[RPG] Isla de Nome

Nienna · Lid Wikenweegschaar

Christal slentert wat over het strand. Hier was ze echt aan toe geweest, gewoon een andere omgeving, relaxte mensen en lekker weer. Ze besluit om haar voeten even af te koelen en loopt richting de zee. Als ze het water instapt, blijft ze even staan en geniet ze even van het gevoel van de golven telkens een beetje zand meenemen die haar voeten langzaamaan bedekt en het zonnetje op haar gezicht.

Plotseling schrikt ze op door een harde knal vlak in de buurt. Christal kijkt om zich heen waar het geluid vandaan kwam en ziet dan dat er iets niet klopt, de brug is weg. In eerste instantie komen er allemaal vragen in haar hoofd, hoe komt ze hier nu weg? Maar al gauw bedenkt ze dat ze het helemaal niet zo'n ramp zou vinden als ze hier nog wat langer moet blijven.

Verderop spreekt een vrouw de menigte toe en Christal loopt er heen. Tegen de tijd dat ze in de buurt is, is de vrouw natuurlijk al klaar met praten. Ze besluit om maar aan iemand te gaan vragen wat er gezegd is en ze kijkt om zich heen. Ze ziet een meisje dat aan het hyperventileren is en zucht. Daar ging ze dus sowieso niet mee praten. Een stukje verder ziet ze twee jongens staan en ze loopt naar hen toe. Een van hen ziet er in ieder geval rustig uit, dus die zal haar vast wel willen antwoorden.
"˜Hai, hebben jullie enig idee wat er nu gaat gebeuren?', vraagt ze en ze kijkt beide jongens even aan.

Melinda

Chelsea weet niet wat er allemaal gaande is. De vrouw, die de leiding heeft genomen, praat veel te snel en zij kan het niet meer volgen. Een man komt ook bij hen staan, gevolgt door nog een man, die zich om een vrouw lijkt te bekommeren.

Misschien moet ze de techniek van de man gaan proberen. Het klinkt interessant. Inademen door de neus. Uitademen door de mond. En weer inademen door de neus. En tot slot weer uitademen door de mond.
"Die techniek werkt echt," komt het er enigszins met een onschuldige glimlach uit, terwijl ze naar de man kijkt.

Chelsea ziet hoe de leidinggevende vrouw verdwijnt richting het hotel, meteen gevolgt door een onbekende, nieuwe man. Ze staat op en richt haar hoofd weer naar de man die haar geholpen heeft.
"Werkt die ademhalingstechniek ook als je door je mond inademt en door je neus uitademt?" vraagt ze niets vermoedend.

Melody · Hotemetoot

Vanessa wappert hysterisch met de doekjes wanneer er iemand naar haar toe komt en vraagt of het 'een beetje lukt'. Of het lukt? Het lukt helemaal niet! Ze zit helemaal onder de jus! Helemaal!
Ze stopt even met wapperen wanneer ze te horen krijgt dat de oorzaak van haar jus-ongelukje de brug is geweest. Ze begint nog effectiever haar jurkje schoon te vegen, al wordt het er niet veel beter op.

Er komen steeds meer mensen erbij staan en de vrouw blijft maar praten en praten over dat ze naar het hotel moeten. Totaal geen aandacht hebben voor het groepje mensen voor haar, blijft ze uiterst geconcentreerd vegen.

Er ontsnapt net geen gilletje uit haar mond wanneer iemand zich bij haar begeeft en begint te praten. Met grote ogen kijkt ze hem aan wanneer hij zijn hand op haar buik legt. Zijn woorden gaan deels langs haar heen, want haar aandacht is volledig bij zijn hand - die op haar buik ligt!
"Zou hij z'n handen gewassen hebben? Wat zou hij vandaag gedaan hebben? Wat voor dingen zou hij vandaag vast hebben gehad?" Met een diepe frons blijft haar blik op zijn hand hangen.

Wanneer een meisje een opmerking maakt tegen de man, neemt Vanessa die kans en springt ze op van het bankje, en staat in een seconde een meter van de man vandaan. "Ik ben in orde!" brengt ze met een hoog stemmetje uit.
Met een zenuwachtig glimlachje stapt ze naar achteren, maar knalt dan tegen iemand anders op, waarop ze zich snel omdraait en weer een stap naar achteren doet. Het was hier zo onhygií«nisch met al die bacteriebronnen om haar heen!

Debbert · 6e jaars **Woonplaats:** HPF

Ackley trekt snel zijn hand weg als het meisje opspringt. Zo te zien was ze er niet van gediend, ze leek behoorlijk gestresst. Glimlachend kijkt hij haar aan. 'Well, als je het aan mij vraagt ben je niet helemaal in orde. Doe eens rustig, je maakt jezelf helemaal van slag.' Een andere meisje begint tegen hem te praten en Ackley luistert geduldig. Mensen die meer willen weten over ademhalingstechnieken staat hij altijd te woord! 'Nee, als je dat doet, ben je niet meer in balans. Het is belangrijk om door je neus in de ademen, dat zuivert de lucht die je tot je neemt. Wanneer je door je mond inademt, zal de gezuiverde lucht direct in je longen en bloed komen, wat een niet-evenwichtig energie niveau teweeg brengt.' Hopelijk was dit te begrijpen, veel mensen snapte niet goed wat een evenwichtig-energie-niveau is. Logisch natuurlijk, als je er niet mee bent opgegroeit. 'Als je het niet erg vind, ontferm ik me even over haar. Zo te zien heeft ze wat hulp nodig. Als je vragen hebt hoor ik het graag, maar dat zal even moeten wachten.' Met een glimlach kijkt hij haar aan en hoopt dat ze de situatie begrijpt.

Ackley richt zich weer tot Vanessa, doet een stap dichterbij en legt zijn handen op haar schouders. 'Als je wilt, breng ik je wel even naar je kamer, ik heb het gevoel dat je hier alleen maar slechte energie tot je neemt.'

De brug kan Ackley niet zoveel interesseren. Dat is iets buiten zijn macht waar hij niks aan kan doen, dus zal hij zich er niet druk om maken. Verspilling van energie is een no go voor Ackley! =D Er zal vast wel een oplossing gevonden worden.

Melinda

De man staat haar te woord. Aha, het zit dus zo. Eigenlijk begrijpt Chelsea er nog steeds niets van, maar het verhaal dat de man vertelt zal vast wel kloppen. Zelf heeft ze geen verdere vragen. De antwoorden zullen vast te moeilijk zijn om te begrijpen.

"Ik denk dat ik alles wel in het snotje heb." Ze glimlacht vriendelijk naar de man en wil dan weg lopen, richting het hotel. Snel loopt ze achter de leidinggevende vrouw aan, maar in alle haast die ze heeft, botst ze tegen een man aan (Lucas).

"Sorry, het spijt me. Ik ben ook altijd zo klungelig." Ongemakkelijk kijkt ze naar de man.

Indian Violet · Klassenoudste Ravenklauw

In de lobby aangekomen, ziet Alexis nog steeds niemand die de leiding neemt. Ze probeert naar buiten te lopen, maar wordt teruggedrongen door alle mensen die het hotel willen binnengaan. Haar oog valt op een open raam waardoor ze makkelijk naar buiten kan glippen, deze overgeí«motioneerde mensen worden haar even te veel. Ze klimt uit het raam en komt in het plantsoen te staan, niet erg netjes. Snel stapt ze uit het plantsoen en loopt naar een rustiger stukje.
Een paar meters van de menigte af staan een meisje en een jongen. Het meisje lijkt duidelijk niet gecharmeerd van de jongen en is druk met haar jurkje bezig, waarop ze jus d'orange geknoeid heeft. Zijn deze mensen soms tijdelijk gehersenspoeld en weten ze niet meer dat ze in het bezit zijn van een toverstok?

"Zal ik even helpen?" vraagt Alexis vriendelijk aan het meisje, waarbij ze niet eens op een antwoord wacht. "Sanitato!" zegt ze terwijl ze met haar toverstok op de jurk van het meisje wijst. "Zo, nu kun je er weer tegenaan," zegt ze terwijl ze naar beiden lacht. Eigenlijk heeft ze nog niet echt vrienden gemaakt op het eiland en nu de brug is ingestort is het misschien geen goed idee om 'alleen' te blijven.
"Laat ik me voorstellen, Alexis Russell is de naam," zegt ze vriendelijk, terwijl ze van de jongen naar het meisje kijkt. Ze lijken haar best aardig (:

Melody · Hotemetoot

Ze maakte zichzelf helemaal van slag? Al die chaos (en vooral de jus!) maakten haar helemaal van slag. Haar blik schiet heen en weer wanneer de man wat uit begint te leggen aan het andere meisje. Ze neemt hem even van top tot teen in haar op, let aandachtig op zijn bewegingen en ademt een stuk rustiger in en uit.

Ze kijkt hem weer met grote ogen aan wanneer hij weer een stap dichterbij doet. Ze houdt hem nauwlettend in de gaten. Ze ademt even diep in wanneer hij zijn handen op haar schouders legt.
Net wanneer ze aarzelend haar mond open doet om iets te zeggen, staat er opeens nog een ander meisje bij haar in de buurt. Schichtig kijkt ze om zich heen. Waarom trok ze al die mensen aan? Ze krijgt het er benauwd van wanneer er zoveel mensen bij elkaar in de buurt staan. Een bron van bacterií«n, daar kwam het uiteindelijk op neer!

"Oh.." verlaat het zachtjes haar mond wanneer het meisje haar een handje helpt. Hoewel het niet echt de meest hygií«nische manier was om schoon te maken, gaat er toch een ongemakkelijk glimlachje vanaf uiteindelijk.
Normaal had ze alles zo onder controle dat ze haar wand nooit nodig had - bovendien had ze die niet graag mee op vakantie - maar in een paniekaanval als deze, vergeet ze zulke dingen spontaan.

Vanessa kijkt van het meisje naar de man en weer terug wanneer ze zichzelf voorstelt. Ze stopt onhandig een plukje haar achter haar oor. "Ik ben Vanessa.."
Zich nog steeds bewust van de handen op haar schouders, doet ze ze voorzichtig er vanaf schuiven. Ze glimlacht eventjes ongemakkelijk naar hem en stopt vervolgens een stuk kalmer de doekjes weg, de oplossing van het meisje had geholpen.

"Volgens mij wordt van ons verwacht dat we naar het hotel gaan.." verlaat het zachtjes haar mond terwijl ze even snel heen en weer kijkt. Het was hier veel te druk.

Debbert · 6e jaars **Woonplaats:** HPF

Wanner Ackley merkt dat Vanessa er niet zo van gediend is als hij haar aanraakt, glimlacht hij ietwat beschaamd. 'Sorry,' zegt hij. 'Ik ben een aanhankelijk persoon. Door aanraking breng je energie over en ik wilde je graag helpen. Het spijt me. Ik ben Ackley MacSamson.' Hij buigt zijn hoofd naar beide dames. 'Fijn kennis met jullie te maken!'

'Ik denk niet dat ze ons in het hotel kunnen helpen, mijn gevoel zegt dat ze nog weinig informatie hebben. Wat dachten jullie ervan om met mij mee te gaan? Ik heb een huisje aan de rand van de jungle, heerlijk rustig. Daar kunnen we even bekomen van de schrik.'

Dine · Beginnend Tovenaar **Woonplaats:** Ravenclaw common room

De vrouw negeert Lucas' vraag, waarschijnlijk omdat al haar aandacht wordt opgeí«ist door de ander man die haar vragen begint te stellen, die man die veel knapper, ouder en zelfverzekerder is dan hij.
Story of my life...
Niet hij de aandacht van de vrouw zou willen. Want dan moest 'ie dadelijk weer iets tegen haar zeggen. Nee bedankt.
Terwijl Lucas zich verder laat vervoeren door de menigte kijkt hij om zich heen. Het hyperventilerende meisje lijkt rustiger te zijn geworden.
Hm, waarschijnlijk een combinatie van ademhalingsoefeningen - misschien concentratie op de middenrifademhaling - en kalmerende woorden.
Midden in zijn analyse botst er plotseling een meisje tegen hem op, van ongeveer zijn leeftijd. En, oh hemel, ze begint tegen hem te praten. Logisch, verontschuldigingen, maar nu moet hij iets terugzeggen. Okaaaay diep ademhalen...
"Geeft niet h-hoor. H-het is ook zo'n chaos..."
Hij ziet het meisje nogal ongemakkelijk kijken. Misschien moest hij zich voorstellen. Hij had gelezen dat dat één van de manieren was om de spanning te verlagen. Wanneer je - OKAY FOCUS LUCAS.
Aarzelend steekt hij zijn hand naar het meisje uit - als ze hem nou maar aanneemt... Of niet.
"Ik b-ben Lucas. Lucas Harding..." Er valt even een stilte. "Hoi."

Melinda

Chelsea haalt opgelucht adem als de jongen niet kwaad op haar is geworden. Gelukkig maar, denk ze bij zichzelf. Wacht eens, de jongen stottert. Wat is dat toch schattig. En dan steekt hij zijn hand naar haar uit en stelt zich voor. Chelsea haalt haar wenkbrauw op, maar begint het dan te begrijpen. Ze moet de hand schudden, en dan haar eigen naam vertellen.

"Chelsea." Ze glimlacht naar de jongen, "Heb je al lang last van het stotteren?"
Belangstellend kijkt ze hem aan.

Agenia · Headhunter **Woonplaats:** Kruideniersstraat 71

Leonard kijkt de vrouw, die een ontzettend onverzadigend antwoord geeft, wanhopig aan. Oh man... Hij kwam te laat voor z'n bruiloft... ze zou hem vermoorden... Hij verbergt zijn gezicht in zijn handen en kreunt. Ongeboeid door de rest van de gestrandde mensen die zich rondom de vrouw hebben begeven met prangende vragen - zijn eigen probleem was uiteraard het belangrijkst - en teneergeslagen pakt hij zijn koffer weer op en sjokt richting het hotel. Hij zou ongetwijfeld wel wat te horen krijgen over de oplossingen die er geboden zouden worden.

Onderweg komt hij langs een klein kluitje - twee vrouwen, aantrekkelijke vrouwen - en een man. Eén van de vrouwen is druk bezig met jus. Hij klampt de man aan (Ackley).
"Hey man... weet jij wat er aan de hand is?" vraagt hij hem. Misschien dat iemand die geen leidinggevende functie heeft een beter antwoord kan geven.

Indian Violet · Klassenoudste Ravenklauw

Gelukkig valt het bij beiden goed dat ze zich voorstelt, want Vanessa en Ackley doen hetzelfde. Wanneer Vanessa oppert om naar het hotel te gaan en Ackley dit geen goed idee vind, weet Alexis het ook even niet meer. En het voorstel om zomaar met een vreemde naar zijn huisje aan de rand van de jungle te gaan klinkt ook een beetje raar..

"Eeehm, tja. Ik denk inderdaad dat ze nog niet veel weten, maar-" Voordat ze haar zin kan afmaken, komt er een man die zich vastklampt aan Ackley en vraagt om uitleg.
"Ik denk niet dat wij je verder kunnen helpen, helaas. Wat er aan de hand is, lijkt me duidelijk, maar ik denk dat je dat zelf ook al had gezien," zegt ze met een glimlach op haar gezicht. Niet dat er iets leuks aan deze situatie was, maar ze moesten toch maar optimistisch blijven. Voor Alexis betekende dit sowieso dat de kans dat ze gevonden zou worden nog kleiner werd..
"Of weet jij wel meer?" vraagt ze aan Ackley. Eigenlijk wist ze nog niks van hem, misschien hoort hij wel bij het hotel.

Debbert · 6e jaars **Woonplaats:** HPF

'Ik wou dat ik het je kon vertellen, maar ik moet je helaas teleurstellen. Ik weet net zo veel als iedereen. Het spijt me,' zegt hij verontschuldigend tegen Alexis. Ackley kijkt de nieuwkomer aan en neemt hem in zich op. Ook die ziet er niet al te rustig uit, maar is in ieder geval niet naar zuurstof aan het happen.

'Nou ja, ik weet niet zo goed wat we nu het beste kunnen doen. Het hotel is vol met mensen, mensen die stressen. Ikzelf ben daar liever niet bij in de beurt, we kunnen toch niet helpen en het zit er vol met ongebalanceerde energie. Daarom ga ik nu naar mijn eigen hut toe.' Ackley wijst naar een hutje een paar honderd meter verderop, voor als ze ook willen komen. 'Ik hoop jullie nog te zien daar, anders wens ik jullie veel sterkte en zal ik jullie nog wel tegenkomen.' Met een knikje van zijn hoofd naar het gezelschap begeeft hij zich naar zijn hut.

Melody · Hotemetoot

Vanessa glimlacht even lichtjes wanneer Ackley zich verontschuldigt. Hij kon er ook niet echt iets aan doen - zij kon er gewoon totaal niet tegen. Ze moet op het moment zelfs de neiging om haar schouders af te vegen enorm onderdrukken. Het waren totale wildvreemden voor haar, ze wist niet wat ze ervan kon verwachten.

Ze schrikt wanneer er opeens een man zich aan Ackley vastklampt. Helemaal op haar hoede kijkt ze de man met grote ogen aan. Waarom waren de mensen hier zo van het lichamelijke contact? Hij had zich net zo goed aan haar kunnen vastklampen! Er gaat een rilling over haar rug. Ze moest hier zo snel mogelijk weg.
Ze zit dan ook in een groot dilemma over waar ze nou naartoe zou moeten. Het hotel zou inderdaad vast bomvol zitten - en als iedereen daar zo handtastelijk is als dat ze hier zijn, dan is dat wel de laatste plaats waar ze heen zou willen.

Voorzichtig zet ze een stap dichter naar Alexis toe, wat haar op het moment de veiligste zet lijkt. "Waar gaan we heen?" mompelt ze.

Sjar · Citizen of the World **Woonplaats:** At ALL the parties.

Myrna haalt diep adem, om zichzelf zo rustig te houden. Advocaten kon ze absoluut niet uitstaan. Ze wist dan ook niet wat deze man hier kwam doen, maar ze mocht hem in ieder geval niet. Ze steekt onwillig haar hand uit, omdat ze nog altijd beleefd moest zijn naar haar gasten toe.

"Myrna Clarke, gastvrouw en dochter van de manager Arnold Clarke." stelt ze zichzelf voor, terwijl ze Altair aanstaart met een dodelijke blik. Zonder nog wat te zeggen rukt ze haar hand los en loopt de lobby binnen waar er een chaos van hier tot Tokyo heerst.

Myrna beent zich door de menigte heen, richting het kantoor van haar vader waar hij op zijn luie reet een sigaar aan het roken is. Ze gritst het ding uit zijn mond, gooit het op de grond en stampt er op.

"Pa, ik weet niet of je het door hebt, maar de brug is ingestort. Misschien is het de tijd om als manager naar voren te stappen en de menigte toe te spreken?" stelt ze hem nogal commanderend voor.

Arnold staat boos op. Hij was altijd boos. Wat had hij toch een dwars meiske op de wereld gezet. Hij verdiende dat heus niet, aangezien hij zich zo goed inzette voor de gasten. Hij proefde de chocolaatjes van te voren, om er voor te zorgen dat ze heerlijk waren, hij hield de camera's in de vrouwlijke kleedkamers in de gaten, om te checken dat er niks gestolen werd EN boven alles zorgde hij ervoor dat alle faciliteiten perfect waren voor de gasten, zoals de masseuse en de sauna. JA, dat deed hij dan wel allemaal voor zijn gasten.

"Brutale snotaap!" sneert hij naar Myrna. "Je bent mijn moeder niet ofzo!"

Hij haalt zijn neus op naar haar en loopt dan richting de mega-speaker-microfoon die hard genoeg staat, zodat iedereen op het eiland het kan horen. Hij gaat als een koning op een stoeltje zitten dat op het balkon boven de ingang staat. Hij schraapt zijn keel.

"Geachte gasten van Isla de Nome," kraamt hij formeel uit "Als manager van dit hotel, is het mij een ongenoegen om aan te kondigen, dat de brug is ingestort. Helaas heeft diegene die verantwoordelijk was voor het onderhoud van de brug, niet zijn werk gedaan. Er is geen andere mogelijkheid dan te blijven op Isla de Nome tot de brug hersteld is. Wanneer dit klaar zal zijn, is onbekend. Over en uit!"

Met die woorden loopt hij sloom terug naar binnen en steekt en nieuwe sigaar aan.

Myrna kijkt met open mond naar haar vader. HIJ was verantwoordelijk voor het onderhoud van de brug. Geen mogelijkheid terug?

"Jij was verantwoordelijk voor de brug! Waarom heb je de brug niet onderhouden?! En heb je gesproken met de Minister van Toverkunst in Jamaica? Er moet zo spoedig mogelijk een nieuwe brug komen."

"Wist ik veel dat die brug in elkaar zou zakken. Het leek me aardig stabiel met zoveel verkeer elke dag. En die vent van het ministerie is een oplichter. Hij haat me en hij vertikt het om een nieuwe brug te maken, aangezien hij mij beschuldigt dat het mijn verantwoordelijkheid was. Nou, ik zeg... poep!"

En met die woorden was Arnold uitgesproken.

[RPG] Isla de Nome

Wie is er online