrijke functie binnen het Ministerie bekleedt.

Het ontgaat haar bijna, maar ergens in haar achterhoofd gaat er een belletje rinkelen zodra haar hersenen de naam geanalyseerd hebben. Haar glimlach vervaagt van concentratie wanneer ze Donovan wat beter in zich opneemt. Terwijl hij haar gegevens opvraagt met zulk timbre in zijn stem dat het lijkt alsof het van een grijsgedraaid bandje komt – Helena luistert niet echt honderd procent naar de inhoud van de vraag – daagt het bij haar dat hij Head Boy was tijdens haar korte carrií¨re in Hogwarts. Ze wordt pas uit haar overpeinzingen gerukt wanneer ze de woorden 'favoriete kleur' hoort.

"Eh..." zegt ze, wat uit het veld geslagen. Omdat ze niet alles gehoord heeft. Of omdat haar favoriete kleur gevraagd wordt? Waarschijnlijk om beide redenen. Kort kijkt ze even naar de man die achter haar staat, om te checken of ze het wel goed gehoord heeft en hij op een of andere manier een reactie erop vertoont.
Helena werpt een blik op het papier dat smeekt om ingevuld te worden en kan de gevraagde gegevens zo toch wat meelezen.

"Mijn naam is Montgomery. M - O - N - T dus," spelt ze voor alle duidelijkheid. Het was een automatisme geworden. "Voornaam Helena. Geboren op 14 april 1978... In Edinburgh." Ze kijkt hem niet aan terwijl ze haar gegevens aan de hand van het papier aframmelt. "Ik woonde tot voor kort in Montrose."

Helena richt dan pas weer haar blik op Donovan. "Ik ben momenteel nog werkloos. Maar ik hoop vlug aan Heelkunde te kunnen beginnen, gecombineerd met één of ander baantje." Ze zwijgt even, kijkt heel kort terug het blad.
"Ik denk niet dat het opgeven van de namen van mijn ouders van uiterste noodzaak is om in dit dorp te kunnen verblijven. En mijn bloedsoort al helemaal niet... Of moet de grootte van het pand afhankelijk zijn van je afkomst?"

Ze kijkt Donovan met een licht opgetrokken wenkbrauw aan, licht benieuwd wat zijn reactie daarop is. De kleurtjesvraag negeert ze. Nu zal ze niet moeilijk doen om het toch op te geven, maar het nut ervan ontgaat haar eventjes.

OOC:: Foutje, moet kunnen ^^"

Olivier · Beginnend Tovenaar **Woonplaats:** Sado!

Als hij aan tafel is neergeploft ziet hij dat zijn broodje kaas er nog steeds staat, misschien dat hij nog maar eens een poging moet doen om het op te eten, want anders moet hij wachten tot later vanmiddag. En op je eigen bruiloft kun je natuurlijk ook niet ongegeneerd veel gaan eten. Waarschijnlijk krijgt hij daar de kans niet eens voor, iedereen wil hem natuurlijk feliciteren. Bah. Wat heeft hij toch een hekel aan die officií«le niet spontane reacties. Maarja, het hoort erbij.

'Valt wel mee,' zegt hij tegen Selene, terwijl hij zijn toverstok van tafel pakt. Het liefst doet hij haar geloven dat het hem allemaal koud laat wat er vandaag gaat gebeuren. Met een zwiep van zijn toverstok en 'Accio broodje kaas,' schuift zijn bord, dat aan de andere kant van de tafel stond, naar hem toe. Hij had nu echt niet meer de energie om daarvoor op te staan.
'Uhm, ik was rond 7 uur op zoiets geloof ik,' antwoordt hij ongeí¯nteresseerd als Selene vraagt hoelaat hij op was. Hij had nooit zo de behoefte om hele gesprekken te gaan voeren in de ochtend. Zeker vandaag niet. Hij pakt de kan pompoensap van tafel en schenkt zichzelf ook een glas in. Hij gooit het glas in één keer achterover, want hij had behoorlijk dorst gekregen van het hardlopen.

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Dorothy heeft, net zoals haar toekomstige wederhelft, geen oog dicht gedaan. De hele nacht lang zat ze de bruiloft en het feest te overpeinzen. Zou Polly de imposante bruidstaart die ze besteld heeft al gemaakt hebben? Nu ja, ze was al blij dat hij Syll ervan kon overtuigen om geen broodjes met kaas
tot het buffet te rekenen. Dorothy heeft dagenlang getobd over de verschillende mogelijkheden: de taart, de decoratie, de locatie, haar kapsel, de jurken van de bruidsmeisjes, het boeket, de huwelijksreis,...

Er was maar één ding waar ze niet over twijfelde en dat was de jurk die ze zou dragen. Toen ze na urenlang gewoel toch maar besloot om op te staan, nam ze voorzichtig de jurk die voor haar kast klaar hing. Het was de jurk van haar moeder: een van de weinige dingen die ze nog van haar had kunnen bewaren.
Dorothy neemt de smetteloze jurk van het hangertje en drukt het chique stof tegen haar borst. Vervolgens gaat ze op haar tenen staan, draait in het rond en stelt goedkeurend vast hoe de jurk elegant om haar enkels draait. Vandaag zou de mooiste dag van haar leven zijn. Zij en Syll waren voorbestemd om het mooiste en gelukkigste koppel van de wereld te worden en niets of niemand zou hen daar van kunnen weerhouden. Wanneer zij Sylls echtgenote zou zijn, dan zou hij haar nooit iets kwalijk nemen.

Daar was ze zeker van.

Nadat ze haar jurk had aangetrokken en aan haar haar wou beginnen, hoorde ze een heel bekende stem door haar brievenbus galmen. Opgelaten rent ze naar de voordeur en slaat verrukt haar armen rond haar beste vriendin.

"Liz! Ik ben zo blij om je te zien! Kom binnen!"

Afbeelding

Donovan begint plechtig te schrijven. Hij knikt bij elk antwoord dat Helena verkondigt en had wel verwacht dat ze uit Edinburgh kwam. Zo'n accent hoor je op kilometers afstand.

"In welke afdeling heb je gezeten?", vraagt hij vriendelijk om het gesprek een beetje op gang te houden.
Ondertussen komt een jongeman binnen met een zogenaamd nonchalant kapsel, maar Donovan heeft een vermoeden dat 't zo'n haarsnit is waar je urenlang voor voor de spiegel moet staan. Donovan kan het weten, want zo'n kapsel heeft hij ook. Maar dat zal hij natuurlijk niet toegeven. De jongen in kwestie is duidelijk purper, maar dat kan natuurlijk nog heel snel veranderen.
Donovan probeert een zucht te onderdrukken wanneer Helena een opmerking geeft over zijn vragen. Dat ze zou zeuren over de kleurtjesvraag, dat zou hem niet verbazen, maar hij had verwacht dat je bloedsoort toch wel in elk dorp gevraagd wordt.

"Het spijt me, maar ik maak deze documenten niet. Dit heb ik van hogere hand, het ministerie, doorgekregen. Zij willen graag weten welke bloedsoorten in de verschillende districten aanwezig zijn. Ik neem aan dat je geen pureblood bent?", voegt Donovan eraan toe, wanneer hij Helena verwachtingsvol aankijkt.

Geen enkele fullblood zeurt over de bloedvraag wanneer ze zich komen inschrijven. Donovan moet, wanneer ze zich komen inschrijven, altijd met weerzin aanhoren dat hun stamboom volledig volstaat met fullbloods en ze afstammen van een of andere machtige en grootste tovenaar.

"En nee, je krijgt een huis naargelang je inkomen", voegt hij er snel aan toe, denkend aan zij smalle, oude rijhuisje waar hij het al een paar jaar mee moet stellen. Ondertussen neemt hij alvast een nieuw inschrijvingsdocument voor de andere nieuweling.

"Naam, geboortedatum, geboorteplaats, vorige woonplaats, beroep, naam van je ouders en bloedsoort, alstublieft."

Arianna · The Girl Who Lived **Woonplaats:** Storybrooke

Lachend slaat Liz haar armen ook om Dorothy heen, maar na een paar seconden realiseert ze zich dat Dorothy op deze manier haar mooie bruidsmeisjesjurk plet en ze duwt haar opzij.

'Ben je zenuwachtig?' vraagt ze, terwijl ze de trap naar boven op lopen. Ze neemt haar vriendin onderzoekend in zich op. Doordat ze een poosje in Londen heeft gewoond, kent Liz Syll eigenlijk niet zo heel erg goed. Ze heeft niet echt een goed beeld van hem, maar Ralph Whyte staat nu niet echt bekend als de meest geliefde persoon in Sado. Hoewel dat niet hoeft te betekenen dat zijn zoon net zo is, natuurlijk. En Dorothy is een fullblood, dus hij is tegen haar vast altijd hartelijk geweest.

Liz is zo in gedachten verzonken dat ze bijna over de bovenste trede struikelt. Ze weet nog net Dorothy's arm vast te grijpen en ze lacht om haar onhandige actie.

Moniek · The Dark Mod

Langzaam is Selene dan toch eindelijk een beetje wakker aan het worden. Ze hoort buiten vogels fluiten en dat maakt haar altijd vrolijk. Ze staat op, doet wat cornflakes in een kom en schenkt er melk bij. Ze kijkt even door het raam en ziet de vogels in kwestie inderdaad in een boom zitten. Ze zien er zo schattig uit! Ze wil de melk weer terugzetten, maar ze is zo afgeleid door de vogels dat ze het zo op de grond laat vallen. Heel de vloer, de kasten en haar pyjama zitten onder de melk.

"Ooeeeps," zegt ze waarna ze het weg probeert te toveren. Het lukt aardig, maar er zitten nog wel wat vlekken op haar pyjama. Ach, dat zijn de eersten niet. Ze raapt het nu lege pak op en gooit het weg. Way to go Selene denkt ze, een beetje boos op zichzelf. Ze is nog geen uur wakker en ze is nu alweer zo dom bezig.

Ze gaat weer aan tafel zitten en kijkt Syll skeptisch aan over het feit dat hij zegt dat het wel mee valt. Ze gelooft misschien veel, maar dat toch weer net niet. Ze eet wat van haar cornflakes en is – zoals altijd – wel duidelijk oblivious voor het feit dat Syll geen zin heeft om te praten.
"Oh," antwoordt ze als hij zegt dat hij 7 uur op was, "vroeg! Weet je, ik heb gedroomd over vandaag. Ik droomde dat Dorothy's jurk groen was. Hahaha, echt felgroen, zie je het voor je? En toen kwam er een beer uit het bos aangerend en die jatte de bruidstaart mee, en toen ging jij erachter aan rennen maar toen struikelde je en zat je helemaal onder de modder. Dat kleurde trouwens wel goed bij Dorothy's groene jurk!" ratelt ze vrolijk door.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Helena zwijgt even en kijkt Donovan aan. Het toontje waarop hij haar vraagt naar haar bloedstatus, staat haar niet helemaal aan. Het klinkt in haar oren een beetje tussen zakelijk en vooroordelend in. Nou goed dan, als ze het zo nodig moeten weten...

"Mij niet gelaten. Mijn ouders zijn Abby en Arthur Montgomery. En ik ben Halfblood," voegt ze er luchtig aan toe, zonder schaamte, zonder vrees. Het komt er nogal neutraal uit: Helena weet niet in welke mate ze vriendelijk moet zijn omwille van zijn dubieuze opmerking.
Helena heeft al enkele leugens staan verkopen tijdens het inschrijven, maar ze wil onder geen beding het gevaar lopen dat haar vader – mocht die nog leven – iets van haar whereabouts te weten kan komen en haar kan komen opzoeken. Maar dat ze Halfblood is, is wel honderd procent de waarheid, en daar komt ze dan ook voor uit.

Ze buigt zich voorover en steunt met haar handen op de desk. Ook al staat er een stoel aan haar kant van het tafeltje, ze is niet echt uitgenodigd om te gaan zitten en had er eerlijk gezegd ook niet aan gedacht toen ze de man probeerde te ontcijferen.

"Ik zat ook in Ravenclaw," voegt ze eraan toe. Ze wist het nu gewoon zeker dat Donovan de Head Boy uit Ravenclaw was toen ze er school liep. Onwillekeurig krullen haar mondhoeken terug omhoog tot een vage, maar zelfzekere glimlach, terwijl ze Donovan doorlichtend aankijkt. Benieuwd wat voor reactie hij uit zijn botten zal slaan...

Olivier · Beginnend Tovenaar **Woonplaats:** Sado!

Syll ziet dat Selene een ontbijtje voor zichzelf pakt - op haar eigen onhandige wijze - en kijkt nog eens naar zijn broodje, waar hij zonet maar weer een hap van genomen heeft. Het smaakte opnieuw nergens naar, hij had er zolang op gekauwd dat het eerder naar karton smaakte dan naar brood met kaas. Hij kreeg het gewoon niet eerder doorgeslikt.

'Krijg ik niks?' vraagt hij Selene als ze terug komt lopen met haar kommetje Cornflakes. Hij had zojuist bij zichzelf bedacht dat hij dat misschien wel naar binnen zou kunnen krijgen, dat ging wat makkelijker dan zo'n droog broodje. Waarschijnlijk waren die broodjes nog van gisteren of eergisteren, want z'n moeder gooide zelden iets weg. 'Dat is nog prima te eten,' zei ze dan. Nou, niet dus. 'Waarom zou ik dat broodje anders niet wegkrijgen', hield hij zichzelf voor.

Selene ratelt ondertussen alweer door over wat ze allemaal heeft meegemaakt, zoals gewoonlijk. Syll vroeg zich serieus af hoe iemand zelfs na alleen maar geslapen te hebben, tóch weer zoveel te vertellen kon hebben.
Als Selene over Dorothy's jurk begint dwalen zijn gedachten af en volgt hij eigenlijk niet meer waar ze het over heeft. Hij wilde zo graag naar Dorothy toe. Maarja 'volgens de regels mag je de bruid niet van tevoren zien in haar bruidsjurk, dat brengt ongeluk'. Altijd maar weer die regels. Waarom veranderde er niet eens iets? Dan zou 't toch een veel leukere bruiloft zijn. Maar hij was de enige die daar zo over dacht, dus hij hield maar wijselijk zijn mond.

Binnenkort zou hij samenwonen met zijn Dorothy en dan zou alles anders zijn. Heerlijk doen en laten wat hij zelf wilt, heel de dag Dorothy om zich heen. Al liet hij het niet al te vaak blijken, hij was dol op haar.

Hij vangt nog net iets op over 'modder' en 'groene jurk' en kijkt Selene met een raar gezicht aan, niet begrijpend wat ze bedoelt.
'Dorothy heeft gewoon een witte jurk hoor, daar ben ik bijna zeker van. Maar regel mij nou ook wat cornflakes, ik heb honger!'

Afbeelding

Haastig loopt hij richting het dorpsplein. Hij was al veel te laat. Hij keek vlug op zijn horloge wat de tijd was, negen uur alweer. En hij moest nog het hele plein versieren. 'Hoe krijg ik dat nou voor elkaar,' peinsde hij. Mijn baas vermoord me als ik dit verpest. Ralph Whyte was in hoogst eigen persoon naar zijn baas toegegaan en had er opgestaan dat alles tot in de puntjes geregeld werd.
Hij moest ook nog maar even langs Polly's Pub gaan om te kijken of daar alles goed ging. Want hoewel hij daar weinig aan zou kunnen veranderen, zou het ongetwijfeld op zijn bordje komen als daar iets fout ging. Gelukkig niet letterlijk, die smekkiesoep, haar zogenaamde specialiteit, smaakte werkelijk nergens naar als je het hem vroeg. Laat staan als die ook nog eens mislukt zou zijn.

Ondertussen had hij al verschillende mensen bijna omver gelopen, zo was hij in gedachten verzonken. Hij verschuldigde zich steeds, maar het maakte hem allemaal niet uit, hij had wel belangrijkere dingen aan zijn hoofd. Waarom moest ook juist vandaag Lee ziek zijn. Net nu hij hem het hardst nodig had had die kerel besloten om maar weer eens een dagje thuis te hangen, waarschijnlijk om zwerkbal te kijken. Hij was wel vaker 'ziek' rond belangrijke wedstrijden. En dan kon hij er weer voor opdraaien. En dat ook nog eens voor zo'n schamel loontje. Als dit vaker zo moest dan stopte hij er mee.

Plots stopt hij. Hij kijkt om zich heen en ziet dat hij al bijna halverwege het plein is en bedenkt zich dan dat hij hier moet zijn. Gelukkig was hij er deze keer wel optijd achtergekomen, het zou niet de eerste keer zijn dat hij wat 'extra reistijd' heeft. Soms liep hij gewoon helemaal naar het bedrijf aan de andere kant van het dorp, op de automatische piloot. Achja, had hij maar moeten leren verdwijnselen.

Zo. Nu kon hij gaan beginnen. 'Hmm, hoe ging die versiertruc ook alweer? Daar was toch een spreuk voor?,' mompelt hij tegen zichzelf.

OOC: 'Groene' personages mogen door iedereen gespeeld worden, dus wees vrij om je met de ceremoniemeester bezig te houden.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Aan de rand van het plein staand, kijkt Mairi toe hoe de ceremoniemeester aan komt lopen. Hij ziet er nogal gehaast uit, maar komt dan plots tot halt. Ze volgt hem geinteresseerd, hij lijkt een beetje afwezig en lijkt niet echt aanstalten te maken om te gaan beginnen. Glimlachend loopt ze naar hem toe.

"˜Sorry, ik zag je staan... U moet de ceremoniemeester zijn?' Ze kijkt hem even afwachtend aan. "˜Ik eh... Het is misschien een beetje brutaal hoor, maar ik vroeg mij af of ik mee kan helpen? Mag helpen?' Ze aarzelt. "˜Ik werk op het ministerie en werk met mislukte bezweringen, maar dit zijn de leuke dingen. Ik bedoel... Ik doe bijna nooit meer iets met iets tevoorschijn halen, meestal laat ik dingen verdwijnen. En ik doe het graag... Tevoorschijn halen dan.' Mairi merkt dat ze begint te ratelen en zwijgt dan weer. Ze denkt even aan haar werk, tegenwoordig bestaat dat uit niet veel meer dan misplaatste vloeken oplossen. Een tot leven gekomen schoenenrek dat alle langskomende voeten aanviel is waarschijnlijk nog het meest interessante dat ze in weken heeft gezien.

Afwachtend kijkt ze de ceremoniemeester aan. Uit een zak vist ze haar wand en met een klein zwiepje laat ze goud/witte corsage van rozen tevoorschijn komen. Ze glimlacht en handigt het over aan de ceremoniemeester. "˜Wat is de bedoeling? Kleur? Hoeveel zitplaatsen?'.

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Dorothy knikt hevig met haar hoofd.
"˜Enorm. Ik heb altijd zo ontzettend naar deze dag uitgekeken, maar nu ben ik heel erg nerveus. Hopelijk zal er niets mislopen. We hebben in ieder geval erg veel geluk met het weer'.
Dorothy giechelt wanneer Liz bijna over de traptrede struikelt. "Het spijt me, ik woon niet in het meest moderne huis, maar daar komt binnenkort allemaal verandering in. Syll heeft een goede baan op het ministerie en we gaan verhuizen zodra we terug zijn van onze huwelijksreis.

Syll en Dorothy hebben het huis op het oog dat al jarenlang leegstaat. Het is een van de mooiste huizen van Sado en de vorige eigenaars waren een half- en een mudblood. Zij zijn een paar jaar geleden echter spoorloos verdwenen.

Dorothy begeleidt haar vriendin naar haar kamer en plaatst zich voor het kaptafeltje neer. "Wil je je helpen met mijn haar? Ik heb wel een paar ideetjes, maar jij bent veel beter in zo'n dingen."

Terwijl ze met een zwiep van haar toverstok allerlei haaraccessoires uit haar lades tovert begint ze Liz allerlei vragen te stellen. "Hoe gaat het nog met je? En wanneer mag ik je bruidsmeisje worden?"

Afbeelding

Als Helena nogal vrijpostig haar decolté min of meer begint te etaleren is hij niet direct van zijn melk. Het is de uitspraak die ze er achteraf bij gooit die hem doet verstarren.
Ik zat ook in Ravenclaw... Donovan laat zijn veer roerloos boven het document zwaaien. Een lichte trek vorm zich om zijn lippen en zijn hart begint harder te bonzen. Hoeveel mensen wisten tijdens zijn schoolloopbaan dat hij eigenlijk een mudblood was? Victoria natuurlijk en zijn twee beste vrienden, die ook geen fullbloods waren, maar voor de rest... Helena is maar een paar jaar jonger dan hem, maar hij kan haar écht niet voor de geest halen.

"'Wit beyond measure is man's greatest treasure", zegt hij met een flauwe glimlacht. "Het spijt me, maar je bent me nooit eerder opgevallen. Had ik soms zo'n overweldigende indruk op je gemaakt?" De gedachte dat Helena hem zo goed lijkt te kennen, vindt hij niet erg aangenaam. Want het lijkt hem niet dat vroeger een stiekeme aanbidster van hem is geweest, aan haar onheilspellende grijns te zien.

Een schelle ping geeft aan dat zijn shift er bijna op zit. Hij heeft speciaal vrijaf gevraag omwille van de bruiloft. Als zogenaamde fullblood moet je toch zéker aanwezig zijn op een fullbloodbruiloft. Daarnaast heeft hij op zich wel een goede band met de bruidegom in kwestie, hoewel hij zelf altijd als een boer met kiespijn moet lachen als hij een discriminerende mudbloodgrap verkoopt of zijn vader ter tonele verschijnt. Donovan heeft zich nu al voorgenomen om vér weg te zitten van Ralph Whyte.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Donovan is duidelijk impressed wanneer Helena opmerkt dat hij verstart, al snapt ze niet goed waarom. Dat je een random student niet meer herkent, OK, maar iedereen zou toch de Prefects en Head Students moeten herkennen, zeker als het nog maar zo jong geleden is.

Nu, ze maakt er geen punt van en haar mondhoeken krullen nog wat verder omhoog als Donovan zegt dat hij haar niet kent. Al verdwijnt haar grijns wel meteen wanneer Donovan een soort van "˜Kijk mij eens awesome zijn'-reactie geeft. Hoe arrogant...
"Neen, troost je," antwoordt ze erop. Ze laat een beetje ironie doorschemeren in haar toon. "Zo bijzonder was je niet. Je had gewoon wat extra privileges. Het lijkt me dan ook niet vreemd dat ik niet opgevallen ben. Wie schenkt er dan ook aandacht aan de jongere vervelende scholiertjes die elk jaar kleiner en kleiner worden?"

Ze kijkt naar het papier, vraagt zich af of hij nog iets moet weten of dat ze weldra met een bewijsje kan vertrekken.

Moniek · The Dark Mod

Syll klaagt al gelijk tegen haar dat ze niks voor hem had meegenomen. Ja zeg, hij had toch een boterham! Ze vertelt nog verder over haar droom terwijl ze ondertussen cornflakes eet. Syll hoeft zijn boterham dan toch duidelijk niet, maar hij blijft natuurlijk gewoon zitten voor de gezelligheid. Dan kijkt hij haar raar aan en zegt dat Dorothy natuurlijk een witte jurk heeft.

"Nee joh gekkie, ik zei toch dat ik het droomde! Je gelooft toch ook niet dat er í¨cht een beer de taart komt jatten," zegt ze giechelend. Dan begint hij nog een keer over cornflakes, dus ze staat op. "Oké, maar je zag wat er net gebeurde, als ik het weer laat vallen is het jouw schuld!" zegt ze en ze loopt weer terug. Een nieuwe poging om cornflakes in een kom te doen samen met melk – gelukkig was er nog een extra pak – laat ze dit keer niet mislukken door de vogels. Voorzichtig zet ze de melk weer terug en loopt ze met het kommetje weer naar de tafel.

"Ha! Succes!" zegt ze triomfantelijk nadat ze het kommetje voor Syll heeft neergezet. Met een erg trots gezicht neemt ze vervolgens zelf nog een hap van haar eigen cornflakes.
"Hoe denk je dat haar jurk eruit ziet? En haar haar? Zou ze het eigenlijk zelf doen of kwam er nog iemand om haar op z'n minst gezelschap te houden? Je hebt wel veel geluk met het weer, er zijn ook lekker veel vogels buiten dus die zullen ook wel op het plein zijn, dat klinkt toch zo gezellig hí¨!" praat ze weer vrolijk verder, ze heeft niet gemerkt dat hij ook de vorige keer toch niet op zat te letten. Ze vraagt zich af of het plein al versierd is, en met welke kleuren dan. Ze is toch wel heel benieuwd naar alles inmiddels.

Enjolras · King of Babylon

Nathan aanschouwt heel even het spel tussen de man achter de desk en de dame die haar gegevens moet invullen. Wanneer de man hem naar enkele gegevens vraagt, doet hij zijn mond open, maar wordt hij gelijk weer onderbroken door de dame die met alle trots verteld dat ze ook een Ravenclaw was. Kennen die twee elkaar?

"Nathan -," begint hij, maar opnieuw wordt hij onderbroken. Dit keer door de man. Hij proest luidop wanneer die met een flauwe glimlach de zogenaamde grootste leuze van Ravenclaw doch met enige fierheid verkondigt. Hij kucht eens, komt een beetje voor de dame in kwestie hangen en doet een nieuwe poging.

"Nathan -." En de dame gaat gewoon gezellig verder. Met een ietwat argwanende blik kijkt hij de dame even kort aan, maar concenteert zich dan op de man achter de desk. Wanneer de dame lijkt uitgesproken te zijn en er een ting-geluidje te horen is, probeert Nathan het nog eens. Derde keer, goede keer. I guess.

"BON. Als de dame en de heer uitgesproken zijn? Ik heb ook nog wat te doen vandaag," hij buigt zich net als de dame voorover. "Nathan Taylor. Geboren te London, vorige woonplaats London. Ik ben een professioneel nietsnut, mijn ouders heten Adam Taylor en Eva Kinney en dat waren beiden Muggles, dus kies zelf maar hoe je me wilt gaan noemen. Geboren op deze glamoureuze dag in het jaar 1977." No way dat ik mijn echte familienaam geef. Hij blijft met een ietwat arrogante blik staren en negeert de dame volledig. Hij bekijkt de man. Vraag vooral niet naar mijn favoriete kleur, want ik voel me verplicht 'de kleur van jouw ogen' te antwoorden.

Niinza · Professor

Stacey houdt voor het gemeentehuis stil. Ze wilde eigenlijk nog even kijken hoe laat alles zou beginnen, maar eenmaal daar heeft ze meteen weinig behoefte om naar binnen te gaan. Ze draait zich om en loopt richting het postkantoor. Al snel komt ze daar aan. Als ze binnenstapt, kijkt ze even naar de receptioniste. Ze schenkt die een zuinig glimlachje en loopt naar de brievenbus. Ze pakt de envelop uit haar jaszak en duwt die door het vakje. Kon ze maar gewoon uilenpost gebruiken...

Als ze haar post heeft gepost zucht ze even. Hoe kan zichzelf nog vermaken tot deze bruiloft zou beginnen? Ze heeft er niet bijster veel zin in, maar goed, het hele dorp is uitgenodigd en het hele dorp gaat, en het kan niet al te verkeerd zijn om haar dorpsgenoten weer eens te spreken...
Ze verlaat het postkantoor.

Olivier · Beginnend Tovenaar **Woonplaats:** Sado!

Syll snapt niet helemaal waar Selene het over heeft als ze begint met over het jatten van een taart door een beer. Af en toe kon ze echt de raarste dingen verzinnen, daar besteedde hij maar niet al teveel aandacht aan.

'Ach, ben blij dat ik je cornflakes laat halen, dan kun je nog wat oefenen tot het goed gaat,' zegt hij plagerig. Hij kijkt hoe Selene de cornflakes pakt, en hoe dat - tot zijn verbazing - goed gaat.
'Dankje zus,' zegt hij en hij pakt meteen de lepel en begint te eten. Hij snapt niet goed waarom ze hem daarmee succes wenst. Maar dit smaakt hem tenminste beter. Gelukkig maar, dan krijgt hij nog iets binnen voor de bruiloft.

Als Selene vraagt hoe hij denkt dat Dorothy's jurk eruit ziet wil hij haar opnieuw zeggen dat het een witte jurk is, maar veel verder dan 'Een wi-,' komt hij niet, want ze ratelt gewoon door. 'Jaja, dat klinkt heel gezellig,' antwoordt hij uiteindelijk maar afwezig.

Plots beseft hij zich weer dat ze moeten opschieten. In gezelschap van Selene moet je dat sowieso doen, want als het aan haar lag dan kwamen ze nooit optijd.
Zeg ik moet me nog douchen en omkleden enzo, en jij ook neem ik aan? En pap en mam, zijn die al op? We moeten maar snel in actie komen!'
Hij begint nu in rap tempo zijn kom cornflakes leeg te eten. Ondertussen neemt hij ook nog een glas pompoensap, want hij had nog steeds vreselijke dorst.

[RPG] The Blood of Sado

Wie is er online