[RPG] The Great Escape

Angel · Hotemetoot

Citaat:

Midden in de Noordzee op een relatief klein eiland ligt nog altijd Azkaban. Voorheen waren het de Dementors die ervoor zorgden dat er in principe niet eens muren nodig waren om de gevangenen binnen te houden. Ontsnappen lijkt onmogelijk, maar inmiddels is meerdere keren gebleken dat niets onmogelijk is. Met het vertrek van de Dementors was het dan ook één van de hoogste prioriteiten van het Ministerie om Azkaban te behouden en te verbeteren. Na Voldemorts val zijn vele beruchte tovenaars opgesloten, zowel jong als oud. Sinds die tijd is het ondanks de afwezigheid van de Dementors niet meer voorgekomen dat gevangen wisten te ontsnappen. Tot vandaag!

Een kleine groep gevangenen heeft een plan uitgedacht om te ontsnappen uit Azkaban. Echter niet alles valt te plannen en de gevangenen zullen dan ook vindingrijk moeten zijn om uit Azkaban te blijven. Want ontsnappen is slechts het begin, de vraag is hoe blijf je uit de handen van de Schouwers?

De RPG begint als de gevangenen per boot de kust bereiken. Azkaban ligt inmiddels ver achter hun en het is slechts een kwestie van tijd voor er alarm wordt geslagen. Wat ze niet weten is dat het ministerie zijn krachten zal bundelen met de dreuzels. Niet alleen zullen hun hoofden verschijnen in de ochtendprofeet, maar ook op televisie. In de verte staat een vuurtoren waarin licht brand. De bewoners, een nietsvermoedend dreuzel gezin, heeft geen flauw idee dat hun huis in het plan is verwerkt.

Om de RPG niet vast te laten hopen is er een kort stappenplan bedacht. Kleine missies die voltooid moeten worden. Zo is er in het begin maar één toverstok en zullen ze er meerdere moeten bemachtigen. Ook een bezoek aan de bank is zeker noodzakelijk, met geld kun je immers veel meer. Ook de RPG'ers zelf kunnen bedenken wat hun volgende stappen zullen zijn. Ik heb er dan ook bewust voor gekozen om er niet een groep schouwers aan toe te voegen, dit omdat deze twee verschillende groepen bijna altijd gescheiden zullen zijn. Zoals ik eerder al zei beperkt de rolkeuze zich echter ook niet alleen tot de ontsnapte tovenaars. Korte bijrollen om je eens uit te leven als schouwer zijn natuurlijk altijd bespreekbaar.

Angel · Hotemetoot

Chloe

Het is donker, een beetje frisjes en laat in de avond. Het strand is verlaten en het enige lichtpuntje is de vuurtoren. Het licht brand er nog en van een van de bovenste kamers is luid muziek te horen. De vuurtoren en hun bewoners zijn een belangrijk onderdeel van het plan. Als de boot straks zou arriveren was hier eten, water en kleding om straks minder in op te vallen. Chloe staat achter het keukenraam. Haar bleke huid weerspiegelt enigzins in het doffe glas terwijl ze in een soort trans naar de zee kijkt. Als alles goed was gegaan dan werd ze straks herenigt met haar zusje. Ze glimlacht even mistroostig bij het idee en haalt een hand door haar haren. Uiteindelijk wendt ze haar blik af van het raam en legt ze haar toverstok op het aanrecht neer. Uit een keukenkastje pakt ze een glas die ze vult met water en waar ze, alsof deze plek haar thuis is, een paar slokken uit neemt. "Kom op zusje" murmelt ze als ze nog een laatste blik op de zee werpt.

Rustig draait ze zich om en kantelt ze haar hoofd met een grijns iets richting de harde muziek. Ze kijkt even naar de wenteltrap omhoog en pakt haar toverstok weer van het aanrecht af. Wel knus, z'on vuurtoren. Met een glimlachje loopt ze de keuken uit terwijl haar hakken op de houten vloer wegsterven in de herrie van de muziek. "Ik verveel me" verzucht ze klagend terwijl ze haar voeten wat hoger optilt om ergens over heen te stappen. De vader des huizes om preciezer te zijn. Een hardwerkende dreuzelman met zilvergrijs haar een een rechte neus. Zijn ogen zijn leeg op de vloer onder hem gericht. Op de bank zit een vrouw met de afstandbediening in haar hand. Met een lieve glimlach ploft Chloe naast haar neer "Ik wil even kijken of er nog wat op het nieuws is" ze pakt de afstandsbediening uit de losse vingers van de vrouw en zapt wat. Nog geen nieuws over een uitbraak, dat was goed nieuws. Tenzij de hele uitbraak mislukt was. Nogmaals werpt ze een blik naar boven, nog niemand te zien. Met enige moeite duwt ze de vrouw dan van de bank en op de grond waar ze als een lappenpop blijft liggen. Opgewekt zwaait ze haar benen op de bank en maakt ze het zichzelf gemakkelijk. Het is jammer dat ze hier niet gewoon kunnen blijven, hier zou ze best willen wonen. Ooeh! ER is op tv.

Margo · Professor **Woonplaats:** Mystic Falls

Hayden Cooper

Hayden snuift de buitenlucht op. Het ruikt niet zoveel anders dan de lucht rond Azkaban, maar de gedachte erbij is totaal verschillend. Dit heeft de geur van vrijheid met zich mee. Een brede grijns speelt om zijn lippen terwijl hij de omgeving in zich opneemt. Het valt niet te beschrijven hoe geweldig het voelt om Azkaban in de verste verte niet meer te zien. Dit is iets waar hij lang niet meer van had durven dromen. Voor hem is er een lichtpuntje zichtbaar. Dat moet het land zijn.

'We zijn weer aan land,' brengt hij zacht uit, hij gelooft het zelf nog steeds niet goed. 'Vanaf nu moeten we haast geesten worden, ik wil niet dat we op welke manier dan ook opvallen,' zegt hij de rest, hij kijkt vooral naar Libby, die overduidelijk knettergek is geworden in Azkaban. Hij heeft nu van de vrijheid geproefd en hij is niet van plan het zich ooit weer te laten ontnemen.

Agenia · Headhunter **Woonplaats:** Kruideniersstraat 71

Connor is de gehele bootreis in tegenstelling tot zijn medegevangenen - ex-gevangenen - haast chagrijnig geweest. Het zit hem dwars. Hij - Spencer - heeft zo veel onschuldige mensen vermoord. Ergens vindt hij dat hij in Azkaban thuis hoort. Ergens vindt hij dat hij gestraft moet worden. Dat Spencer gestraft moet worden.

''Kom op, niet zo depressief,'' roept Spencer hem toe. Connor kijkt hem verwijtend aan, vlak over het randje van zijn bril.
''Ruik die vrijheid!'' gaat Spencer, niet onder de indruk van Connors blik, verder.
''We zouden dit niet moeten doen,'' zegt Connor tegen Spencer. Spencer grinnikt zachtjes.
''En toch zit je hier,'' zegt hij, goedgehumeurd. ''IK heb je niet gedwongen. JIJ was er als de kippen bij toen het plan gesmeed werd.''

Connor is de rest van de reis stil geweest, Spencers uitlokkende treiterijtjes negerend. Als dan de boot aankomt, is hij eigenlijk wel erg blij. Goed, hij kan best wennen aan vrijheid...

Ooc: again, de andere perso's kunnen Spencer niet horen of zien, en merken ook niets van Connor's interactie met hem, het speelt zich allemaal af in z'n hoofd. Voor de andere perso's is Connor dus gewoon de hele reis stil en nors geweest.

Alice · Lid Wikenweegschaar **Woonplaats:** Rapture

Bryce heeft zich de hele tocht stil gehouden. Hij weet niet zeker of de hele ontsnapping wel zo'n goed idee is. Maar aangezien hij onschuldig is, heeft hij ook niet de behoefte om de rest van zijn leven vast te zitten. Daarom is hij meegegaan. En misschien kan hij zijn verloofde nog terug vinden en dan alsnog met haar trouwen. Het liefst wil hij gewoon een andere identiteit aannemen, zodat hij kan verdwijnen in de menigte. Deze wereld was zo vol.

Als ze het land weer hebben bereikt, stapt hij een beetje onzeker uit de boot. Hij vangt op wat Hayden zegt en knikt maar. Het lijkt het beste idee voor nu. "Kunnen we hier dichtbij geen schuilplaats vinden, voor het geval ze achter ons aan komen?" Maar ze hadden geen stokken, niets. Hoe moesten ze zichzelf beschermen zonder spreuken? "Ik denk dat we ons het beste tussen de dreuzels kunnen mengen. Zonder magie zijn we nergens."

Niinza · Professor

Nietsvermoedend is Alexis op haar kamer mee te dansen met de keiharde muziek die ze op heeft staan. Vanavond gaat ze weer uit! No way dat ze een saaie avond op de bank met haar ouders gaan doorbrengen in de verdomde vuurtoren dat haar ouders een huis noemen. Toegegeven, het is misschien leuker dan een random rijtjeshuis en je bent meteen op het strand! Maar Alexis had liever in de stad gezeten.

Alexis brengt met een strakke hand donkere oog make-up aan. Ze kijkt daarna tevreden naar het resultaat in de spiegel. Ze staat op en loopt haar kamer uit. In de badkamer gaat ze even naar de toilet en eenmaal weer in de gang blijft ze even staan. Hoorde ze nou iets?

Sjar · Citizen of the World **Woonplaats:** At ALL the parties.

Schommelend in een bootje richting land voelt Libby zich aardig blootgesteld aan de rest van de wereld. Ze verwacht dan ook elk moment een schouwer van het ministerie om hun op te pakken. In haar hoofd krioelen plannen om dit te voorkomen. Plan B is dan ook om onmiddelijk de boot om te draaien en dit als schild te gebruiken en zo snel mogelijk zwemmend aan land te komen. Het zou echter maar enkele seconden zijn voor het schild doorboord zou zijn; wel lang genoeg om iemand anders vast te grijpen en als tweede schild te gebruiken.

Uiteindelijk worden haar gedachten onderbroken door een dreun. De boot die tegen de kant van een aantal rotsen op botst. Ze kijkt op en in Libby's lege ogen verschijnt een blik dat kansen voorspelt. Na twee jaar in Azkaban te hebben overleefd, wat velen niet halen, is de dag hier. Vrijheid en de zoektocht naar haar dochter. Ze springt hysterisch uit de boot en kijkt om zich heen. Strand en de vuurtoren waar het plan op gebaseerd was, perfect. Hayden en Bryce lijken meteen de leiding te nemen, maar Libby hoeft hier niks van te hebben. Ze snuift verontwaardigd als Hayden haar zowaar er van beschuldigt opvallend te zijn.

"Laten we er nou maar eerst voor zorgen dat die boot verdwijnt. Geen boot, geen aanwijzingen," redeneert ze. Haar stem is nogal schors en kil, niet echt aangenaam dus. "Daarna zoeken we wel een paar dreuzels op."

Libby begint te zoeken naar iets scherps om de boot te doorboren, hopelijk zodanig dat de boot zinkt.

Margo · Professor **Woonplaats:** Mystic Falls

Hayden Cooper

Van het moment dat de boot het land bereikt valt er een last van Haydens schouders. Hij is eindelijk weer aan land. Eindelijk. Het lijkt wel alsof hij herrijst uit zijn as. Het leven in Azkaban was toch geen echt leven. Bryce maakt al meteen een domme opmerking, iets wat Hayden ergert. Gelukkig komt het samen met een redelijk snuggere opmerking uit zijn mond. Nu kan Hayden nog op zijn tong bijten en er geen snerende opmerking over maken. Libby zegt zowaar zelfs echt nuttige dingen, iets wat hij niet verwacht had.

'Denk je dat de Dreuzels niet gewaarschuwd zullen worden?' zegt hij dan tegen Bryce. 'Dit is de grootste uitbraak uit Azkaban sinds jaren. No way dat we ons gewoon rustig kunnen mengen tussen de Dreuzels alsof er niets aan de hand is. Morgenvroeg al zullen ze ons allemaal kennen.'

Hij raapt een scherpe steen van de grond en kijkt even richting Libby. 'Je hebt gelijk wat de boot betreft,' geeft hij, tegen zijn zin weliswaar, toe. Wanneer iedereen uit de boot is geklommen, trekt hij de boot wat op de rotsen en heft zijn arm op om de steen zo krachtig mogelijk op het hout te werpen (ik ga er even vanuit dat we in een houten bootje zaten, hope that's okay). Met een triomfantelijke blik ziet hij dat het hout stilaan breekt en hij gooit er nog een paar stenen bij op, totdat er een duidelijk gat zichtbaar is. 'Zo, dat is dan ook opgelost,' zucht hij, terwijl hij de boot weer het water in duwt en jawel, langzaamaan verdwijnt die onder water. Perfect.

'Ik stel voor dat we dan maar richting de vuurtoren gaan?' zegt hij suggestief, er eigenlijk al vanuitgaande dat iedereen wel zal volgen. 'Dat is in ieder geval toch de plek waar de hele ontsnapping op gebaseerd is, als ik het me juist herinner.'

Angel · Hotemetoot

Chloe

Chloe kijkt op als ze de wc hoort doorspoelen. Afgeleid zet ze de tv uit en zwaait ze haar benen weer van de bank. Haar toverstok balanceert ervaren tussen haar vingers als ze richting de bron van de muziek loopt. Haar lippen krullen even om tot een sadistische grijns voor ze verdwijnseld. Met een zachte plof komt ze terecht in de kamer van het meisje, die blijkbaar nog op de gang is. Brutaal begint ze wat in haar spullen te neuzen.

Het werd wel eens tijd om kennis te maken met hun gijzeling. Het meisje dat hier woonde werd immers hun plan B mocht het echt mis gaan. Met een zuchtje neemt ze dan ook plaats op het bed en woelt ze wat door haar haren. Met fonkelenden ogen van plezier kijkt ze naar de dichte deur. Kom nou spelen! Aah wacht. Ze richt haar toverstok op de cd speler en dempt het geluid. Nu ze de aandacht heeft getrokken gaat ze speels en meisjesachtig op haar buik liggen en wiebelt ze wat met haar benen in de lucht. Met een hand onder haar hoofd kijkt ze naar de deur. Koesjiekoesjie.

Michelle · Volleerd Tovenaar

Boris snuift langzaam de zoute zeelucht in en glimlacht tevreden. Vrijheid, eindelijk. Het was al eerder zó dichtbij geweest en hem onterecht ontnomen. Nooit weer, dat had hij zichzelf gezworen op het moment dat ze in het bootje waren gestapt.

Zwijgend kijkt hij op naar de vuurtoren, een heerlijk grijns van walging op zijn lippen. Het was een ware paradox waar hij bijna hoofdpijn van kreeg. Het idee om een Dreuzel in hun plan te betrekken, was zowel misselijk makend als geweldig. Het zou met hen mee moeten reizen, maar het zou ook een heerlijke kans zijn om de wereld te reinigen van nog een Dreuzel.
Het plan deed hem bijna duizelen.

Wanneer Hayden rede spreekt, knikt hij hevig met zijn hoofd. "Je hebt gelijk, mijn beste," zegt hij amicaal in een hevig Oost-Europees accent. "Onder de Dreuzels verhullen is zelfmoord. We worden allen teruggestuurd naar naar Azkaban.

Hij kijkt toe hoe Hayden de boot tot zinken brengt met een lichte frons op zijn gezicht. Een beetje Schouwer van goede komaf kon die met gemak weer boven water toveren, maar hij hield zijn mond. Tegen de tijd dat dat kon gebeuren, waren ze allang veilig vertrokken, het strand ver achter hen.

Hij lacht breed en maakt met een handgebaar duidelijk dat Hayden hem voor mag gaan naar de vuurtoren.

Niinza · Professor

Alexis weet niet wat ze hoorde, maar er lijkt duidelijk niets aan de hand te zijn. Haar ouders kijken vast een of ander random programma. Alexis' aandacht wordt verplaatst naar haar kamer als ineens het volume van haar muziek naar beneden gaat. Met een zuur gezicht kijkt ze naar haar deur - kon haar moeder nou echt niet wegblijven uit haar kamer? Ugh, zó irritant.
"Mam!" roept Alexis boos uit.

Met twee stappen is ze bij de deur. Lekker rebels gooit ze die open om vervolgens in de deuropening te gaan staan met beide handen in haar zij. Met een boos gezicht kijkt ze naar de vrouw. Het is een vrouw die obviously niet haar moeder.
"Wie ben jij nou weer?" vraagt Alexis geí¯rriteerd. Vast een of andere vriendin van haar ouders, de freaks. Alexis ergert zich nu al aan de vrouw.
"Dit is mijn kamer hoor. De badkamer is down the hall."

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Christine is redelijk stil terwijl de rest het bootje tot zinken laten brengen. Ze kijkt rond, hoewel het echt gebeurd lijkt haar geest nog niet te kunnen bevatten dat ze nu vrij is... Soortevan dan. Wat de rest doet gaat eigenlijk langs haar heen. De frisse lucht en het feit dat er geen muren om haar heenstaan doen haar goed. Vrijheid was alles waar ze naar verlangde toen ze in die cel zat. En naar de waarheid over die nacht. Een bittere blik speelt even in haar ogen en dan haalt ze een hand door haar haren heen en haalt diep adem. Dat was van latere zorg. Ze kijkt even naar de vuurtoren waar alles op was gebaseerd.

"Laten we gaan," mompelt ze meer tegen zichzelf dan tegen de rest.

OOC:: Ik moet even inkomen ^^''

Agenia · Headhunter **Woonplaats:** Kruideniersstraat 71

Connor kijkt de rest van het gezelschap aan terwijl ze kibbelen over wel of niet opvallen.
"Laten we eerst nou maar naar binnen gaan en naar het verdere verloop van het plan luisteren," zegt hij wijs, ondertussen toekijkend hoe de boot mistroostig onder het oppervlak wegzakt. Spencer schopt een steentje weg in het water.

Connor draait zich om en loopt richting de vuurtoren, op zijn hoede om zich heen kijkend. Wanneer hij de vuurtoren bereikt heeft, bedekt hij zijn hand met zijn mouw, om vingersporen te voorkomen, en draait aan de deurhendel. Op slot.
"Fix ik," zegt Spencer, en hij loopt door de muur heen - wat hij als imaginair figuur kan. Even is het stil, en dan klinkt het geratel van een slot. De deur zwaait open, Spencer staat breed glimlachend in de deuropening.
"Entrée," zegt hij vrolijk.

Connor wenkt de rest met een armzwaai en gebaart nog even met een vinger op zijn lippen dat ze nabij en in de vuurtoren stil zullen moeten zijn. Hij stapt voorzichtig binnen, en moet al snel over een lichaam heen stappen. Hij knielt neer naast het mannelijke lijk, en zucht. Hij haalt zijn hand over de ogen om ze te sluiten, en staat weer op.
"Het eerste deel van het plan lijkt geslaagd," zegt hij op een wat mistroostige toon. Hij kijkt wat om zich heen en zijn blik blijft kort, doch gevoelloos, op de levenloze vrouw hangen. Waar was die outsider?

Nienna · Lid Wikenweegschaar

James Miller

James stapt van de boot af en strekt zich eens goed uit. Hier had hij al zo lang naar uitgekeken en eindelijk was het dan zover. Hij kijkt omhoog naar de vuurtoren, waar blijkbaar de medeplichtige van het hele plan zit. Hayden krijgt het idee om door met stenen te gooien de boot te laten zinken. Hij fronst even, als er nu iemand in de omgeving was, zouden ze sowieso al door het geluid opvallen.

Verderop ziet hij Cleo staan en loopt naar haar toe. Zo goed kent hij Cleo niet, maar he, ze ziet erg goed uit –en James natuurlijk ook- en nu ze vrij waren kan hij daar weer gebruik van maken.

"˜Zal ik u begeleiden naar de vuurtoren, m'lady?' zegt hij met een speels grijnsje waarna hij zijn arm in de hare steekt.

Sjar · Citizen of the World **Woonplaats:** At ALL the parties.

Als Hayden uiteindelijk toch iets scherps vindt en het voor elkaar weet te krijgen de boot te laten zinken, is Libby tevreden. Ja okay, schouwers zouden die boot zo terug kunnen vissen, maar ze wisten í¼berhaupt niet hoe ze uit Azkaban waren weggekomen en zo lag die boot tenminste niet in het zicht. In ieder geval, nóg niet. Ze luistert maar half mee naar het gesprek tussen Boris, Bryce en Hayden, terwijl ze haar omgeving bestudeert. Libby loopt richting een boom, een stukje verder verwijdert van het strand en tuurt er om heen, door de bomen. Ze ziet enkele flitsen van licht voorbij denderen. 'Waarschijnlijk een weg voor dreuzels' noteert ze mentaal.

Na een enkele minuut heeft ze besloten Connor te volgen, maar informeert eerst de anderen van de weg. Niet omdat ze om de veiligheid voor de anderen geeft, maar zodat er geen aandacht wordt getrokken naar haar buurt. "Er ligt een dreuzel weg vlak achter dit stuk bos, we moeten hier nu weg," sist ze richting het gezelschap. Zonder ze nog een blik waardig te gunnen, dribbelt ze achter Connor aan, die de deur mysterieus open lijkt te hebben gekregen.

Ze dendert door de voordeur en stapt met een emotieloos gezicht over de vrouw heen die van de bank is gevallen, door de vuurtoren om het te verkennen. Geen sporen en dus vervolgt ze haar weg naar boven, waar ze een meisje hoort praten. Libby stampt de kamer binnen om een vrouw op het bed aan te treffen en een meisje wat blijkbaar een tantrum heeft.

[RPG] The Great Escape

Wie is er online