[RPG] Fantasy

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Isra is de richel nog niet opgeklommen of ze komt in een regelrecht oorlogsgebied terecht - de spells vliegen af en aan en de spinnen lijken het niet op te geven. Ze heeft haar wand gericht op de grootste spin en wil net haar duit in het zakje doen wanneer ze Caleighs stem een Onvergeeflijke Vloek hoort uitspreken. Met grote ogen staart ze naar Caleigh en laat ze haar arm langs haar zij vallen. Wanneer zowel Eric als Caleigh er vervolgens nog een schep bovenop doen struikelt Isra en valt ze bijna naar beneden. Ze kan nog net haar evenwicht bewaren en drukt zich tegen de muur van de grotten aan. Het waren maar insecten, het waren maar insecten, schiet het door haar hoofd.

Ze sluit haar ogen en probeert zichzelf te kalmeren. Als je niet snel je issues op een rijtje krijgt hou je het niet lang vol met deze groep. Onvergeeflijke Vloeken worden gebruikt. GET. OVER. IT. Ze haalt even diep adem en opent dan haar ogen weer. De spinnen waren in ieder geval ontzettend dood. Isra probeert haar aandacht op andere dingen te richten dan de ruzie die nu tussen Caleigh en Eric aan de gang is. Ze richt zich, voor het eerst sinds ze vertrokken zijn, direct tegen Luc, die praktisch naast haar staat.

'Zullen we het getrouwde stel laten ruzií«n en hier even rond gaan kijken nu onze toegang niet meer versperd wordt door reuzenspinnen?' zegt ze op een zo droog mogelijk toon tegen hem.

Onder andere omstandigheden was ze gewoon in haar eentje op onderzoek uit gegaan, maar er spelen teveel factoren mee waardoor ze zich hier ab-so-luut niet op haar gemak voelt. Ze heeft liever dat Luc met haar mee gaat. Plus, ze waren hier toch gekomen om rond te kijken?

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Achter hem begint Furie te razen en als Eric zich naar haar omdraait kijkt hij haar met opgetrokken wenkbrauw aan. Haar wand is op hem gericht, maar nog voor hij zich hier kwaad om kan maken, duwt ze hem aan de kant om vervolgens de andere spin te vermoorden.
Furie was duidelijk niet helemaal dat wat ze liever liet blijken. Eric schudt met een wrange glimlach zijn hoofd, maar als ze zich weer naar hem omdraaid met giftige ogen, is het ook voor hem genoeg.

"Ik weet niet wat je probleem is. Hulp, gevraagd of ongevraagd, is dat wat ik doe toch niet goed genoeg voor de kleine prinses hier."

Hij schudt zijn hoofd, haalt gefrustreerd een hand door zijn haar en kijkt haar dan weer kwaad aan.

"Maar, natuurlijk is uw wens mijn bevel." Zegt hij spottend.

Kwaad draait hij zich om. Hij had hier geen boodschap aan en loopt met grote passen terug in de richting van de trap.

Michelle · Volleerd Tovenaar

Wat raar. Ze had dat zuigende geluid nog niet eerder gehoord in de grot en het ging ook nog in zo'n gezellig ritme. Da-dum, da-dum. Het klonk verrassend veel als een hartslag, maar dan in haar hoofd, wat grappig.
En toen wilde ze haar hoofd draaien en was de grap over. Het voelde alsof haar schedel op meerdere plekken door midden was gebroken en de verschillende delen in haar grijze massa duwden. Oké, auw, niet prettig. Sterker nog, ze zag witte flitsen voor haar ogen terwijl ze ze overduidelijk nog dicht had. Ze hoopte vurig dat er niet werkelijk stukken schedel in haar hersenen duwden, dat zou niet zo goed zijn.

Voor zover ze zich ergens op concentreren, voelde ze een vervelend tinteling in haar vingertoppen en haar arm voelde stijf terwijl hij gebogen op haar buik lag. Weird, maar niet pijnlijk.
Ze probeerde een zucht van opluchting te slaken, maar voelde pijnlijke steken in haar borst. Dát deed wel pijn. Toen ze stemmen rondom haar hoorde, vroeg ze zich af of de idioten er niet aan gedacht hadden om haar even zwaar te drogeren? Zou wel zo vriendelijk zijn geweest.

"Au," hoort ze zwakjes uit haar mond ontsnappen, haar ogen nog steeds gesloten.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh kijkt Eric met een giftige blik aan als hij reageert. Maar als hij haar dan kleine prinses noemt knapt er iets in haar. Diegene die haar klein hadden genoemd waren er nooit goed afgekomen. Maar dat is niet het enige wat haar kwaad maakt, hij loopt zomaar weg. Kwaad richt ze haar wand en mompelt een spell. De straal mist hem met enkele centimeters en knalt tegen de muur aan wat een klein gat maakt in de muur.

"Jij bent het probleem hier," zegt ze dan met een kwade ondertoon, "Jij en alles wat je doet! En heb het lef niet om me ooit nog zo te noemen!"

Ze heeft haar wand nog steeds op hem gericht en alles aan haar geeft aan dat ze kwaad is. De meeste mensen zouden nu het verstandigst zijn en weglopen, want als ze kwaad is wil je geen ruzie met haar.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Net als Eric de eerste tree naar beneden afstapt, knalt er vlak naast hem een spell tegen de muur aan. In een flits draait hij zich om en ziet hoe Furie haar wand, wederom, op hem gericht heeft. Hij heeft totaal geen oog voor Luc of Isra die hier ook boven staan, alleen blinde woede voor de kleine Feeks voor hem.

"En waar denk jij in hemelsnaam mee bezig te zijn?" gromt hij kwaad en doet een stap in haar richting.

Hij was kwaad, nee, woest, en hij kon zich niet voor de geest halen wanneer het voor het laatst was dat deze emoties bij hem de overhand hadden genomen. Maar nu, op dit moment, had de Feeks het voor elkaar gekregen. Hij doet nog een stap naar voren.

"Je gebruikt me als het je uitkomt, trapt me je bed uit, maakt me duidelijk dat ik je geen hulp hoef te bieden, om me vervolgens in de rug te willen raken.. Geloof me, prinses," het laatste woordt spreekt hij met overduidelijke spot uit "je kunt ook te ver gaan."

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh laat langzaam haar wand zakken als Eric zich naar haar toe draait en kwaad gromt waar ze mee bezig is. Ondanks dat hij dreigend op haar overkomt verzet ze geen stap en is ze niet onder de indruk. Als hij haar vertelt dat ze te ver gaat voelt ze een woede door haar heen gaan die ze lang niet heeft gevoeld.

"Echt waar?" zegt ze dan met een duidelijke toon van woede.

De meter ruimte die er tussen hun in is verkleind ze door een stap naar hem toe te zetten. De groep benedne hun en de twee vlakbij hun is ze totaal vergeten. Hoe haalde hij het in zijn hoofd om haar prinses te noemen en om de nacht in Maanstad aan te halen.

"De enige die hier te ver gaat, ben jij," sist ze dan.

En voordat hij de kans krijgt om een reactie te geven vormt haar rechterhand een vuist en haalt ze hard naar zijn gezicht uit.

OOC:: But he loves her anyway [A]

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Jessa hoort de "Au" die uit Medea's mond ontsnapt. Onmiddellijk knielt ze naast haar neer en flesje dat ze zocht in haar hand. "Medea," zegt ze, ongebruikelijk duidelijk voor haar doen, "We zijn bezig je te healen, blijf zo stil mogelijk liggen en zeg iets als als je me verstaat en begrijpt."

Dan richt ze zich op Yvaine: "Lukt het?" Jessa had geen goed beeld van de healingsvaardigheden van Yvaine en hoopte maar dat ze wist wat ze deed.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

OOC: No he doesn't
Afbeelding

Het is meer uit verbazing dat ze daadwerkelijk naar hem uithaalt, dan uit onkunde, dat de vuist van Furie zijn kaak raakt. Eric vloekt binnenmonds, wrijft kort over zijn kaak maar kijkt dan weer op. Hij is razend, blijft haar met vlammende ogen aankijken, terwijl er duizend-en-één gedachten door zijn hoofd schieten wat hij haar allemaal wel niet aan kon doen.

"Helaas prinses, ik geloof dat onze meningen hierover verschillen." Zegt hij uiteindelijk zonder ook maar iets van spot in zijn stem te hebben verloren na de klap. Dacht ze echt dat een woede uitbarsting en de misschien toch wel wat verassende vuistslag haar haar gelijk zouden brengen?

Hij besluit dan dat hij deze feeks het niet gunt om zichzelf nog verder hierin te verliezen of bloot te geven. Ze was zo overtuigd van haar eigen onschuld dat het eigenlijk bespottelijk was.

MissMyrna · Volleerd Tovenaar

Yvaine is nog steeds druk bezig met het hoofd van Medea. Ze is er flink aan toe en ze moet al haar healerskills aanspreken om ervoor te zorgen dat het allemaal goedkomt. Uiteindelijk ziet het er wat beter uit en komt Medea een beetje bij.
Jessa vraagt of het haar lukt en Yvaine doet haar ogen open.

'Ja, ik ben klaar. Ik zal even nagaan of er geen hersenbeschadiging is. Als jij dan begint aan haar ribben. Ik durf te wedden dat er minstens 1 gebroken is...'

Dan wendt ze zich tot Medea. Ze schijnt met haar wand in haar ogen. Haar pupillen reageren in elk geval zoals het hoort. Wat vragen stellen dan maar, denkt ze.

'Medea. Weet je nog waar je bent? En wat er gebeurt is? Waar heb je nog meer pijn?'

Tengaar · Schoolhoofd

Na een aantal handelingen van de groep lijken de spinnen aan hun eind te komen, maar niet het gevecht. Eric en Caleigh wisselen zo hun woorden en de toon wordt steeds ijziger. Luc kijkt op als hij Isra tegen hem hoort praten. Hij bekijkt de vrouw vluchtig van top tot teen. Ze lijkt er niet al te goed aan toe.

"Is goed" antwoord hij uiteindelijk op haar vraag. Hij steek zijn hand haar uit om haar de volgende trede van de trap op te helpen.
"Hulp nodig?" vraagt hij haar met een zachte ondertoon en een goed bedoelde glimlach. Hij weet dat Isra niet bepaald even dol is op haar groepsgenoten, maar wellicht dat ze open stond voor zijn aanbod.

Nog met zijn hand uitgestoken kijkt hij naar het 'echtpaar' dat nog steeds ruzie aan het zoeken is. Hij is net op tijd om te zien hoe Caleigh met haar vuist uithaalt naar Eric. Dit kan nooit goed zijn voor de samenwerking. Hij wilt wel wat doen, maar ergens voelde het niet zijn plek om in te grijpen. Hij kijkt weer terug naar Isra en schud zijn hoofd.

"Wat vind jij, moeten we alsnog ingrijpen of zullen we gaan rondkijken."

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Tot haar verbazing reageert Luc nogal... aardig op haar. Wanneer hij zijn hand naar haar uitsteekt kijkt ze hem even onbegrijpend aan, met een wenkbrauw opgetrokken. Dan grinnikt ze zachtjes, maar het klinkt niet zo nonchalant als ze zou willen.

'Nee,' zegt ze, terwijl ze zelf de trap verder op klimt. Ze wacht even, maar voegt er dan, een beetje nukkig, 'dank je,' aan toe.

Ze hoort de verhitte woordenwisseling tussen Caleigh en Eric, waaronder Erics opmerking over Caleigh die hem kennelijk het bed uit heeft getrapt - HA! ZIE JE WEL? -, en draait zich net op tijd om om te zien dat Caleigh Eric vol op de kaak raakt met haar vuist. Ze begint een beetje minachtend te lachen.

'Laat ze elkaar maar lekker in elkaar slaan,' zegt ze tegen Luc, terwijl ze hem gebaart verder te klimmen. 'Ze zoeken het maar uit.'

Ze blijft even naar Caleigh en Eric staren. Zolang ze maar geen Onvergeeflijke Vloeken op elkáár gaan uitproberen is het niet mijn zaak. Ze voelt even of haar wand nog in de zak van haar donkerbruine mantel zit en als ze daar zeker van is kijkt ze weer naar Luc.

'Nou, kom op,' zegt ze, licht geí¯rriteerd. 'Laten we verdergaan.'

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh is wat van haar stuk gebracht als Eric niet de reactie geeft die ze verwacht had. In haar hoofd heeft ze zich allang voorbereid op een veel ergere reactie dan deze. Er valt een korte stilte waarin ze hem aankijkt. Ergens moet ze toegeven, dat ze veel liever een kwade reactie had gehad dan deze.

"Ik geloof dat al onze meningen verschillend zijn," zegt ze dan op een kalme en koude toon, "En dat zullen we vast nog vaak gaan merken."

Ze weet niet waarom, maar de gehele situatie benauwd haar. Met woede omgaan kan ze prima, daar heeft ze genoeg ervaring mee, maar dit is een reactie die ze nooit heeft gehad. Ze werpt hem nog een laatste blik en dan stapt ze langs hem heen. Luc en Isra zijn al op de volgende trappen, maar aan hun heeft ze geen behoefte. Net zoals de rest van de groep. Bij de rand blijft ze staan en ze kijkt naar beneden. Jessa en Yvaine zijn met Medea bezig en Brody staat erbij. Proberend haar gedachten op een rijtje te krijgen bekijkt ze vanaf haar plek de ruimte beter.
Als ze weer naar beneden kijkt valt haar oog op een soort lijn in de grond. Een scheur, maar dan in een perfecte vorm. Haar ogen volgen de scheuren en ze weet zeker dat het een figuur is. Uit haar tas haalt ze een klein notitieboekje en een potlood. Ze tekent het figuur na in de hoop dat ze het goede figuur maakt. Als ze klaar is kijkt ze ernaar. Ze heeft geen idee wat het is.

"Gooi het straks wel in de groep," mompelt ze, onhoorbaar voor anderen, tegen zichzelf.

Michelle · Volleerd Tovenaar

'Zeg iets als je me begrijpt', 'Weet je waar je bent?', 'Wat is er gebeurd?', 'Waar heb je pijn?' Maakten ze een grapje, wie het ook waren? Waar had ze nog meer pijn? Alles deed pijn! Ze had toch au gezegd? Incompetente slakken.

"Grotten, spinnen, au. Help." En daar moesten ze het mee doen. Ademen zorgde al voor gigantische pijnscheuten in haar borst en dan wilden ze dat ze vrolijk met ze ging kletsen? Ongelooflijk.

Ze probeerde even experimenteel haar tenen te bewegen in haar laarzen en was opgelucht toen dat zonder al te veel moeite lukte. Haar benen voelden bont en blauw aan en ze wist dat op een paard zitten er niet bij ging zijn voorlopig.
Ook haar beiden armen waren wel oké. De een tintelde nog vervelend, maar pijn was er niet echt meer. Het probleem lag dus bij haar hoofd en ribben.

Langzaam maar zeker dwong ze haar ogen open en moest zich verbijten tegen het zwakke licht. Het deed haar hoofd pijnlijk kloppen en ze zag flitsen in allerlei kleuren behalve de juiste. Apart, maar ergens best bijzonder.
Haar ogen vonden hun focus terug en ze zag twee figuren aan weerskanten van haar zitten, half over haar heen gebogen. Rood en blond, Jessa en Blondie. Wie anders? Tussen hen door keek ze op naar de hoge muur waar ze een duik vanaf had genomen. Iemand stond daar, maar ze kon niet precies zien wie.

"Water," zei ze naar adem snakkend.

MissMyrna · Volleerd Tovenaar

Yvaine hoort Medea om water vragen en richt haar wand op haar tas die een eindje verder staat. Ze sommeert hem naar haar toe en haalt er een houten beker uit.
Dan richt ze haar wand op de beker en zegt 'Aguamenti' zodat de beker zich vult met water. Ze zet de beker aan de lippen van Medea en wacht rustig tot ze hem leeg heeft gedronken.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Eric trekt slechts zijn wenkbrauw op bij het antwoord van de Feeks. Als ze gewend was om met dit soort gedrag normaliter haar gelijk te behalen, zouden ze dat inderdaad nog veel vaker merken. Hij was niet van plan haar nogmaals de rug toe te keren, maar als ze zelf uiteindelijk wegloopt, heeft Eric ergens het gevoel dat hij hier een kleine overwinning heeft behaald.
Hij blijft een paar seconden staan, maar loopt dan naar de trap naar beneden. Terwijl hij naar beneden loopt laat hij zijn hand over zijn kaak heenglijden. Voor zo'n kleine Feeks, had ze nog behoorlijk wat te melden, bedenkt hij zich wrang.

Beneden aangekomen ziet hij Yvaine een beker water vullen en Jessa zich nog steeds druk bekommeren om Medea.

"Kan ik nog iets doen om te helpen, Dames?" Vraagt hij als hij erbij komt staan.

[RPG] Fantasy

Wie is er online