[RPG] At the other side of the world (10)

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Rose glimlacht terug naar Halwende. "Geen dank." zegt ze, waarna ze samen met hem achter Ryan aanloopt. Dan opeens is er een andere stem te horen. Was dat.. Kit?

Ryan springt opeens al snel weg en begint dan enthousiast te praten met wat inderdaad Kit blijkt te zijn. Dan stapt ze ook zelf achter Halwende vandaan en begroet ze Kit met een warme glimlach.
"Hey Kit." begroet ze hem. "Dat is alweer een poosje geleden." Ook zij loopt naar hem toe en omhelst hem even. "Het zou fijn zijn als je ons kan vergezellen - het voelt hier toch niet heel vertrouwd."

"Oh, dit is trouwens.. Halwende en Maldwyn." zegt ze dan snel, met een knikje en glimlachje naar Halwende - die zojuist door Ryan als zwerfhond werd voorgesteld.

Nienna · Lid Wikenweegschaar

Lichtjes teleurgesteld door de afstandelijkheid van Noah, knikt ze dan maar. Hij had gelijk, ze kan het wel gaan uitstellen, maar ze zal toch echt moeten gaan slapen. Toch bekruipt haar nu al een gevoel van angst. Wat als het niet zal uitmaken dat Noah over haar waakt. Misschien zou het zelfs averechts werken. Ze schudt haar hoofd lichtjes om zichzelf te laten stoppen met al die gedachtes. Het zal gewoon goed gaan. De volgende keer dat ze haar ogen opent, zal het morgen zijn.
‘Ik ben zo terug,’ verklaart ze wanneer ze de kamer verlaat om zich om te kleden.

Enkele minuten later komt ze weer binnen, ze heeft een lang shirt aan wat fungeert als nachtkleding. ‘Dankjewel,’ ze geeft hem een zachte kus op zijn voorhoofd, waarna ze in bed stapt en haar ogen sluit.

Samantha lijkt rustig te slapen, en in het begin was dat ook zo. Ze zag niets, er was rust, helemaal zwart. Dan begint het.
Een felle flits en een iemand die heel hard gilt. Samantha opent angstig haar ogen en zit in een donkere ruimte. Ze heeft over heel haar lichaam een brandende pijn. Wanneer haar ogen wat aan de duisternis gewend zijn, ziet ze dat ze onder de diepe sneden zit. De hele ruimte is bedekt met bloed. Aan de andere kant van de kamer beweegt een schim. Angstig probeert Samantha ervan weg te kruipen, net wanneer de schim bij haar zou komen is ernog een lichtflits. Pijnlijk duikt ze in elkaar. Wanneer er niets gebeurd opent ze haar ogen.
Ze is ergens anders. Verbaasd ziet ze zichzelf in een spiegel. De wonden die er eerder waren zijn weg. In paniek staat ze op. Ze was in het spiegeldoolhof. Het lijkt wel een eeuwigheid dat ze daar rondloopt, ze heeft blaren op haar voeten. Ze zit vast. Dan beginnen de spiegels niet meer haar eigen spiegelbeeld te laten zien, maar alle afschuwelijke gebeurtenissen uit haar jeugd. Ze ziet haar moeder. Tranen lopen over haar wangen wanneer ze moet toekijken hoe ze op de brandstapel sterft. Ze zakt huilend in elkaar. Dan is er overal vuur. Ze wordt levend verbrand.

Schreeuwend en badend in het zweet wordt Samantha wakker. Ze duwt de dekens van zich af en slaat haar armen om zich heen. De tranen lopen over haan wangen. Het duurt een tijdje voordat ze beseft dat Noah ook in de kamer is, waarna ze alleen maar nog harder begint te snikken. Het heeft niet gewerkt.

Melody · Hotemetoot

Celeste Willow

Celeste is met haar ogen gesloten afgedwaald. Geschrokken spert ze ze echter opeens meteen open. Haar blik schiet meteen richting de tussendeur van haar en Noah's kamer. Haar handen branden.

Terwijl ze met haar gedachten in de verte was afgedwaald, was ze in de stroom van Sam's nachtmerrie terechtgekomen - iets wat ze niet elke nacht meemaakte maar zo nu en dan wel bijwoonde. Ze had over haar schouder meegekeken. Van de bebloedde ruimte tot het spiegeldoolhof. Het doolhof waarbij ze alles wat Sam had gezien in de spiegels ook glashelder had meegekregen. Misschien zelfs meer dan Sam zelf. Het is ook haar eigen ergste nachtmerrie.

In eerste instantie probeert ze de beelden uit haar hoofd te zetten. Ze loopt heen en weer door de kamer en loopt vervolgens naar de badkamer waar ze even koud water in haar gezicht gooit. Met haar handen steunend op de wasbak kijkt ze naar zichzelf in de spiegel. Langzaamaan haalt ze nu de herinneringen aan de nachtmerrie van Sam en de herinneringen aan haar eigen verleden op.
De heksenjacht. De verbrandingen door middel van de brandstapels. De branden in het dorp. Haar ouders. Haar familie. Haar.. haar verleden.

Hanne · Lid Wikenweegschaar **Woonplaats:** Godric's Hollow

Halwende schrikt wanneer hij de stem hoort. zijn nieuwe metgezellen lijken hem echter te kennen. Halwende is niet op zijn gemak, net als Maldwyn. Het rondspringen en ravotten van Ryan maakt het er ook niet beter op. Dit is allemaal vreemd gedrag. Gedrag dat hij niet kan plaatsen bij goed of slecht en dat maakt hem angstig. Hij stapt subtiel achteruit, klaar om te vluchten als dat nodig zou zijn. Maldwyn roept even "Pie-hé" en zoekt dan bescherming van de bomen, maar nog steeds klaar bij te springen als dat nodig zou zijn. Ook hij is hier niet bekend mee. Hij hoort hou Ryan over hem spreekt als een zwerfhond en hoe hij zijn buizerd een arend noemt. Dan hoort hij hoe Rose zijn naam zegt. Op de een of andere manier stelt zij hem meer op zijn gemak. Maar nog is hij terughoudend en op zijn hoeden. Hij kijkt van de twee mannen naar Rose en terug. zouden ze hem willen kwaad doen? Hadden zij banden met zijn vader? Waren ze hem opgespoord en wilden ze hem nu terugbrengen? Wilden ze hem ook mishandelen? En hoorde Rose mee in het complot? En zo niet, welke kant zou ze dan uiteindelijk kiezen? Zou ze hen willen overhalen te stoppen of zou ze meedoen? Vanbinnen begint Halwende volledig te panikeren en dat is ook te zien aan de uitdrukking op zijn gezicht.

Angel · Hotemetoot

Noah was een beetje weggedommeld maar is wakker geworden van het vele gedraai van Sam. Verontrust haast hij zich naar haar bed. “Sshhh..” sust hij terwijl hij op het randje van het bed gaat zitten en zijn armen om haar heen slaat. “Stil maar, het is allemaal niet echt. Ik ben hier, er kan je niks gebeuren.” Hij strijkt haar natte haren uit haar gezicht en trekt hij beschermend iets tegen zich aan.

Nu merkt hij dat ook heel haar shirt klam en vochtig aan voelt. Zijn blik dwaalt af naar de tussendeur in zijn kamer. De deur die naar de slaapkamer van Celeste leidt. Hij slaat zijn ogen neer en wiegt Sam zachtjes heen en weer “Het is allemaal voorbij.”

Opnieuw opent hij zijn ogen en gaat zijn blik naar de deur “Celeste” roept hij zacht.

Afbeelding

Ryan zijn blik is op Halwende blijven hangen “Gaat het wel goed?” onderzoekend houdt hij zijn hoofd schuin “Wil je nog wat water? Of misschien moet je even gaan zitten.” Schouderophalend kijkt hij naar Rose en Kit “Kun je niet een koets regelen?” Dan hoeft Halwende niet te lopen en kan Ryan ook lekker lui achterover hangen “Je stond toch in direct contact met koning Noah.” Grijnst hij uitdagend.

Trijn · Opperste Hotemetoot

Kit grijnst geamuseerd als Ryan duidelijk een stek richting hem gooit over het feit dat hij koning Noah als argument had gebruikt.
'Ik moet toch met iets dreigen?' hij haalt de schouders op. 'Niet dat het altijd even veel zijn nut heeft. Sommige dwalers hebben echt een hekel aan Noah.' Hij moet terug denken aan de oudere man die hij een week geleden had tegengekomen en toen die had gemerkt dat hij oog in oog met Kit stond, had hij er niets beters op gevonden om Kit te proberen te overmeesteren om zo in het kasteel te geraken om Noah te proberen te vermoorden. Wat - duidelijk, aangezien Kit hier staat - niet gelukt is en de man naar de verdoemenis is geholpen door Kit zijn handen.

'Als we nog een half uurtje naar het westen lopen...Daar staat een koets klaar voor mij.' Hij kijkt de anderen aan. 'Maar ik weet nog niet of ik jou wel toelaat.' samenzweerderig kijkt Ryan aan met een plagerige glimlach rond zijn lippen.

Kit richt zijn blik dan op Halwende. 'Denk je dat je vogel de baan zelf zal vinden? Ik denk niet dat het echt op prijs zou gesteld worden als die vogel mee gaat in de koets en die volledig onderschijt.'

Melody · Hotemetoot

Celeste Willow

Celeste sluit haar ogen wanneer ze Noah's stem hoort. Great. Ze opent haar ogen weer en kijkt terug in de spiegel naar haar natte gezicht. Ze haalt even een handdoek over haar gezicht heen om het te drogen en blijft nog even een korte poos naar de spiegel kijken.

"Noah?" zegt ze wanneer ze zijn kamer binnenstapt vanuit de tussendeur. Ze ziet meteen dat Sam helemaal opgejaagd en geschrokken in Noah's armen zit. Ze ziet hoe Noah haar zachtjes heen en weer wiegt terwijl de tranen over haar wangen lopen. "Heeft ze weer een nachtmerrie gehad?" vraagt ze. De nachtmerrie waar ze zich maar al te goed bewust van is, heeft ook een bedrukkend gevoel op haar achtergelaten. Ook zij voelt klam aan.

De nachtmerries van Sam zouden snel genoeg stoppen. En niet omdat Noah daarom zou vragen. Maar om hetgeen wat ze gezien had.

Nienna · Lid Wikenweegschaar

Maar het was juist wel echt. In ieder geval een deel ervan. Ze laat haar hoofd zachtjes tegen Noah’s borst rusten en probeert haar ademhaling iets onder controle te krijgen. Na een paar minuten lijkt ze zichzelf iets te kunnen herpakken en stopt ze met snikken, ze durft haar ogen niet te sluiten en staart daarom afwezig de kamer in.

Ze schrikt op wanneer ze plots Celeste’s stem naast haar hoort. ‘Wat doet zíj hier?’ Ze doet een poging om de tranen van haar wangen te vegen en gaat wat verzitten, waardoor ze wat dichter in de beschermende armen van Noah zit. ‘Zij kan me niet helpen,’ ze kijkt Noah even aan, ‘En al zou ze het wel kunnen, dan doet ze het nog niet.’ Ze wilt niet dat Celeste haar zo ziet. Zo kwetsbaar. Het was al erg genoeg dat Noah het heeft moeten zien.

Hanne · Lid Wikenweegschaar **Woonplaats:** Godric's Hollow

Ryan vraagt of het gaat en of ze een koets kunnen regelen. Het klinkt niet gedwongen of spottend en Halwende ontspant enigszins. Maar dan denkt hij aan de koets. Een koets... Dat was toch zo'n ding op vier wielen met een paard ervoor? Een hokje waar je niet uit kan als het in beweging is... Is dat wel een risico dat hij durft nemen? De nieuwe vraagt of 'de vogel' zelf de weg vind. "Maldwyn kan de koets volgen.", antwoordt Halwende. Hij wiegt even van zijn ene voet op zijn andere en kijkt dat even naar Rose, in de hoop die iets zou zeggen dat hem geruster kon stellen of hem ervan kon overtuigen dat het veilig is om in een koets mee te reizen. Gewoon in het algemeen, dat het veilig is om met die twee mannen mee te reizen.

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Er gaat een gevoel van opluchting door Rose heen wanneer blijkt dat Kit niet altijd te voet naar het kasteel teruggaat. Er staat namelijk een koets klaar voor hem - net zoals ze de eerste keer naar het kasteel waren gegaan. Dat scheelde hun een heel eind lopen, het was toch een redelijke afstand voor zover ze zich kon herinneren.

Haar aandacht gaat weer naar Halwende wanneer Ryan hem vraagt of het wel gaat. Dan merkt ze dat hij haar kant op kijkt met een toch ietwat onzekere houding. Geruststellend glimlacht ze naar hem.

"Laten we dan maar naar de koets lopen, we moeten toch nog een half uur lopen." zegt ze met een knikje tegen Ryan en Kit, waarna ze zelf naast Halwende gaat lopen en hem het flesje met water nog eens toereikt voor het geval hij nog zou willen drinken. "Maak je geen zorgen, de plaats waar we naartoe gaan is van een oude bekende van ons. We kunnen ons daar straks meteen opfrissen en dan kan je weer een beetje op kracht komen." stelt ze hem gerust. "En voor Maldwyn zal ook goed worden gezorgd." De vogel leek van een grote waarde voor Halwende.

Hanne · Lid Wikenweegschaar **Woonplaats:** Godric's Hollow

Halwende ziet de glimlach van Rose en ontspant weer iets meer. Hij volgt haar en wanneer ze het flesje water toereikt, neemt hij het aan. "Dank u, Rose", zegt hij en hij glimlacht. Hij drinkt nog enkele slokken en geeft het dan weer terug. Op de een of de andere manier lijkt Halwende de woorden van Rose te geloven en vertrouwt ze hem erin. Dan zegt ze dat ze gaan zorgen voor Maldwyn. Hij kijkt even naar boven, waar de buizerd vliegt. "Maldwyn is niet tam en is graag vrij.", legt hij uit met een verontschuldigende glimlach. Eten zal Maldwyn met dank aannemen, daar heeft Halwende geen enkele twijfel aan. Maar of hij mee in het kasteel zal komen en hen zal vergezellen, daar twijfelt hij sterk aan. Hij zal eerder in een boom willen zitten en over de landen vliegen.

Angel · Hotemetoot

Ryan gaat naast Kit lopen wanneer ze zich richting het westen bevinden. “Dus het gaat goed met Sam?” glimlacht hij “En met Celeste?” Informeert hij naar zijn andere vriendinnetje.

Afbeelding

Noah houdt zijn blik geduldig op Celeste gericht. Hij weet het en dat straalt elk spiertje in zijn gezicht uit. Toch is hij niet boos. Samantha begint te piepen dat Celeste haar niet kan en wil helpen. Hij schudt zijn hoofd en zucht “Jawel.” Hij wisselt een blik met Celeste “En dat gaat ze ook doen.” Indringend blijft hij haar aankijken, het is genoeg geweest.

Hij staat op van het bed en wandelt naar de badkamer. Hij keert terug met een glaasje water voor Sam en zet dat voor haar op het nachtkastje. Uit zijn kast pakt hij een schoon overhemd voor Sam “Dan kunnen jullie die vete ook direct achter je laten. We hebben allemaal fouten gemaakt, het enige wat we hier hebben is elkaar. Dus leer er maar mee om gaan.”

Hij rijkt Sam zijn overhemd aan glimlacht hartelijk "Dus, aangezien we allemaal niet kunnen slapen. Marshmallows en aardbeien?"

Melody · Hotemetoot

Celeste Willow

Celeste blijft Noah aankijken. Ze weet dat hij het weet. Het is van hem af te lezen. Hij maakt Sam dan ook duidelijk dat Celeste haar zal helpen. Ze houdt haar lippen op elkaar en brengt verder geen woord uit. Ze knikt alleen maar even kort. Sam zou snel weer gewoon van dromenland kunnen genieten en de nachtmerries achter zich laten.

Ze kijkt nog even kort naar Sam en kijkt dan naar Noah met z'n hartelijke glimlach. Ze had niet bepaald zin in marshmallows en aardbeien. En al zeker niet met Sam. "Ik pas vanavond." zegt ze. "We hebben al genoeg quality-time gehad met z'n allen vandaag."

Trijn · Opperste Hotemetoot

De groep heeft zich uiteindelijk kunnen verplaatsen naar het gebied waar de koetsier geduldig aan het wachten is tot ze eindelijk arriveren en kunnen vertrekken richting kasteel. Algauw zitten ze dan ook in de koets en Kit kijkt zwijgend naar Halwende die recht voor hem zit. Hij haalt diep adem via zijn neus maar staakt zijn poging halverwege als hij een echte zweetgeur opvangt met een mengeling van stoelgang geur. Hij probeert niet panisch te kijken en besluit ter plaatse van zo subtiel mogelijk via zijn mond te ademen. Jeetje, holbewoner heeft echt een bad nodig.

Vluchtig laat hij zijn blik opzij gaan en ziet hoe holbewoner zijn vogel nauwlettend naast de koets blijft vliegen. Toch gek hoe een dier gehecht kan geraken aan een mens. En omgekeerd.

Na een tijdje - een rit die naar Kits mening veel te lang bleef duren - komen ze eindelijk aan op het kasteel en de koetsier opent de deur zodat ze kunnen uitstappen. 'Nou, welkom terug jongens! en welkom voor jou.' zegt hij tegen Halwende.
Met gretige stappen wandelt hij de trappen op die hen brengen naar de kolossale houten voordeur van het kasteel en Kit opent die met een fikse duw.
'Noah?! Sam?!' roept hij dan ook luid vanuit de hal en hij grijnst lichtjes als zijn stem weerklinkt. 'Volk!' Hij draait zich om naar Rose en Ryan. 'Inderdaad. Geen geheer of gemeester.' zegt hij met een overtuigende wenkbrauwwiebel.

Nienna · Lid Wikenweegschaar

Jawel? Haar blik schiet heen en weer tussen Noah en Celeste. Dat kan ze toch helemaal niet? Hoe? Celeste knikt. Eindelijk beginnen dan ook een aantal puzzelstukjes bij Sam op de plaats te vallen. Dit had ze Rose dus ook laten doormaken, toen in de kerker. Het was haar wraak op hen. Samantha houding verandert, dit stond helemaal niet gelijk met wat zij Celeste had aangedaan. Ze schudt haar hoofd bij Noah’s woorden. ‘Ze zou ook terug kunnen gaan naar waar ze vandaan kwam.’ Haar blik blijft op Celeste hangen.

Van de ene kant weet ze dat Noah echter gelijk heeft, en dat hun vete alleen maar op niets kon uitlopen. Hoeveel verder moeten ze dan nog gaan. Hoeveel verder zou Noah hun uberhaupt nog laten gaan, voordat ie hen allebei uit het kasteel zet. Ze haalt diep adem en neemt een slokje water. Toch intrigeert het haar, hetgeen wat Celeste heeft gedaan, wat voor magie was het?

Samantha neemt dankbaar Noah’s overhemd aan, haar hele shirt was nog doorweekt en plakt aan haar lichaam. Opgelucht hoort ze hoe Celeste de uitnodiging van Noah afslaat, anders had Sam het wel gedaan. Ze wacht totdat Celeste de kamer uit is, om vervolgens de tussendeur met een klap dicht te laten vallen.
‘Misschien liever iets sterkers?’ ze kijkt Noah met een onschuldig lachje aan en trekt haar natte shirt uit om die te verruilen voor het schone overhemd. Ze staat even op en loopt naar een kast en haalt daar twee glazen vandaan die ze vult met whiskey. Nadat ze Noah een glas heeft aangereikt, gaat ze weer op zijn bed zitten. Ze pakt zijn hand vast en dwingt hem zo zachtjes om ook op het bed plaats te nemen, hij zal niet weer haar zo ontwijken als eerder. Terwijl ze een slok neemt, houdt ze haar blik op hem gericht. ‘Jij wist dat Celeste er iets mee te maken had?’

[RPG] At the other side of the world (10)

Wie is er online