[RPG] The Blood of Sado

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Donovan luistert geamuseerd naar Helena en glimlacht schamper om aan te duiden dat hij niet bepaald onder de indruk is. Hij buigt zich nog eens naar Helena toe, maar iets dwingender. Bruusker. Hij legt zijn hand familiair op haar schouder en glimlacht eerst naar haar om de schijn op te houden naar anderen toe. Op fluistertoon zegt hij:

"Ik? Helemaal niet. Maar vergis je niet. Ik bezit alle gegevens van alle inwoners van dit dorp en ik kan perfect onderscheiden wie al dan niet liegt. Denk maar niet dat ik alles geloof wat je daarstraks tegen mij hebt gezegd."

Afbeelding

Dorothy is énorm zenuwachtig. De stress doet haar terugdenken aan het examen transfiguratie waar ze doodsbenauwd voor was. Ze merkt dat er enorm veel mensen op het dorpsplein verzameld staan. Sommige personen lijkt ze nog nooit van haar leven gezien te hebben.
Ze strijkt met haar hand de plooien van haar jurk glad en knikt vastberaden naar haar toekomstige schoonvader.
Dorothy zet haar mooiste lach op en stapt dan traag naar het altaar toe. Haar zenuwen verdwijnen als sneeuw voor de zon als ze Syll ziet staan.

Afbeelding

Donovan laat Helena's schouder los als hij een lieflijk gospelmuziekje hoort. Hij draait zich om en ziet dat Ralph en Dorothy richting altaar lopen.
Nadenkend bestudeerd hij Dorothy. Tot zijn ergernis stelt hij vast dat de jurk haar niet echt lijkt te passen. Donovan mag dan wel een controlefreak zijn, maar is het niet de bedoeling dat een trouwjurk dé jurk moet zijn in het leven van eenvrouw? Vervolgens bekijkt hij de sleep van haar jurk. De jurk ziet er allesbehalve tovenaarsachtig uit. Het doet Donovan denken aan de grote huwelijksfoto die vroeger in de huiskamer van zijn ouders stond. Hij hoopt dat het huwelijks van Syll en Dorothy niet zo'n miskleun zal zijn als hetgene van zijn ouders.

Hij recht zijn rug, zet zijn charmantste glimlach op naar de bruid en draait zich daarna om naar Helena met dezelfde expressie, alsof er helemaal niets aan de hand is.

Enjolras · King of Babylon

OOC: Ik wou even een kort postje maken, niets belangrijk, maar zo ben ik weer mee en moet ik straks niet uberveel inhalen ofzo..

Afbeelding

Hij glimlacht kort wanneer Helena hem uitlegd dat ze niet zo'n held is met Verschijnselen. Laat staan Bijverschijnselen. Hij wil wat zeggen, maar laat eerst de man met het fantastische haar aan het woord. Op dat moment bedenkt hij zich dat hij zijn naam eigenlijk nog steeds niet kent. Maar tegelijk weet hij niet zo goed of dit een gepast moment is om zijn naam te vragen. Al is referen naar hem als 'de gozer met het fantastische haar' of 'balieknul' nu ook niet ideaal. Hij luistert niet echt naar wat Donovan te zeggen heeft. Zijn gedachte verdwijnt wanneer hij een orgeldeuntje hoort en het 'paar van het jaar' aan haar eerste stappen begint. Here we go.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Mairi haalt opgelucht adem wanneer ze merkt dat Ralph haar niet om zal komen leggen. Dat is een hele opluchting. Wanneer ze hem stoelen tevoorschijn ziet toveren zoekt ze snel een plekje en gaat ze zitten. Ze kijkt even naar de rest bij wie ze in de buurt stond (en dat is geloof ik iedereen behalve de Whyte's en Liz) en glimlacht dan wanneer de muziek in zet.

Ze kijkt om, om de bruid te zien. Ze ziet er prachtig uit. Ze voelt een steek van jaloezie, niet omdat Dorothy met Syll trouwt, maar omdat Dorothy í¼berhaupt gaat trouwen. De romanticus in haar zou óók graag de liefde van haar leven vinden en een enorme bruiloft hebben.

Ooc: Korte post, iek.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Donovan dient Helena weer subtiel van repliek, maar deze keer deinst ze niet achteruit als Donovan weer haar persoonlijke ruimte doorbreekt met voorover buigen. In plaats daarvan kijkt ze hem fel aan. Wie denkt hij wel niet dat hij is? Toch gaan de haartjes op haar armen recht overeind staan als ze Donovans indringende manier van kijken opmerkt: alsof hij recht door haar heen of binnenin haar kon kijken en zo kon weten wat ze dacht. Helena weet niet of ze het beangstigend of intrigerend moet vinden.

Helena's gezicht blijft uitgestreken wanneer Donovan tegen haar spreekt. "Is dat een dreigement?" vraagt ze stil, maar duidelijk voor Donovan. Ze neemt met haar hand zijn pols vast van de hand die relax op haar schouder leunt en trekt die van zich af. Ze houdt zijn pols vast terwijl ze spreekt en wendt geen seconde haar blik van hem af.

"Wel. Ga je gang, als je het zo ziekelijk graag wil weten. Mij maak je niet bang," zegt ze zowaar nog stiller, haar kiezen lichtjes op mekaar. Voor Helena is Donovan met ingang van dit eigenste moment een onvriendelijke arrogante Purebloodgezinde man. Ze lost ten slotte de greep rond zijn pols en laat hem los.

Ze richt zich tot Nathan. "Als we nu alvast gaa-AAAAAUWH!" Helena schreeuwt al van pijn nog voor ze doorheeft welk tientongewicht, of zo voelt het alvast voor haar tenen, op haar is belandt. Ze grijpt zich vast aan God-weet-wat, vooraleer ze haar evenwicht verliest en de grond van wat dichterbij kan observeren.
Ze hoort iemand zich verontschuldigen terwijl ze zich een weg probeert te banen uit Martins gewaden en kijkt hem aan als ze beseft dat het de man is die hij eerder in het gemeentehuis gezien had.
"Dat waren mijn tenen en dat deed pijn!" zegt ze, alsof Martin dat nog niet door zou hebben. Haar piekende haren probeert ze wat terug in model te brengen terwijl ze terug recht krabbelt. Hopelijk hadden niet te veel mensen dit ook nog eens gezien. Helena trekt ook alleen maar ongeluk aan met Verschijnseltoestanden.

Helena glimlacht desondanks toch kort naar Martin en kijkt om wanneer de muziek aankondigt dat de trouwerij gaat beginnen. Donovan kijkt haar opeens weer glimlachend aan, maar bij Helena kan er geen lachje van af. Erger nog. Als haar ogen konden bliksemen, was Donovan er geweest. Dan negeert ze hem en richt zich tot de anderen.

"Kom, laten we vlug een plaatsje gaan zoeken. Er zijn er alleen vooraan nog vrij..." zegt ze, terwijl ze beseft hoe snel het andere volk de reeds getoverde stoelen al ingenomen hadden. Ze wandelt alvast verder, waarna ze zich neerzet naast Mairi, degene die zojuist achter hen was komen staan. Helena knikt met een vriendelijke glimlach naar haar. Ze kijkt eens om naar Dorothy, maar het kan haar eerlijk gezegd niet zo veel schelen wat ze aan heeft, en hoe ze erbij loopt.

Olivier · Beginnend Tovenaar **Woonplaats:** Sado!

Syll ijsbeert een beetje heen en weer, niet wetend wat hij moet doen. Hij kan naar allerlei bekenden toelopen om een praatje te maken, maar dat zou men vast raar vinden toch? Als het aan hem lag zou hij het gewoon doen. Maar goed, hij wilde niet dat iemand zich voor hem moest schamen.

In plaats daarvan kijkt hij maar om de vijf seconden op zijn horloge. Het is inmiddels vijf over half twaalf. De hoogste tijd om te beginnen. Maar waar was de ceremoniemeester nu gebleven?

Syll besluit maar vast naar het geí¯mproviseerde altaar te lopen, wat prachtig versierd is met rode en witte bloemen. Hij lacht als een boer met kiespijn richting alle mensen die nu - zo lijkt het voor hem - allemaal naar hem kijken. Hij voelt zich er behoorlijk ongemakkelijk bij. Gelukkig ziet hij dan Dorothy aan komen lopen en hij glimlacht naar haar. Ze ziet er werkelijk prachtig uit.

Nou, beginnen maar. Waar is de ceremoniemeester? Ze zijn al 5 minuten te laat!

OOC: Wil iemand de rol van ceremoniemeester op zich nemen (of meerdere mensen). Pauline is namelijk een beetje foetsie geloof ik ^^

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Donovan kijkt even naar Helena's hand die even om zijn pols is gewikkeld en verbaast zich dat ze zich zo blijft verweren. Hij had eerder verwacht dat ze hem na een tijdje wel zou negeren, maar nu vraagt ze er gewoon om, om ermee door te gaan.
Donovan neemt plaats achter Helena en Nathan, naast Aaron en Mairi. Hij probeert zo geruststellend mogelijk naar Syll te glimlachen, die het waarschijnlijk een beetje besterft bij het altaar. Met als publiek een samenraapsel van mensen die hij amper kent.

Donovan laat zijn blik glijden over de helaasheid der dingen genaamd 'de afwezigheid van de ceremoniemeester'. Eigenlijk zou Donovan als employee ~~van de maand~~ der employees van het gemeentehuis deze tortelduifjes met het gemak zelf in het echt kunnen verbinden, maar hij doet net als zijn neus bloedt. Hij heeft al eens iemand in het echt moeten verbinden, maar het koppel ging na een maand alweer scheiden. Daarom heeft Donovan maar besloten dat het nogal zinloos is om ceremoniemeester van dienst te blijven. De scheiding zal allicht niet aan zijn melige speech hebben gelegen, die was allicht helemaal fabulous.

"Waar hangt die ceremoniemeester uit...?", vraagt hij zich luidop af. "Misschien een verschijnselongeval", zegt hij quasi-ongerust, alsof het Helena niet zelf is overkomen.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Terwijl Mairi rustig op haar plek zit te wachten hoort ze Helena hard 'au' schreeuwen. Een beetje verbaasd kijkt ze om, maar ze heeft gemist wat er aan de hand was, want ze ziet Helena haar kant al uit komen. Ze glimlacht even vriendelijk naar het meisje wanneer deze naast haar komt zitten.

In een poging onheilspellende brieven, dementerende oma's en statafel debacles uit haar gedachten te wissen, kijkt Mairi rond. Ze ziet Syll richting het altaar lopen, waar, aan het commentaar van Donovan te horen, de ceremoniemeester mist. Moest zij ooit gaan trouwen zou ze in ieder geval niet die malloot als ceremoniemeester inhuren. Hij lijkt zijn werk niet bijzonder goed uit te voeren.

Opnieuw kijkt Mairi naar Syll in zijn gewaad. Vervolgens glijdt haar blik terug naar Dorothy in haar trouwjurk die erg mugglish aandoet. Syll gewaad. Dorothy muggle dress. Ze kijkt heen en weer van de bruidegom naar de bruid. Ze zucht.
"Zooo fout. Zoooo fout." mompelt ze zachtjes, terwijl ze afkeurend haar hoofd schudt. "Heeft er niemand bij nagedacht dat de kleding van een bruid en bruidegom enigzins moeten matchen?" . Het niet bij elkaar passen van de kleding past niet in Mairi's idee over hoe een geslaagde bruiloft er uit hoort te zien. Maar goed, ze weet dan ook nog niet dat deze bruiloft í¼berhaupt geen geslaagde zal zijn :') .

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

OK. Dus hij had net een heuse uitbrander gekregen van de enige echte Ralph Whyte. Tevens ook de nummer één waarvan hij geen uitbrander zou willen krijgen. Hij had nochtans durven zweren dat er statafels gevraagd waren! Maar goed. Op zich heeft hij het nog redelijk kort gehouden en er geen al te grote problemen van gemaakt. Maar wat niet is kan nog komen, natuurlijk! Hij begint zich alweer een beetje zorgen te maken, wanneer hij hoort dat de muziek start! De muziek! De muziek! Ik moet hier een huwelijk voltrekken!

Lichtjes bezweet van de stress loopt hij in een idioot drafje naar voor, bijna de show stelend van Dorothy die langs Ralph naar voren loopt. Maar daar staat hij niet bij stil. Hij moet daar eerder zijn om haar op te kunnen vangen!

Hij puft een beetje uit als hij uiteindelijk achter zijn tafel staat. Hij weigert altaar te zeggen want hij is ook geen heilige. Hij kijkt even naar Syll. "Ik ben er. Ik ben er..." Puf puf. Hij strijkt zijn haren nog eens plat met een laatste diepe zucht, en kijkt dan pas naar de schoonheid die naar voren aan het komen is, weldra Mrs. Whyte.

Goed. Ze is er. Ja, ceremoniemeestertje heeft toch wel een beetje zenuwen om het huwelijk wat waarschijnlijk het belangrijkste in het jaar zal zijn te voltrekken. Hij steekt zijn armen uitnodigend naar voren.

"Waarde dorpsgenoten," zegt hij plechtig, "kennissen, vrienden en familie. En uiteraard ook jullie, Dorothy en Syll. Vandaag zijn we samengekomen om in de vreugde van deze twee jonge tortelduiven te delen en ze in het echt te verbinden." Blablabla. Hij doet het best nog wel goed, zijn speech.

Afbeelding

Helena kijkt zwijgend naar Dorothy – ze moet toch iets doen – wanneer deze naar voor wandelt aan de arm van haar vader. Of dat denkt ze toch. Ze is nog niet echt op de hoogte van de andere bewoners hier. Ze hoort Donovan die klaarblijkelijk achter hen zit een misplaatste opmerking maken. Helena voelt zich persoonlijk aangevallen. Ze kan het – ondanks dat ze weet dat ze het gewoon moet laten voor wat het is – toch niet laten om even haar hoofd om te draaien en hem vuil aan te kijken. Ze richt zich terug naar voren.

"Daar heb je je ceremoniemeester al," zegt ze, om hem ook maar meteen de mond te snoeren, als ze ziet dat hij inderdaad gearriveerd is. Het blijft stil. Helena kijkt naar het koppel hun achterkant. Voor een Fullblood te zijn zag Dorothy haar jurk er best wel gewoon Muggle-achtig uit. Dan hoort ze Mairi hardop zeggen wat zij – uit respect voor de ceremonie – gewoon maar dacht.

Helena, die naast Mairi zat, schiet in de lach en moet moeite doen om het geluidsvrij te houden. Ze stopt haar gezicht achter haar hand en zakt een klein beetje onderuit zodat niet te veel mensen hoeven te zien welke idiote bekken ze trekt in een poging haar gezicht plat te strijken.
"Tja, dat krijg je wanneer bruid en bruidegom mekaar niet mogen zien in hun trouwkledij tot op het huwelijk zelf uit schrik voor ongeluk." zegt ze zachtjes met een geamuseerde blik op Mairi, haar soort van slappe lach min of meer onderdrukkend.

Afbeelding

De ceremoniemeester heeft ondertussen nog een beetje staan doorlullen, want draai het of keer het, het wordt pas interessant wanneer de twee geliefden aan mekaar hun gelofte doen, ringen en ten slotte speeksel uitwisselen. Dus...

"Dan zijn we nu aangekomen tot het punt waarop het koppel mekaar de gelofte kan doen..." zegt hij, terwijl hij zich tot Syll en Dorothy richt. Ze hadden gerepeteerd wie het eerst zou beginnen met spreken, maar hey, dat is hij al weer lang vergeten. Degene die moet beginnen, weet dat vast wel, zeker?

OOC:: En nu gaan we in één ruk door he peeps, kom aan!

Enjolras · King of Babylon

Voor hij het eigenlijk goed en wel beseft, zit hij vooraan op een stoeltje naast Helena, met naast haar een meisje die hij nog niet kent en achter hem de man van de balie met het fantastische haar. Helena en het meisje wisselen wat woorden uit. Het gaat allemaal een beetje aan Nathan voorbij. Hij was nooit echt fan van trouwerijen en stuff an sich, hij vond ze alleen leuk omdat het meestal wel wat amusement betekende als buitenstaander, waneer er het één en ander foutlopt. Alsook hier. Een late cerenomiemeester. En foeilelijke trouwkledij die bovenal ook nog gewoon niet bij elkaar passen. Fantastisch.

Uiteindelijk arriveert de ceremoniemeester ter plekke en begint het hele feest van traliela toch. Aha. Geloftes. Altijd het meest amusante deel van het huwelijk, had hij het gevonden. De één doet een poging om aan de ander duidelijk te maken waarom hij/zij voor hem/haar gekozen heeft door dat in zo'n mooi mogelijke woorden te zeggen. Meestal bakken mensen er niets van, daarom is het gelijk het meest amusante deel. Nathan had een heerlijke theorie dat je altijd als eerste je gelofte moet uitspreken, ook al slaat die toch op niets, want de kans dat die van je partner beter is, is klein. En die laatste wordt vooral onthouden. Wat een gedachtenstroom ook weer, Nathan. Blijf even bij de les wil je. Ongeduldig wacht hij tot het paar hun mond opendoet. Hopelijk struikelt er eentje over zijn woorden. Amusement.

OH F*CK, denkt hij wanneer hij naar de bloemen op het verhoogje kijkt. De bloemen die hij een tik had gegeven nadat ze waren omgevallen bij hun fantastische Verschijnsel-scene, kregen nu een verschrikkelijke kleur en bedorven met de seconde steeds meer. Alsof een Dementor voorbijgleed en het alle geluk uit de bloemen had gezogen. Verkeerde tik, Nathan. Verkeerde tik. Hij hoopte het mis te hebben, maar hij had een klein voorgevoel dat ze straks ook nog eens sterk beginnen stinken daar bovenop. Laten we hopen dat die twee tegen dan al gekust hebben.

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Dorothy voelt zich niet zo op haar gemak, alsof er over haar gefluisterd wordt, maar ze kan niet achterhalen waarom. Ze kan het niet laten om regelmatig de plooien en frutsels van haar jurk te bekijken en de loshangende krullen uit haar gelaat te strijken.

Ze schudt de nutteloze bekommernissen van zich af en probeert het volk dat achter zich staat te negeren. Meer dan de helft kent ze niet en degene die ze wel kent hebben het ongetwijfeld goed met haar voor. Athans, dat denkt ze. Ze probeert met haar blik die van Syll te vangen en glimlacht emotioneel naar hem.
Als de ceremoniemeester aangeeft dat ze de geloftes mogen opzeggen, kucht ze kortstondig, draait ze zich naar haar wederhelft in spe toe en bijt te spits af:

"Lieve Syll. Van het eerste moment dat ik je zag, wist ik dat je de ware voor mij zou zijn. Ik heb me nog nooit zo gelukkig en volmaakt bij iemand gevoeld. Je maakt mijn leven compleet en ik kan me er geen zonder jou voorstellen. Ik hou zielsveel van je en ik weet dat we samen een prachtige toekomst zullen opbouwen."

Dorothy slikt en zwijgt even, alsof ze alles ineens wil opbiechten. Al snel focust ze haar blik weer meteen op Syll en zegt zonder twijfel:

"Ik wil bij je blijven, in goede en kwade dagen. Ik wil alles met je delen en zal nooit iets voor je verbergen." Haar trouwbeloftes heeft ze al meermaals voor de spiegel ingeoefend en met de laatste woorden had ze altijd moeite. Alsof ze haar eigen spiegelbeeld iets probeerde wijs te maken. Tevreden stelt Dorothy dat ze het zo geloofwaardig mogelijk heeft gebracht.

Olivier · Beginnend Tovenaar **Woonplaats:** Sado!

Gelukkig verschijnt de ceremoniemeester al snel en begint aan zijn toespraak. Eindelijk was de trouwerij begonnen.

Syll luisterde niet echt aandachtig naar hem. Hij vertelde sowieso alleen maar onzinnige dingen die iedereen al wist, maar hij was vooral ook zenuwachtig voor zijn eigen speech. Hij hield er niet zo van om in het middelpunt van de aandacht te staan, en al helemaal niet als je daarbij ook nog eens moest vertellen hoe ontzettend veel je wel niet van iemand hield. Dat deed hij liever als hij met Dorothy ergens alleen was en niemand hem kon horen. Niet dat hij zich voor haar schaamde, hij was gewoon bang dat zijn woorden belachelijk klonken.

Hij glimlacht als Dorothy een aantal mooie woorden spreekt over hun aanstaande huwelijk. Hij is zo trots op zijn relatie - bijna huwelijk - met haar. Wanneer ze uitgesproken is zucht hij eens diep. Oke, nu was het zijn beurt.

Hij kijkt eens richting de menigte en dan richting ceremoniemeester. Tot slot richt hij zijn gezicht terug op Dorothy. 'Lieve Dorothy. Je weet dat ik niet zo van dit soort dingen houd, maar juist omdat jij dat accepteert houd ik zoveel van jou. Bij jou kan ik mezelf zijn, en ik weet dat jij ook 100% jezelf bent bij mij. Sinds de dag dat ik je ontmoette wist ik dat we bij elkaar horen.'

Even pauzeert hij kort en kijkt Dorothy recht in de ogen aan, om te laten zien dat hij het werkelijk meent. Ik weet zeker dat we zeer gelukkig gaan worden, en dat we samen blijven tot de dood ons scheidt. Vandaag zal het startpunt zijn van een hele hoop mooie dingen, en ik kan niet wachten om met jou ons nieuwe huisje in te trekken. Dus bij deze zweer ik je plechtig jou nooit in de steek te laten.

Zo, dat was eruit. Nu hoefde hij alleen nog maar passief mee te doen. Viel het toch nog best mee. Verwachtingsvol kijkt hij naar de ceremoniemeester, die het huwelijk moest bekrachten.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Lichtelijk verveeld hoort de ceremoniemeester de geloftes aan. Blablabla, blablabla, blablabla. Zo klinkt het hem in de oren. Die trouwgeloftes zijn over het algemeen weinig orgineel en hij heeft alles al wel eens voorbij horen komen. Zijn gedachten dwalen even af naar vanavond, hij heeft een heerlijk avondje gepland met zijn minnares. Hij moet nog eventjes wat sterrenwijn inslaan, maar dan is hij helemaal klaar voor haar komst. Zijn vrouw blijft nog wel even weg, dus ze kunnen mooi hun gang gaan.

Plotseling merkt hij dat het stil is en met een betrapte blik kijkt hij naar het bruidspaar. Oeps. Afgedwaald met zijn gedachten. Nou goed, het stel is waarschijnlijk toch te zenuwachtig om het in de gaten te hebben. En ze zijn waarschijnlijk ook nog in een awwww-stemming na de geloften van daarstraks. Goed. Wat is dan het volgende punt ook al weer? De ceremoniemeester kijkt op zijn briefje. Aha. Nu de verbintenis. Hij knikt even kort naar Dorothy en Syll en schraapt dan zijn keel.

"Goed, dan gaan we jullie nu maar eens in het echt verbinden, niet waar?" De ceremoniemeester lacht eventjes richting het publiek. Is hij niet ontzettend grappig eigenlijk? Nogmaals schraapt hij zijn keel. "Oké... Neem jij, Syll Whyte, tot je wettige echtgenote, Dorothy Colson?" Snel kijkt hij van Syll naar Dorothy. Dan kijkt hij voornamelijk Syll aan, die al vlug met 'Ja, ik wil' antwoordt. Oké, dat was nummer één. Nog eentje te gaan, de kus en dan is het klaar...

De ceremoniemeesters blik glijdt richting Dorothy. "En neem jij, Dorothy Colson, tot je wettige echtgenoot, Syll Whyte?". Verwachtingsvol kijkt hij naar de bruid. Het is voor de verandering doodstil op het plein. En dan... Aan alle kanten hoort hij geplop. Verward kijkt hij om zich heen. Hée, dat stond niet in de planning... Dan doemen niet ver voor hem, achter de ruggen van het bruidspaar, gedaantes op. Nog voor hij goed en wel heeft kunnen beseffen wat er gaande is beginnen zijn benen de rennen, het plein af, weg. In zijn ooghoeken ziet hij lichtflitsen, maar zijn benen blijven rennen, weg van het plein, weg van de gebeurtenissen.

Ooc; Hah. De daad is voor iemand anders. (a)

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Uit het niets floept de Death Eater samen met wat kompanen tevoorschijn op het plein van Sado, waar de trouwerij van Syll en Dorothy plaatsvindt. Hier hebben ze wat smerigs op te ruimen en recht te zetten. Met zijn staf in de aanslag, orií«nteert hij zich kort even, vooraleer hij ziet waar het koppel zich bevindt. Met grote passen beent hij op hen af. Hij richt zijn staf op Syll.

"Uit de weg," zegt hij kortaf met een kalme maar zware stem tegen hem, waarna hij hem met een zwiep van zijn staf een aantal meter van Dorothy wegflitst. Syll zou er niets van begrijpen en voornamelijk in de weg staan. Maar later zou hij hen hier dankbaar voor zijn. Zijn ogen zijn gefixeerd op Dorothy en kijken haar vuil en woedend aan. Hij grijpt de voorkant van haar trouwkleed vast en trekt haar bruusk naar de grond, zodat ze op haar knieí«n aan zijn voeten zit. Vervolgens grijpt hij haar zorgvuldig opgestoken haren vast en trekt hardhandig haar hoofd omhoog. Hij plaatst de punt van zijn staf tegen haar keel, kijkt Syll even waarschuwend aan en richt zich vervolgens tot iedereen aanwezig op het plein.

"Dames en heren, het spijt ons dat we dit sprookjeshuwelijk komen verpesten, maar mag ik jullie even voorstellen aan Dorothy Colson?" zegt hij luid en duidelijk voor al wie het wil horen. Hij kijkt even op haar neer en geniet van de publiekelijke vernedering.
"Jullie zullen vast wel verward zijn, maar Dorothy is niet wat ze zich voordoet." Stilte. "Of weet iedereen hier al dat je een smerige bloedbesmeurde bent?" Hij schudt wild met haar hoofd dat hij nog altijd aan haar haren vasthoudt, waardoor het wat lost.

Hij richt zich nu volledig tot Dorothy en drukt de punt van zijn staf nog harder tegen haar keel. Nog altijd voor het hele plein vervolgt hij: "Of wou je dat ontkennen? Wilde je het aanzien van de Whytes verdoezelen en je mengen in hun zuivere bloedlijn? Hoopte je dat het nooit uit zou komen en dat je als Pureblood weg zou komen? Heb je daar iets op te zeggen?" Hij wacht op reactie, die niet meteen komt.

"ANTWOORD ME, VUILE MUDBLOOD!"

Afbeelding

Helena speelt wat met haar ring terwijl het koppel aan mekaar de geloftes doet. Neen, het kan haar echt niet boeien. Ze zit meer met haar gedachten ergens anders. Tot ze plots allerlei gedaantes hoort en ten tonele ziet verschijnen, in maskers en zwarte gewaden. Death Eaters!

"Oh my God!" Ze schrikt recht en grijpt reflexmatig Nathans en Mairi's been vast, terwijl ze met grote ogen het tafereel aanstaart. Het gaat allemaal zo snel: opeens zit Dorothy aan één van de Death Eaters zijn voeten met een staf tegen haar keel. Helena slikt en kijkt Dorothy geschrokken en bang aan terwijl ze publiekelijk vernederd wordt. Maar ze durft niks te doen. Ze zou ook geen kans maken met alle andere Death Eaters in de buurt. Nee, laat haar met rust... Laat ze met rust... gaat er door Helena heen, terwijl ze nog harder in haar buren hun benen knijpt.

Enjolras · King of Babylon

Hij proest per ongeluk nogal luid wanneer de man, die blijkbaar Syll heet, zijn geloftes opzegt. Voorspelbaar, saai en niet eens origineel, tsk.. Hij wil net wat onderuit zakken in zijn stoel - voor zover dat mogelijk is -, als er plots het één en ander gebeurt. Na een reeks plopjes ziet hij her en der Death Eaters verschijnen en voor hij het goed en wel beseft heeft één fors gebouwde Death Eater de bruid bij haar haren en zijn wand op haar hals gericht.

Als het een vrijgezellenfeestje was geweest, had hij er nog op durven gokken dat het een stel vrienden van de bruidegom was die hem trachtten beet te nemen. Maar iets zegt 'm dat die mannen met maskers hier niet zijn om een vrijgezellenfeestje te vieren. Wat laat ook. In zijn ooghoek ziet hij de ceremoniemeester wegvluchten. Lafaard. Er gebeurt ineens zoveel. "AAWW," roept hij wanneer Helena hem hard in zijn rechterbeen knijpt. Zo onopvallend mogelijk probeert hij zijn wand uit de binnenzak van zijn colbert te trekken.

Afbeelding

De Bebrilde Death Eater probeert het overzicht te bewaren. Als een verdomd Mudbloodje in het geniep probeert te trouwen, dan zijn er vast nog wel bloedbesmeurden aanwezig op dit feest. No way dat iemand ontsnapt.

"IEDEREEN! BLIJF RUSTIG. WAAG HET NIET IETS UIT TE HALEN. IK GARANDEER JE, JE KRIJGT ER ACHTERAF HEEL VEEL SPIJT VAN," op dat moment ziet hij in de verte een man weghollen van wie hij gokt dat het de ceremoniemeester was. Hij houdt zijn wand tegen zijn hals waardoor zijn stem tot ver weergalmt. "JIJ DAAR. IK GEEF JE í‰í‰N KANS TERUG TE KEREN EN JE VERANTWOORDELIJKHEID OP TE NEMEN. Eí‰N KANS." Daarna houdt hij zijn wand weer op de menigte te gericht en schuift met zijn wand van links naar rechts, in een labiele poging een hele meute onder bedwang te houden.

OOC: Sorry, ik had hier zin in xD. *claimt de Bebrilde Death Eater*

Olivier · Beginnend Tovenaar **Woonplaats:** Sado!

Verwachtingsvol kijkt Syll naar de Ceremoniemeester, die hun huwelijk moet bezegelen. Voor het echter zover is hoort hij ineens een hele hoop geroezemoes vanuit de gasten. Hij kijkt om zich heen en ziet tot zijn schrik dat ze omsingeld zijn door een grote groep Death Eaters. Verschrikt doet hij een paar passen achteruit.

Wanneer één van hen begint te spreken en hem ook nog eens wild een aantal meter acheruit tovert wordt hij kwaad. Hij wil de man wel iets aan doen. Hoe durft hij deze mooie dag te verstoren en dan ook nog eens zo'n toon aan te slaan tegen Dorothy!

Dan hoort hij wat er over haar wordt gezegd. Dorothy is een mudblood. Nee. Dat kan toch niet. Hij voelt zich misselijk worden en probeert iets te zoeken waar hij zich aan vast kan klampen. Zou dit waar zijn? Verschrikt kijkt hij naar Dorothy en wacht op wat zij hierover heeft te zeggen.

[RPG] The Blood of Sado

Wie is er online